شکوفههای خرد یا سخنان علی عليهالسلام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
|- | |- | ||
|سال نشر | |سال نشر | ||
|data-type='publishYear'| | |data-type='publishYear'| 1363 هـ.ش | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد اتوماسیون | |کد اتوماسیون | ||
خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده: | [[رده:سرگذشت نامهها]] | ||
[[رده: | [[رده:سرگذشت نامههای فردی]] | ||
[[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | [[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | ||
[[رده:حالات فردی]] | [[رده:حالات فردی]] | ||
[[رده:علی بن ابی طالب (ع)]] | [[رده:علی بن ابی طالب (ع)]] |
نسخهٔ ۲۸ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۶:۰۶
نام کتاب | شکوفههای خرد یا سخنان علی عليه السلام |
---|---|
نام های دیگر کتاب | سخنان علی (ع)
با ترجمه فارسی و انگلیسی و رباعیات فارسی نهج البلاغه. برگزیده. چندزبانه |
پدیدآورندگان | حالت، ابو القاسم (نويسنده) |
زبان | فارسی
عربی انگلیسی |
کد کنگره | BP 38/04 /ح2ش8 |
موضوع | شعر آموزنده فارسی - قرن 14
شعر فارسی - قرن 14 علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - کلمات قصار |
ناشر | علمی |
مکان نشر | تهران - ایران |
سال نشر | 1363 هـ.ش |
کد اتوماسیون | 3479 |
معرفى اجمالى:
«شكوفههاى خرد يا سخنان على(ع)»، تأليف ابوالقاسم حالت(م 1298ش) به زبان فارسى است. در اين اثر بيش از 1200 مورد از كلمات گهربار اميرالمؤمنين على(ع) گردآورى شده و به همراه ترجمهاى روان و يك رباعى از نويسنده آمده است. در بين ترجمههاى منظومى كه از نهجالبلاغه صورت گرفته است، ترجمه ابوالقاسم حالت ممتاز است و اى كاش به ترجمه بخشى از نهجالبلاغه اكتفا نمىكرد و تمامى اين كتاب شريف را به نظم در مىآورد.
از خصوصيات اشعار ابوالقاسم حالت سادگى و روانى و در عين حالت انقياد كامل بر اصول شعرنويسى و اوزان و سبكهاى شعر است. علاقه به مسائل دينى سبب شد كه حالت كه نويسنده و شاعرى طنزپرداز است، از سال 1323(ش) هر هفته چند رباعى جدّى كه ترجمهاى از كلمات قصار حضرت على(ع) بود، در مجله «آئيناسلام» چاپ كند.
وى داراى طبعى روان و قريحهاى سيّال است، به گونهاى كه در بديههگويى و ارتجال در رديف سخنوران بزرگ قرار دارد. زينالعابدين مؤتمن ضمن مقدمهاى كه بر ديوان وى نگاشته، مىنويسد: «طبع سرشار حالت به مثابهى چشمه فيّاضى است كه علىالدّوام مىزايد و هرگز نقصانى در آن راه نمىيابد. حالت طبعى روان و قريحهاى سيّال دارد و از لحاظ بديههگويى و ارتجال نيز گويندهاى تواناست».
«سوءظنّ» مداوم نوع بيمارى روانى است كه درد و رنج مداومى را ايجاد مىكند و اضطراب و تشويش و نگرانى به بار مىآورد، در حالىكه «حسن ظنّ» نشانه اعتماد و اطمينان و موجب آسايش و آرامش خاطر است. اين دو موضوع در نهجالبلاغه در موارد مختلف به طور وضوح بيان شده و مورد تأكيد قرار گرفته است كه به دو نمونه از كلمات گهربار كه به زيبايى در قالب نظم درآمده است، اشاره مىشود:
1- «حُسنُ الظنِّ راحَة القَلْبْ وَ سَلامَةُ البَدن»: حسن ظنّ مايه آرامش دل و سلامت بدن است.
ابوالقاسم حالت اين سخن را در يك رباعى فارسى چنين آورده است:
«يك چند اگر كنى به خوشبينى زيست دانى كه خوشى به غير خوشبينى نيست
گر صحت جس-م است وگر راحت دل هر دو بر و برگ شاخه خوشبينى است».
2- «مَنْ حَسُنَ ظَنُّه بِالنّاسِ حازَ منْهُمُ المَحَبَّةَ»: هر كس به مردم حسن ظنّ داشته باشد، دوستى آنان را به دست مىآورد.
و اما در دو بيتى به زيبايى چنين مىسرايد:
«بدبين كه به چشمش همه كس همچو عدوست گر بىكس و تنهاست، ز بدبينى اوست
با اهل زمانه هر كه خوشبينتر شد، از اهل زمانه بيشتر گيرد دوست».
منابع مقاله:
1- متن كتاب
2- مجله آموزش زبان و ادب فارسى، سال هفدهم، 1382، شماره 68، ص 18