مرتضوی لنگرودی، سید محمدحسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ق' به 'ق') |
(غنی سازی متن) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR01681.jpg|بندانگشتی|مرتضوی لنگرودی، محمدحسن]] | [[پرونده:NUR01681.jpg|بندانگشتی|مرتضوی لنگرودی، محمدحسن]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |مرتضوی لنگرودی، محمدحسن | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر | |نام های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |آیت‌الله سید مرتضی | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | 23 صفر 1350ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |نجف اشرف | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |1426 ق/1385ش - قم | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[امام خمينى(ره)|امام خمينى]] | ||
[[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خويى]] | |||
[[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبائى]] | |||
[[اراکی، محمدعلی|آیت‌الله اراكى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" | | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE1681AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
از | '''آیت‌الله سید محمدحسن مرتضوی لنگرودی''' (۱۳۰۸ - ۱۳۸۵ش )، فقیه، اصولی، از مراجع معاصر، استاد حوزه، مدرس اخلاق، سرپرستی مدرسه‌ی علمیه‌ی آیت‌الله لنگرودی | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
ايشان در 23 صفر 1350 ه.ق در نجف اشرف و در جوار بارگاه [[امام على(ع)|حضرت امير]](ع) در خانواده علم و فضيلت به دنيا آمد و ملقب به عبدالامير گشت. | ايشان در 23 صفر 1350 ه.ق در نجف اشرف و در جوار بارگاه [[امام على(ع)|حضرت امير]](ع) در خانواده علم و فضيلت به دنيا آمد و ملقب به عبدالامير گشت. پدر ایشان آیت‌الله سید مرتضی (ح ۱۳۰۶ ـ ۱۳۸۳ق) از بزرگان علمای زمان و دانش آموختگان حوزه علمیه نجف بودند. | ||
== | ==تحصیلات== | ||
| خط ۴۸: | خط ۵۴: | ||
پس از سپرى شدن مقدمات علوم دينى به فراگيرى فقه و اصول و معقول پرداختند. | پس از سپرى شدن مقدمات علوم دينى به فراگيرى فقه و اصول و معقول پرداختند. | ||
چنان كه كتابهاى [[فرائد الاصول (طبع انتشارات اسلامی)|رسائل]] و [[كتاب المكاسب|مكاسب]] و [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه]] را از بزرگانى مانند پدر معظم‌شان و حضرات آيات شهرستانى و جاپلاقى، حكيم متأله | چنان كه كتابهاى [[فرائد الاصول (طبع انتشارات اسلامی)|رسائل]] و [[كتاب المكاسب|مكاسب]] و [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه]] را از بزرگانى مانند پدر معظم‌شان و حضرات آيات شهرستانى و جاپلاقى، حكيم متأله محى‌الدّين قمشه‌اى (شرح منظومه سبزوارى)، علاّمه ميرزا [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]] (شرح اشارات، هيئت فارسى و شرح چغمينى) فراگرفتند. | ||
درسال 1373 ه.ق پس از فراغت از سطوح عالى حوزه علميه تهران به همراه پدر به قم مهاجرت كردند. و شركت فعال در جلسات درسى آيات عظام قم داشتند همچون، [[بروجردی، حسین|مرحوم بروجردى]] (كتاب صلاة، خمس، قضا و طهارت به مدت هشت سال)، والد معظم (يك دوره اصول)، [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]] (اصول)، آقاى [[گلپایگانی، محمدرضا|گلپايگانى]](حج)، [[محقق داماد، محمد|محقق داماد]] (طهارت و صلاة)، حاج [[آملی، هاشم|ميرزا هاشم آملى]] (اصول و معاملات)، [[اراکی، محمدعلی|مرحوم اراكى]] (خارج اصول) و [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبائى]] (اسفار، شفاء بوعلى، تفسير) قدس‌سرهم الشريف. | |||
