الإرشاد (ترجمه ساعدی خراسانی): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '{{وابسته‌ها}}' به '{{وابسته‌ها}} ') |
جز (جایگزینی متن - 'نام ها' به 'نام‌ها') |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
! نام کتاب!! data-type='bookName'|الارشاد | ! نام کتاب!! data-type='bookName'|الارشاد | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر کتاب | ||
|data-type='otherBookNames'|در شناسائی مقام چهارده معصوم علیهم السلام و زندگانی ایشان | |data-type='otherBookNames'|در شناسائی مقام چهارده معصوم علیهم السلام و زندگانی ایشان | ||
نسخهٔ ۶ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۴۶
| نام کتاب | الارشاد |
|---|---|
| نام‌های دیگر کتاب | در شناسائی مقام چهارده معصوم علیهم السلام و زندگانی ایشان
الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد. فارسی - عربی |
| پدیدآورندگان | مفید، محمد بن محمد (نويسنده)
ساعدی خراسانی، محمدباقر (مترجم) بهبودی، محمدباقر (مصحح) |
| زبان | عربی
فارسی |
| کد کنگره | BP 36/5 /م7 الف4041 1376 |
| موضوع | ائمه اثناعشر
چهارده معصوم - سرگذشت نامه |
| ناشر | کتابفروشی اسلاميه |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1376 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE2331AUTOMATIONCODE |
الارشاد تألیف شيخ مفيد، ترجمه آقاى محمدباقرساعدي خراساني
كتابى است كه به بيان تاريخ ائمه عليهم‌السلام و معرفى ايشان و نيز توصيف شئون امامت مى‌پردازد. اين كتاب از جمله منابع مهم و موثق در زمينه تاريخ شيعه است و مورد توجه و اهتمام خواص و عوام قرار گرفته چرا كه در عين اختصار، بيشتر مسائل تاريخى مهم كه در حيات اهل بيت عليهم‌السلام رخ داده را در برمى‌گيرد.
اين كتاب از دو بخش تشكيل يافته است:
بخش اول به تاريخ زندگانى على بن ابى طالب عليه‌السلام اختصاص يافته و گوشه‌اى از فضائل و نيز احاديث حضرت را به همراه ادله امامت آن بزرگوار در بر مى‌گيرد.
بخش دوم به تاريخ سائر ائمه عليهم‌السلام و ذكر فضائل ايشان اختصاص يافته و در انتهاى اين بخش، علائم ظهور و قيام امام مهدي عليه‌السلام بيان گرديده است.
قسمت عمده‌اى از بخش دوم كتاب به تاريخ زندگانى حسين بن على عليهماالسلام و نيز احوال مسلم بن عقيل در كوفه و جريان واقعه كربلا و شهادت امام حسين عليه‌السلام اختصاص يافته است.
الارشاد از منابع روايى مهم شيعه به حساب مى‌آيد چرا كه شيخ مفيد اخبار و روايات را از ائمه اهل بيت عليهم‌السلام تنها با سه يا چهار واسطه نقل مى‌كند. مؤلف در نگارش اين كتاب از منابع قبل از خود همچون مقاتل الطالبيين و نيز كافى و كتاب الغيبه سود جسته است.