رسالة في خروج المقيم عن حدود البلد: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ش' به 'ش') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''رسالة في خروج المقيم عن حدود البلد''' تألیف [[محقق کرکی، علی بن حسین|شيخ على بن حسين كركى]]، معروف به [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]]، [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]] (م 940 ه ق) | '''رسالة في خروج المقيم عن حدود البلد''' تألیف [[محقق کرکی، علی بن حسین|شيخ على بن حسين كركى]]، معروف به [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]]، [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]] (م 940 ه ق) | ||
نسخهٔ ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۲:۲۶
رسائل المحقق الکرکي | |
---|---|
پدیدآوران | حسون، محمد (محقق)
مرعشی، محمود (اشراف) محقق کرکی، علی بن حسین (نويسنده) |
ناشر | کتابخانه عمومی آیتاللهمرعشی نجفی(ره) ج: 1, 2 |
مکان نشر | قم - ایران |
سال نشر | 1368 ش |
چاپ | 1 |
موضوع | فقه جعفری - قرن 10ق. |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 3 |
کد کنگره | BP 182/6 /م3ر5 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رسالة في خروج المقيم عن حدود البلد تألیف شيخ على بن حسين كركى، معروف به محقق كركى، محقق ثانى (م 940 ه ق)
در اين مقاله مسئله مسافرى كه قصد اقامت كرده و از آن شهر خارج شده و در فاصله بين حد ترخص و مسافت واقع مىشود و قصد برگشتن دارد ولى قصد نيت 10 روز ديگرى را ندارد، بررسى شده است. در اين مسئله دو قول وجود دارد يكى نظر شيخ طوسى (م 460 ه ق)، ابن براج (م 481 ه ق) و علامه حلّى (م 726 ه ق) اين است كه وظيفۀ وى نماز شكسته است و نظريه شهيد اول (م 726 ه ق) و گروهى از فقهاء نماز تمام است و مؤلف نيز نظر شهيد اوّل را كه نماز تمام است انتخاب مىكند. اين نوشته به سبك فقه استدلالى است امّا آيات و روايات مطرح نشده و بيشتر نظريات فقها مطرح گرديده است.
این رساله یکی از بیست و هشت رسالهای است که در مجموعهای سه جلدی به نام رسائل المحقق الكركي با تحقیق محمد حسون به چاپ رسیده است.
اين كتاب در دو جا از الذريعةذكر شده است. در جلد 11، صفحه 180 مؤلف به نسخه مربوط به سال 1100 به خط مولى على بن محمد امين ساروى در نزد سيد هادى شكورى اشاره كرده است.
و در جلد 21 صفحه 400 به نوشتهاى به نام مقالة فى الخروج عن حد الترخص من محل الاقامة اشاره شده است كه مؤلف آن را براى شاگردش مىگفته است و وى آن را مىنوشته است كه در نزد سيد محمدباقريزدى بوده است.