مهدوی‌راد، محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'كفايه' به 'كفايه ') |
جز (جایگزینی متن - 'رسائل' به 'رسائل ') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
مهدوى راد، پس از 7 سال اقامت در مشهد، به لحاظ تلاش‌هاى سياسى و تعقيب ساواك خراسان، با صلاح‌ديد خطيب بلندآوازه روزگار و مجاهد نستوه و شجاع، شهيد هاشمى‌نژاد، مشهد را ترك نمود و به قم هجرت كرد و در قم بود كه براى ايمنى از جست‌وجوى ساواك، نام خانوادگى‌اش را از «غلامى» به «مهدوى راد» تغيير داد. | مهدوى راد، پس از 7 سال اقامت در مشهد، به لحاظ تلاش‌هاى سياسى و تعقيب ساواك خراسان، با صلاح‌ديد خطيب بلندآوازه روزگار و مجاهد نستوه و شجاع، شهيد هاشمى‌نژاد، مشهد را ترك نمود و به قم هجرت كرد و در قم بود كه براى ايمنى از جست‌وجوى ساواك، نام خانوادگى‌اش را از «غلامى» به «مهدوى راد» تغيير داد. | ||
در قم، | در قم، «[[فرائد الاصول (طبع انتشارات اسلامی)|رسائل]] »، «[[كتاب المكاسب|مكاسب]] »، «[[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه]] » و آن‌گاه دوره عالى اجتهادى فقه و اصول را از محضر استادان ارجمند آن حوزه فراگرفت. برخى از استادان وى در اين حوزه، عبارتند از حضرات آيات «اعتمادى»، «موسوى»، «تبريزى (سيد ابوالفضل)»، «پايانى»، «[[فاضل موحدی لنکرانی، محمد|فاضل لنكرانى]]»، «ستوده»،«بهشتى»، «احمد فاضل هرندى»، «صانعى»، «حاج شيخ جواد تبريزى»، «[[وحید خراسانی، حسین|وحيد خراسانى]]» و «[[منتظری، حسینعلی|منتظرى]]» كه بيشترين بهره را در فقه، از محضر آيت‌الله [[منتظری، حسینعلی|منتظرى]] برد (به‌طور مستمر بيش از ده سال در درس وى شركت كرد) و در اصول، از محضر [[فاضل موحدی لنکرانی، محمد|آيت‌الله فاضل لنكرانى]] (تقريبا تمام اصول دوره اول خارج وى را شركت كرد). مهدوى راد، فلسفه را در محضر حضرات آيات «[[انصاری شیرازی، یحیی|انصارى شيرازى]]»، «[[محمدی گیلانی، محمد|محمدى گيلانى]]» و «[[مصباح یزدی، محمدتقی|مصباح]]» فراگرفت. | ||
اولين اثر قلمى وى، به سال 1355 با عنوان «اسلام و شعر»، در قالب مقاله‌اى بلند در مجله نسل نو نشر يافت. وى پس از انقلاب اسلامى ايران، مدتى را در مسئوليت‌هاى اجرايى گذراند؛ از جمله، «مسئوليت عقيدتى و سياسى پايگاه نهم شكارى» و آن‌گاه به حوزه بازگشت و به سال 62، با جمعى از دوستان و همراهان، مجله حوزه را بنياد نهاد و از شماره 16 تا 36، سردبيرى آن را بر عهده داشت و مقالات بسيارى در نقد و معرفى كتاب‌هاى درسى حوزه، مسائل معرفتى دين و نقد و معرفى تفاسير شيعه و سنى و تحليل گرايش‌هاى تفسيرى در آن مجله نگاشت. | اولين اثر قلمى وى، به سال 1355 با عنوان «اسلام و شعر»، در قالب مقاله‌اى بلند در مجله نسل نو نشر يافت. وى پس از انقلاب اسلامى ايران، مدتى را در مسئوليت‌هاى اجرايى گذراند؛ از جمله، «مسئوليت عقيدتى و سياسى پايگاه نهم شكارى» و آن‌گاه به حوزه بازگشت و به سال 62، با جمعى از دوستان و همراهان، مجله حوزه را بنياد نهاد و از شماره 16 تا 36، سردبيرى آن را بر عهده داشت و مقالات بسيارى در نقد و معرفى كتاب‌هاى درسى حوزه، مسائل معرفتى دين و نقد و معرفى تفاسير شيعه و سنى و تحليل گرايش‌هاى تفسيرى در آن مجله نگاشت. | ||
نسخهٔ ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۲۰:۲۲
| نام | مهدوی‌راد، محمدعلی |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1334 هـ.ش |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | آفاق تفسیر |
| کد مولف | AUTHORCODE1116AUTHORCODE |
محمدعلى مهدوى راد، به سال 1334 در روستايى به نام «ينگجه»، از بخش «سرولايت» نيشابور ديده به جهان گشود. مدرسه ابتدايى را در همان ديار گذراند و پس از آنكه با مقدماتى از ادب عربى در همان ديار آشنا شد، به سال 1348 وارد حوزه علميه مشهد گرديد و در مدرسه آيت‌الله ميلانى كه به شيوه‌اى نو و با برنامه‌اى منظم اداره مى‌شد، تحصيل علوم دينى را آغاز كرد.
