علیاری تبریزی، علی بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''') |
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE00253AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[ایضاح الغوامض فی تقسیم الفرایض]] | [[ایضاح الغوامض فی تقسیم الفرایض]] | ||
نسخهٔ ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۲:۰۸
| نام | علیاری تبریزی، علی بن عبدالله |
|---|---|
| نام های دیگر | آیت‌الله علیاری تبریزی
علیاری، علی بن عبدالله غروی علییاری، علی قراچه‌داغی، علی بن عبدالله |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1327 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | ایضاح الغوامض فی تقسیم الفرائض |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00253AUTHORCODE |
حاج ملا على بن عبدالله عليارى، نخستين شخصيت معروف علمى خاندان عليارى است.
صاحب «ريحانة الادب»، ايشان را از اكابر علماى طراز اول اوايل قرن چهاردهم هجرى و فقيه، اصولى، محدث، رجالى، طبيب، نجومى، رياضى‌دان، حكيم، متكلم، اديب، شاعر و در يك جمله، جامع معقول و منقول و فروع و اصول مى‌خواند.
ولادت
تولد وى در سال 1236ق، در قريه سردرود - دو فرسخى تبريز - بوده است. او در قريه عليار، از نواحى تبريز اقامت گزيد و پس از كسب برخى از علوم و معارف، به نجف اشرف عزيمت نمود و در ارض اقدس، به تكميل معلومات خويش پرداخت.
اساتید
وی از محضر آيات عظام شيخ مرتضى انصارى، ميرزاى شيرازى، ميرزا محمدحسن شيرازى، حاج سيد حسين كوه‌كمرى، شيخ رازى آل ياسين و شيخ مهدى فتونى موفق به اخذ اجازه اجتهاد گرديد و پس از آن به شهر تبريز مراجعت نمود و به تأليف و تدريس مشغول شد. وى علاوه بر درس‌هاى معمول حوزه، رياضيات و «قانون» ابن سينا را نيز تدريس مى‌نمود.
آثار
شيخ آقا بزرگ تهرانى در موارد متعددى از كتاب خود، به تأليفات مرحوم عليارى اشاره دارد كه مهم‌ترين آنها كتاب پنج جلدى «بهجة الامال فى شرح زبدة المقال» در علم رجال است كه سه جلد اول آن در شرح «زبدة المقال»، منظومه رجالى سيد حسين بروجردى (م 1276ق) و دو جلد آخر، شرح منظومه رجالى «مُنتهى الآمال فى علم الرجال» خود وى مى‌باشد كه به‌عنوان تكميل زبدة المقال مذكور، به نظم آورده است.
از ديگر آثار وى مى‌توان به موارد ذيل اشاره كرد:
- ايضاح الغوامض فى تقسيم الفرائض؛
- نهج الاعلان بما يثبت به دخول شهر رمضان؛
- منهاج الملة فى بيان الوقت و القبلة؛
- مناسك حج؛
- تعليقات على العروة الوثقى؛
- شرح قصيده حسن بن راشد.