و در نجف از [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خويى]] (اصول) و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]] نيز بهره گرفتند. | و در نجف از [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خويى]] (اصول) و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]] نيز بهره گرفتند. | ||
| خط ۵۴: | خط ۶۲: | ||
از بزرگان و آيات عظام و مشايخ حديثى كه به وى اجازه اجتهاد و روايت حديث داده‌اند عبارتند از: | از بزرگان و آيات عظام و مشايخ حديثى كه به وى اجازه اجتهاد و روايت حديث داده‌اند عبارتند از: | ||
حجج اسلام و آيات عظام مرحوم | حجج اسلام و آيات عظام مرحوم [[حکیم، محسن|حكيم]]، والد معظم‌شان، [[گلپایگانی، محمدرضا|گلپايگانى]]، [[اراکی، محمدعلی|اراكى]]، [[مرعشی، شهاب‌الدین|نجفى مرعشى]]، مرحوم [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبائى]]، زنجانى، خوانسارى و مرحوم شمس خويى قدس‌الله‌اسرارهم. | ||
آیت‌الله مرتضوی به هنگام تحصيل به تدريس كتابهاى متعارف حوزه اعم از صرف، نحو، منطق، معانى، بيان، [[معالم‌الدين و ملاذ المجتهدين|معالم]]، قوانين، لعمه، [[فرائد الاصول (طبع انتشارات اسلامی)|رسائل]]، [[كتاب المكاسب|مكاسب]] و [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه]] ميپرداختند و از سال 1359 ه.ق بحث خارج را شروع و تا اواخر عمر ایشان ادامه داشت. شيوه تدريس درس خارج فقه وى كتاب ([[العروة الوثقی]]) و در درس خارج اصول تقريرات درس اصول استادشان، [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) را كه بر محور كفاية الاصول [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|محقق خراسانى]] است موضوع بحث قرار ميدادند. | |||
تأسيس و اداره دو مدرسه علوم دينى و اقامه نماز جماعت در مسجد سلماسى (بيش از سى سال) از خدمات فرهنگى- دينى ايشان است. | تأسيس و اداره دو مدرسه علوم دينى و اقامه نماز جماعت در مسجد سلماسى (بيش از سى سال) از خدمات فرهنگى- دينى ايشان است. | ||
ایشان همچنین در حیات پر برکت خود به تدريس خارج فقه و اصول در مسجد سلماسى قم و تأليف بیش از پنجاه کتاب پرداختند. | |||
== وفات == | |||
آیت‌الله سیدمحمدحسن مرتضوی لنگرودی پس از عمری بابرکت در عصر روز جمعه ۱۶ دی‌ماه ۱۳۸۴ شمسی برابر با ششم ذوالحجه سال ۱۴۲۶ قمری هم‌زمان با غروب خورشید بر اثر سکته، آفتاب وجود استاد غروب کرد و در سن ۷۶ سالگی به خاموشی گرایید. [[بهجت، محمدتقی|آیت‌الله محمدتقی بهجت]] رضوان‌الله علیه، بر پیکر پاکش نماز گزارد و در جوار مرقد مطهر کریمه‌ی اهل‌بیت حضرت فاطمه معصومه، سلام‌الله علیها، در پایین محراب مسجد شهید مطهری(بالاسر) دفن شد. | |||
== | ==آثار == | ||
نسخهٔ ۱۷ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۴۱
| نام | مرتضوی لنگرودی، محمدحسن |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | آیت‌الله سید مرتضی |
| متولد | 23 صفر 1350ق |
| محل تولد | نجف اشرف |
| رحلت | 1426 ق/1385ش - قم |
| اساتید | امام خمينى |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE1681AUTHORCODE |
آیت‌الله سید محمدحسن مرتضوی لنگرودی (۱۳۰۸ - ۱۳۸۵ش )، فقیه، اصولی، از مراجع معاصر، استاد حوزه، مدرس اخلاق، سرپرستی مدرسه‌ی علمیه‌ی آیت‌الله لنگرودی
ولادت
ايشان در 23 صفر 1350 ه.ق در نجف اشرف و در جوار بارگاه حضرت امير(ع) در خانواده علم و فضيلت به دنيا آمد و ملقب به عبدالامير گشت. پدر ایشان آیت‌الله سید مرتضی (ح ۱۳۰۶ ـ ۱۳۸۳ق) از بزرگان علمای زمان و دانش آموختگان حوزه علمیه نجف بودند.
