حجتی کرمانی، علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ص ' به ' ص') |
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ش' به 'ش') |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type='authorbirthDate'|1316 | |data-type='authorbirthDate'|1316 ش | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type='authorDeathDate'|1379 | |data-type='authorDeathDate'|1379 ش | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۲۳:۰۴
| نام | حجتی کرمانی، علی |
|---|---|
| نام های دیگر | کرمانی، علی
حجتی، علی علی بن میرزا عبدالحسین کرمانی حجتی |
| نام پدر | |
| متولد | 1316 ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1379 ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE1340AUTHORCODE |
حاج شيخ على کرمانى، دومين فرزند روحانى حجت‌الاسلام حاج ميرزا عبدالحسين کرمانى است. وى در کرمان ديده به دنيا گشوده و پس از خواندن دروس جديد به تحصيل علوم عربى و ادبى در مدرسه معصوميه کرمان پرداخته و براى تكميل، رهسپار قم شده و سطوح را نزد اساتيد حوزه تكميل نموده و به درس خارج فقه و اصول آيت‌الله امام خمينى و آيت‌الله شريعتمدارى و آيت‌الله حاج شيخ مرتضى حائرى و آيت‌الله گلپايگانى شركت كرده و فلسفه و تفسير را نزد استاد علامه طباطبائى خوانده و مدت دو سال هم در نجف اشرف اقامت كرده و از آيات عظام آنجا استفاده نموده و جمعاً بيش از بيست سال در قم اقامت و اشتغال به تحصيل و تدريس و تأليف داشته تا يكى از گويندگان و نويسندگان مشهور حوزه علميه گرديده و هم از اعضاى هيئت تحريريه مجله وزين مكتب اسلام بوده است.
معظم‌له در سال 1343ش با بيت اصيل و شريف آيت‌الله صدر وصلت نموده و به مصاهرت و دامادى حجت‌الاسلام حاج سيد رضاى صدر دامت بركاته درآمده و در سال 1351ش، منتقل به تهران گرديده و اكنون به عللى در کرمانشاه به سر مى‌برند.
آثار
- اسلام و تبعيضات نژادى؛
- اسلام آئين زندگى؛
- فاجعه تمدن و رسالت اسلام؛
- چهارده استان؛
- اسلام و فرهنگ قرن بيستم؛
- عقل و احساس؛
- تاريخ و علوم قرآن؛
- زن و انتخابات؛
- بلاهاى اجتماعى قرن ما (اين دو كتاب اخير؛ يعنى شماره 7 و 8، با همكارى چند تن از دانشمندان، مانند جناب آقاى عميد زنجانى و زين‌العابدين قربانى به رشته تحرير درآمده است)؛
- عصر امتياز ماشين؛
و...
منابع مقاله
برگرفته از كتاب گنجينه دانشمندان، ج 6، ص347.