درّ مكنون (شبهۀ معترضين): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'اميرالمومنين' به 'امیرالمؤمنین') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
'''درّ مكنون يا شبهۀ معترضين''' تألیف [[لاهیجی، حسن بن عبدالرزاق|ميرزا حسن لاهيجى]] یکی از شش رساله فارسی با نام [[رسائل فارسی]] به چاپ رسیده است. | '''درّ مكنون يا شبهۀ معترضين''' تألیف [[لاهیجی، حسن بن عبدالرزاق|ميرزا حسن لاهيجى]] یکی از شش رساله فارسی با نام [[رسائل فارسی]] به چاپ رسیده است. | ||
این کتاب رساله‌اى است در ردّ آراء اهل سنت و ايراد آنها بر شيعه كه قائلند تقاعد حضرت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول| | این کتاب رساله‌اى است در ردّ آراء اهل سنت و ايراد آنها بر شيعه كه قائلند تقاعد حضرت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|امیرالمؤمنین(ع)]] از حرب خلفاى ثلاثه، براى تقيه بود و اينكه اگر تقيه حق است، چرا امام حسين(ع) تقيه ننمودند. | ||
ساختار كتاب: مؤلف در اين رساله به دو گونه مبنايى و بنايى ايرادات اهل سنت را پاسخ مى‌دهد. | ساختار كتاب: مؤلف در اين رساله به دو گونه مبنايى و بنايى ايرادات اهل سنت را پاسخ مى‌دهد. | ||
او قائل است، اگر عصمت ثابت شد، هر كارى كه به ظاهر منافى آن باشد، حتما مصلحتى دارد. در جواب دوم كه به صورت اجمالى و تفصيلى مطرح مى‌كند، علت تقيه كردن [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول| | او قائل است، اگر عصمت ثابت شد، هر كارى كه به ظاهر منافى آن باشد، حتما مصلحتى دارد. در جواب دوم كه به صورت اجمالى و تفصيلى مطرح مى‌كند، علت تقيه كردن [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|امیرالمؤمنین(ع)]] و تقيه نكردن امام حسين(ع) را توضيح مى‌دهد. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
نسخهٔ ۲۶ فوریهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۸:۰۹
| نام کتاب | رسائل فارسی |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | لاهیجی، حسن بن عبدالرزاق (نويسنده)
صدرایی خویی، علی (مصحح) |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | BP 211 /ل2ر5 |
| موضوع | اخلاق اسلامی - قرن 11ق.
فقه جعفری - قرن 11ق. کلام شیعه امامیه - قرن 11ق. |
| ناشر | مرکز فرهنگی نشر قبله |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1375 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE1219AUTOMATIONCODE |
درّ مكنون يا شبهۀ معترضين تألیف ميرزا حسن لاهيجى یکی از شش رساله فارسی با نام رسائل فارسی به چاپ رسیده است.
این کتاب رساله‌اى است در ردّ آراء اهل سنت و ايراد آنها بر شيعه كه قائلند تقاعد حضرت امیرالمؤمنین(ع) از حرب خلفاى ثلاثه، براى تقيه بود و اينكه اگر تقيه حق است، چرا امام حسين(ع) تقيه ننمودند.
ساختار كتاب: مؤلف در اين رساله به دو گونه مبنايى و بنايى ايرادات اهل سنت را پاسخ مى‌دهد.
او قائل است، اگر عصمت ثابت شد، هر كارى كه به ظاهر منافى آن باشد، حتما مصلحتى دارد. در جواب دوم كه به صورت اجمالى و تفصيلى مطرح مى‌كند، علت تقيه كردن امیرالمؤمنین(ع) و تقيه نكردن امام حسين(ع) را توضيح مى‌دهد.