تحصیلات
حضرت آیت‌الله لنگرودى در آن شهر مقدس به فراگيرى قرآن مشغول شد تا در سال 1361 ه.ق به همراه پدرش رهسپار ايران گرديد و در تهران اقامت گزيدند.
وى در تهران دروس صرف، نحو، منطق، معانى و بيان و خارج را در مدرسه حاج ابوالفتح - كه به دست پدرشان احيا شده بود فرا گرفتند.
پس از سپرى شدن مقدمات علوم دينى به فراگيرى فقه و اصول و معقول پرداختند.
چنان كه كتابهاى رسائل و مكاسب و كفايه را از بزرگانى مانند پدر معظم‌شان و حضرات آيات شهرستانى و جاپلاقى، حكيم متأله محى‌الدّين قمشه‌اى (شرح منظومه سبزوارى)، علاّمه ميرزا شعرانى (شرح اشارات، هيئت فارسى و شرح چغمينى) فراگرفتند.
درسال 1373 ه.ق پس از فراغت از سطوح عالى حوزه علميه تهران به همراه پدر به قم مهاجرت كردند. و شركت فعال در جلسات درسى آيات عظام قم داشتند همچون، مرحوم بروجردى (كتاب صلاة، خمس، قضا و طهارت به مدت هشت سال)، والد معظم (يك دوره اصول)، امام خمينى (اصول)، آقاى گلپايگانى(حج)، محقق داماد (طهارت و صلاة)، حاج ميرزا هاشم آملى (اصول و معاملات)، مرحوم اراكى (خارج اصول) و علامه طباطبائى (اسفار، شفاء بوعلى، تفسير) قدس‌سرهم الشريف.
و در نجف از آیت‌الله خويى (اصول) و امام خمينى نيز بهره گرفتند.
از بزرگان و آيات عظام و مشايخ حديثى كه به وى اجازه اجتهاد و روايت حديث داده‌اند عبارتند از:
حجج اسلام و آيات عظام مرحوم حكيم، والد معظم‌شان، گلپايگانى، اراكى، نجفى مرعشى، مرحوم علامه طباطبائى، زنجانى، خوانسارى و مرحوم شمس خويى قدس‌الله‌اسرارهم.
آیت‌الله مرتضوی به هنگام تحصيل به تدريس كتابهاى متعارف حوزه اعم از صرف، نحو، منطق، معانى، بيان، معالم، قوانين، لعمه، رسائل، مكاسب و كفايه ميپرداختند و از سال 1359 ه.ق بحث خارج را شروع و تا اواخر عمر ایشان ادامه داشت. شيوه تدريس درس خارج فقه وى كتاب (العروة الوثقی) و در درس خارج اصول تقريرات درس اصول استادشان، امام خمينى(ره) را كه بر محور كفاية الاصول محقق خراسانى است موضوع بحث قرار ميدادند.
تأسيس و اداره دو مدرسه علوم دينى و اقامه نماز جماعت در مسجد سلماسى (بيش از سى سال) از خدمات فرهنگى- دينى ايشان است.
ایشان همچنین در حیات پر برکت خود به تدريس خارج فقه و اصول در مسجد سلماسى قم و تأليف بیش از پنجاه کتاب پرداختند.
وفات
آیت‌الله سیدمحمدحسن مرتضوی لنگرودی پس از عمری بابرکت در عصر روز جمعه ۱۶ دی‌ماه ۱۳۸۴ شمسی برابر با ششم ذوالحجه سال ۱۴۲۶ قمری هم‌زمان با غروب خورشید بر اثر سکته، آفتاب وجود استاد غروب کرد و در سن ۷۶ سالگی به خاموشی گرایید. آیت‌الله محمدتقی بهجت رضوان‌الله علیه، بر پیکر پاکش نماز گزارد و در جوار مرقد مطهر کریمه‌ی اهل‌بیت حضرت فاطمه معصومه، سلام‌الله علیها، در پایین محراب مسجد شهید مطهری(بالاسر) دفن شد.
آثار
- الدر النضيد
- لب اللباب فى طهارة اهل الكتاب
- طلوع الفجر فى الليالى المقمره
- الوجيزة في إسناد مروّيات الأئمة(ع)
- جواهر الاصول (7 جلد)
- شجره مباركه
- توضيح المسائل (4 جلد)