مقالات (احمدی میانجی): تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">

|+  

! نام کتاب!! data-type="bookName" |مقالات

| data-type="otherBookNames" |

| data-type="authors" |[[احمدی میانجی، علی]] (نويسنده)

| data-type="language" |فارسی

| data-type="congeressCode" style="direction:ltr" |

| data-type="subject" |

| data-type="publisher" |مؤلف

| data-type="publishPlace" |قم - ایران

| data-type="publishYear" |  

|- class="articleCode"

| data-type="automationCode" |AUTOMATIONCODE3616AUTOMATIONCODE

'''مقالات'''، اثرى است كلامى مشتمل بر چند مقاله كه درباره اثبات ولايت و خلافت [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|اميرالمومنين على(ع)]] و اولاد طاهرين آن حضرت عليهم‌السلام توسط [[احمدی میانجی، علی|مرحوم آیت‌الله على احمدى ميانجى]]، از عالمان معاصر شيعى نگارش يافته است.

«الولايه»: اين مقاله به تفسير آيه ولايت «'''إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ و الَّذِينَ ءَامَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَوةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَوةَ وَهُمْ راكِعُونَ'''»[مائده 55] اختصاص يافته است. مؤلف قبل از تفسير اين آيه به امور ذيل اشاره مى‌كند:

# نصوصى كه دال بر نزول اين آيه در حق [[امام على(ع)|على(ع)]] است.

# بيان مراد از ولايت كه براى خداوند در اين آيه اثبات شده است كه عبارت است از ولايت خداوند بر بندگان در تمام امور و همين ولايت به مقتضاى عطف صورت گرفته در آيه شريفه براى پيامبر خدا(ص) و مومنانى كه در اين آيه به توصيف ايشان پرداخته شده نيز ثابت است. مؤلف با توجه به معانى متعددى كه براى واژه «ولى» ذكر شده يادآور مى‌شود كه تنها معنايى كه براى اين واژه در آيه شريفه متصور است، معناى ولايت امر است و ولى به كسى اطلاق مى‌شود كه عهده‌دار امرى گردد. مؤلف سپس به اشكالاتى كه به اين معنا از واژه ولى شده است، پاسخ مى‌گويد.

مقاله بعدى به تفسير آيه شريفه «'''وَ يَوْمَ نَبْعَثُ فِى كُلّ أُمَّةٍ شَهِيدًا عَلَيْهِم مّنْ أَنفُسِهِمْ وَ جِئْنَا بِكَ شَهِيدًا عَلَى هؤُلَآءِ وَ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْيانًا لّكُلّ شَىْءٍ وَ هُدًى وَ رَحْمَةً وَ بُشْرَى لِلْمُسْلِمِينَ'''»[نحل 89] اختصاص يافته و دو وجه را در بيان معناى آن ذكر مى‌كند:

وجه دوم: قرآن فقط امور تشريعى؛ يعنى احكام، معارف، اخلاق و... كه مرتبط با دين است را، در برمى‌گيرد نه امور تكوينى و قوانين طبيعى را. اين وجه مورد تاييد [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]]، [[طبرسی، فضل بن حسن|طبرسى]]، [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]]، [[طوسی، محمد بن حسن|طوسى]] و.... است.

ب: اين كه فهم دلالات قرآن تنها با مراجعه به خود قرآن امكان پذير است، چنانچه [[امام على(ع)|على(ع)]] مى‌فرمايد: «كتاب اللَّه تبصرون به وتنطقون به وتسمعون به و ينطق بعضه ببعض ويشهد بعضه على بعض»[نهج‌البلاغه، خطبه 131]

ج: رموز و اشاراتى غير از روش‌هاى متعارف در فهم دلالات قرآنى وجود داشته باشد كه جز با طهارت و پاكى از معاصى و آلودگى‌ها قابل دستيابى نباشد، چنانچه قرآن كريم مى‌فرمايد: «'''إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ. فِى كِتابٍ مَّكْنُونٍ. لَّايَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ'''»[واقعه78/-80].

د: بيان دلالات قرآنى تنها توسط خداوند ممكن است، چنانچه مى‌فرمايد: «'''لَا تُحَرّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ. إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَ قُرْءَ انَهُ فَإِذَا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْءَ انَهُ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ '''»[قيامه 17/-20] و توان اين فهم توسط خداوند به پيامبر گرامى‌اش و جانشينان وى كه وارثان حقيقى علم و دانش كتاب خداوند هستند، اعطا شده است.

مقاله انتهايى اين كتاب به بررسى «حديث انذار» كه در تفسير آيه شريفه: «'''وَ أَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ'''»[شعراء214] وارد شده مى‌پردازد. در اين مقاله از كسانى كه اين حديث را نقل كرده‌اند، نام برده مى‌شود و سپس نكاتى درباره حديث ذكر شده و سند حديث صحيح خالى از اشكال قلمداد مى‌گردد. در انتها به اشكالات وارده در اين باره پاسخ داده مى‌شود.