وى در 7 سال اقامت در حوزه علميه مشهد، دروس مقدمات، ادبيات عرب و سطوح عالى حوزوى را در محضر استادان آن ديار بياموخت. از استادان آن روز مى‌توان «حجت هاشمى خراسانى»، «امينى نيشابورى»، «صالحى نيشابورى»، «سيد على‌اكبر بنى هاشمى» و «محقق ذاكرى اخترى (عباسعلى)» را برشمرد. وى در كنار درس‌هاى حوزوى، سه سال در درس تفسير روانشاد آيت‌الله حاج ميرزا جواد تهرانى و جلساتى بسيار نيز در بحث حضرت آيت‌الله سيد عزالدين زنجانى و مباحث روشنگر و مهم مقام معظم رهبرى، آيت‌الله خامنه‌اى كه پنج‌شنبه و جمعه تشكيل مى‌شد و نيز در ديگر بحث‌هاى فكرى و ايدوئولوژى وى حاضر شد و اين دروس، اولين بذرهاى علاقه و كشش به معارف قرآنى را در جان وى پاشيد.
مهدوى راد، پس از 7 سال اقامت در مشهد، به لحاظ تلاش‌هاى سياسى و تعقيب ساواك خراسان، با صلاح‌ديد خطيب بلندآوازه روزگار و مجاهد نستوه و شجاع، شهيد هاشمى‌نژاد، مشهد را ترك نمود و به قم هجرت كرد و در قم بود كه براى ايمنى از جست‌وجوى ساواك، نام خانوادگى‌اش را از «غلامى» به «مهدوى راد» تغيير داد.
در قم، «رسائل »، «مكاسب »، «كفايه » و آن‌گاه دوره عالى اجتهادى فقه و اصول را از محضر استادان ارجمند آن حوزه فراگرفت. برخى از استادان وى در اين حوزه، عبارتند از حضرات آيات «اعتمادى»، «موسوى»، «تبريزى (سيد ابوالفضل)»، «پايانى»، «فاضل لنكرانى»، «ستوده»،«بهشتى»، «احمد فاضل هرندى»، «صانعى»، «حاج شيخ جواد تبريزى»، «وحيد خراسانى» و «منتظرى» كه بيشترين بهره را در فقه، از محضر آيت‌الله منتظرى برد (به‌طور مستمر بيش از ده سال در درس وى شركت كرد) و در اصول، از محضر آيت‌الله فاضل لنكرانى (تقريبا تمام اصول دوره اول خارج وى را شركت كرد). مهدوى راد، فلسفه را در محضر حضرات آيات «انصارى شيرازى»، «محمدى گيلانى» و «مصباح» فراگرفت.
اولين اثر قلمى وى، به سال 1355 با عنوان «اسلام و شعر»، در قالب مقاله‌اى بلند در مجله نسل نو نشر يافت. وى پس از انقلاب اسلامى ايران، مدتى را در مسئوليت‌هاى اجرايى گذراند؛ از جمله، «مسئوليت عقيدتى و سياسى پايگاه نهم شكارى» و آن‌گاه به حوزه بازگشت و به سال 62، با جمعى از دوستان و همراهان، مجله حوزه را بنياد نهاد و از شماره 16 تا 36، سردبيرى آن را بر عهده داشت و مقالات بسيارى در نقد و معرفى كتاب‌هاى درسى حوزه، مسائل معرفتى دين و نقد و معرفى تفاسير شيعه و سنى و تحليل گرايش‌هاى تفسيرى در آن مجله نگاشت.
پس از آن با همكارى برخى از همراهانش، مجله «بينات» را بنياد نهادند كه از آغازين شماره آن، مديرمسئولى مجله را به عهده گرفت. اين مجله، نخستين مجله قرآنى است كه مهدوى راد تا شماره 12، مديرمسئول آن بوده است و پس از آن در جايگاه عضويت هيئت تحريريه آن ماند، اما از مديرمسئولى آن كناره گرفت. در راه‌اندازى مجله‌هاى ميقات و علوم حديث، مورد مشورت بود و در هيئت تحريريه‌هاى آنها نيز حضور مى‌يافت و مقالات بسيارى در هر دو مجله يادشده رقم زد.
وى به سال 1369، پيشنهاد مجله‌اى را در نقد كتاب‌هاى حوزه دين به انگيزه بهسازى آثار مكتوب دينى، به دفتر تبليغات اسلامى داد و خود سردبيرى آن را به عهده گرفت كه اكنون 17 سال است نشر مى‌يابد و ادامه دارد و مهم‌ترين مجله «نقد كتاب در حوزه دين» است. وى، در اين مجله نيز مقالات بسيارى نگاشته است.
مهدوى راد، به سال 1369، وارد دانشگاه شد و از همان آغاز، تدريس مقاطع تحصيلات تكميلى را در علوم قرآن و حديث به عهده گرفت. اكنون بيش از 15 سال است كه در دانشگاه تربيت مدرس حضور دارد و چهار سال، مديريت گروه علوم قرآن و حديث را به عهده داشته است.
آثار
- آفاق تفسير؛
- با كاروان عشق؛
- تحفة الاخوان؛
- تحفة العابدين؛
- تدوين الحديث عند الشيعة الامامية؛
- تراث الشيعة القرآنى؛
- راهنماى آينه پژوهش؛
- سياست‌نامه امام على(ع)؛
- سير نگارش‌هاى علوم قرآنى؛
- غبار راه طلب؛
- مشعل جاويد؛
- موسوعه امام على(ع)؛
- نظام دفاعى اسلام؛
و...
وابسته‌ها
پژوهشگونه‌ای درباره مصحف فاطمه علیها السلام