۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
'''مقالات'''، اثرى است كلامى مشتمل بر چند مقاله كه درباره اثبات ولايت و خلافت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|اميرالمومنين على(ع)]] و اولاد طاهرين آن حضرت عليهمالسلام توسط مرحوم آیتالله على احمدى ميانجى، از عالمان معاصر شيعى نگارش يافته است. | |||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
در فصل آخر اين مقاله به نقل احاديثى پرداخته مىشود كه در آنها به نامهاى مبارك امامان دوازده گانه تصريح شده است. | در فصل آخر اين مقاله به نقل احاديثى پرداخته مىشود كه در آنها به نامهاى مبارك امامان دوازده گانه تصريح شده است. | ||
«الولايه»: اين مقاله به تفسير آيه ولايت «''' | «الولايه»: اين مقاله به تفسير آيه ولايت «'''إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ و الَّذِينَ ءَامَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَوةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَوةَ وَهُمْ راكِعُونَ'''»[1] اختصاص يافته است. مؤلف قبل از تفسير اين آيه به امور ذيل اشاره مىكند: | ||
1- نصوصى كه دال بر نزول اين آيه در حق على(ع) است. | 1- نصوصى كه دال بر نزول اين آيه در حق على(ع) است. | ||
خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
2- بيان مراد از ولايت كه براى خداوند در اين آيه اثبات شده است كه عبارت است از ولايت خداوند بر بندگان در تمام امور و همين ولايت به مقتضاى عطف صورت گرفته در آيه شريفه براى پيامبر خدا(ص) و مومنانى كه در اين آيه به توصيف ايشان پرداخته شده نيز ثابت است. مؤلف با توجه به معانى متعددى كه براى واژه «ولى» ذكر شده يادآور مىشود كه تنها معنايى كه براى اين واژه در آيه شريفه متصور است، معناى ولايت امر است و ولى به كسى اطلاق مىشود كه عهدهدار امرى گردد. مؤلف سپس به اشكالاتى كه به اين معنا از واژه ولى شده است، پاسخ مىگويد. | 2- بيان مراد از ولايت كه براى خداوند در اين آيه اثبات شده است كه عبارت است از ولايت خداوند بر بندگان در تمام امور و همين ولايت به مقتضاى عطف صورت گرفته در آيه شريفه براى پيامبر خدا(ص) و مومنانى كه در اين آيه به توصيف ايشان پرداخته شده نيز ثابت است. مؤلف با توجه به معانى متعددى كه براى واژه «ولى» ذكر شده يادآور مىشود كه تنها معنايى كه براى اين واژه در آيه شريفه متصور است، معناى ولايت امر است و ولى به كسى اطلاق مىشود كه عهدهدار امرى گردد. مؤلف سپس به اشكالاتى كه به اين معنا از واژه ولى شده است، پاسخ مىگويد. | ||
مقاله بعدى به تفسير آيه شريفه «'''وَ يَوْمَ نَبْعَثُ فِى كُلّ | مقاله بعدى به تفسير آيه شريفه «'''وَ يَوْمَ نَبْعَثُ فِى كُلّ أُمَّةٍ شَهِيدًا عَلَيْهِم مّنْ أَنفُسِهِمْ وَ جِئْنَا بِكَ شَهِيدًا عَلَى هؤُلَآءِ وَ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْيانًا لّكُلّ شَىْءٍ وَ هُدًى وَ رَحْمَةً وَ بُشْرَى لِلْمُسْلِمِينَ'''»[2] اختصاص يافته و دو وجه را در بيان معناى آن ذكر مىكند: | ||
وجه اول: قرآن كريم عهدهدار بيان تمام امور تشريعى و تكوينى و حقايق اخروى و دنيوى و احكام و اخلاق و اسرار خلقت و قوانين طبيعى است و خلاصه برنامهاى كامل و جامع براى دين و دنياى بشر ارائه مىكند. | وجه اول: قرآن كريم عهدهدار بيان تمام امور تشريعى و تكوينى و حقايق اخروى و دنيوى و احكام و اخلاق و اسرار خلقت و قوانين طبيعى است و خلاصه برنامهاى كامل و جامع براى دين و دنياى بشر ارائه مىكند. | ||
خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
الف: روش متعارف فيما بين عقلا در تفهيم مقاصد خويش كه از طريق دلالتهاى لفظى (مطابقت، تضمن، التزام، حقيقت، مجاز و استعاره) صورت مىپذيرد. در اين روش قرآن نيز با توجه به اين روش متعارف به بيان مقاصد خويش مىپردازد. بنابراين فهم دلالات قرآنى براى تمام كسانى كه به اين روش مشى مىنمايند، امكانپذير است. | الف: روش متعارف فيما بين عقلا در تفهيم مقاصد خويش كه از طريق دلالتهاى لفظى (مطابقت، تضمن، التزام، حقيقت، مجاز و استعاره) صورت مىپذيرد. در اين روش قرآن نيز با توجه به اين روش متعارف به بيان مقاصد خويش مىپردازد. بنابراين فهم دلالات قرآنى براى تمام كسانى كه به اين روش مشى مىنمايند، امكانپذير است. | ||
ب: اين كه فهم دلالات قرآن تنها با مراجعه به خود قرآن امكان پذير است، چنانچه على(ع) مىفرمايد: «كتاب | ب: اين كه فهم دلالات قرآن تنها با مراجعه به خود قرآن امكان پذير است، چنانچه على(ع) مىفرمايد: «كتاب اللَّه تبصرون به وتنطقون به وتسمعون به و ينطق بعضه ببعض ويشهد بعضه على بعض»[3] | ||
ج: رموز و اشاراتى غير از روشهاى متعارف در فهم دلالات قرآنى وجود داشته باشد كه جز با طهارت و پاكى از معاصى و آلودگىها قابل دستيابى نباشد، چنانچه قرآن كريم مىفرمايد: «''' | ج: رموز و اشاراتى غير از روشهاى متعارف در فهم دلالات قرآنى وجود داشته باشد كه جز با طهارت و پاكى از معاصى و آلودگىها قابل دستيابى نباشد، چنانچه قرآن كريم مىفرمايد: «'''إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ. فِى كِتابٍ مَّكْنُونٍ. لَّايَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ'''»[4]. | ||
د: بيان دلالات قرآنى تنها توسط خداوند ممكن است، چنانچه مىفرمايد: «'''لَا تُحَرّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ. | د: بيان دلالات قرآنى تنها توسط خداوند ممكن است، چنانچه مىفرمايد: «'''لَا تُحَرّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ. إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَ قُرْءَ انَهُ فَإِذَا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْءَ انَهُ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ '''»[5] و توان اين فهم توسط خداوند به پيامبر گرامىاش و جانشينان وى كه وارثان حقيقى علم و دانش كتاب خداوند هستند، اعطا شده است. | ||
مقاله انتهايى اين كتاب به بررسى «حديث انذار» كه در تفسير آيه شريفه: «'''وَ أَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ'''»[6] وارد شده مىپردازد. در اين مقاله از كسانى كه اين حديث را نقل كردهاند، نام برده مىشود و سپس نكاتى درباره حديث ذكر شده و سند حديث صحيح خالى از اشكال قلمداد مىگردد. در انتها به اشكالات وارده در اين باره پاسخ داده مىشود. | مقاله انتهايى اين كتاب به بررسى «حديث انذار» كه در تفسير آيه شريفه: «'''وَ أَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ'''»[6] وارد شده مىپردازد. در اين مقاله از كسانى كه اين حديث را نقل كردهاند، نام برده مىشود و سپس نكاتى درباره حديث ذكر شده و سند حديث صحيح خالى از اشكال قلمداد مىگردد. در انتها به اشكالات وارده در اين باره پاسخ داده مىشود. |
ویرایش