سرور اهل الإيمان في علامات ظهور صاحب‌الزمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'كمالالدين' به 'كمالالدين') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
'''سرور اهل الإيمان في علامات ظهور صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف''' نوشته سيد على بن عبدالكريم نيلى عالم شيعى قرن هشتم و نهم هجرى است كه در موضوع علائم ظهور امام عصر تدوين شده است. اين اثر كه در واقع رساله اى كم حجم است از منابع [[علامه مجلسى]] در كتاب بحار به شمار مى رود. مؤلف در اين رساله 101 روايت از كتب پيشينيان خود نقل كرده كه البته بخشى از آنها (70 مورد) در باره چگونگى حكومت امام عصر و دوران ظهور آن حضرت است. | |||
مؤلف به سلسله اسناد راويان اشاره نكرده و منابع خود را نيز ذكر نمى كند. فقط آخرين راوى را نام برده است. | مؤلف به سلسله اسناد راويان اشاره نكرده و منابع خود را نيز ذكر نمى كند. فقط آخرين راوى را نام برده است. | ||
نسخهٔ ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۷:۱۶
| نام کتاب | سرور اهل الإيمان في علامات ظهور صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | عطار، قیس (مصحح)
بهاءالدین نیلی، علی بن عبدالکریم (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 224/5 /ب9س4 |
| موضوع | آخر الزمان - احادیث
احادیث شیعه - قرن 8ق. فتن و ملاحم مهدویت - احادیث |
| ناشر | دليل ما |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1384 هـ.ش یا 1426 هـ.ق |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE967AUTOMATIONCODE |
سرور اهل الإيمان في علامات ظهور صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نوشته سيد على بن عبدالكريم نيلى عالم شيعى قرن هشتم و نهم هجرى است كه در موضوع علائم ظهور امام عصر تدوين شده است. اين اثر كه در واقع رساله اى كم حجم است از منابع علامه مجلسى در كتاب بحار به شمار مى رود. مؤلف در اين رساله 101 روايت از كتب پيشينيان خود نقل كرده كه البته بخشى از آنها (70 مورد) در باره چگونگى حكومت امام عصر و دوران ظهور آن حضرت است.
مؤلف به سلسله اسناد راويان اشاره نكرده و منابع خود را نيز ذكر نمى كند. فقط آخرين راوى را نام برده است.
نيلى كتاب ديگرى با عنوان الغيبه داشته كه كتاب حاضر، مختصرى از آن است. همچنين بسيارى از رواياتى كه در كتاب سرور اهل الايمان آورده، در كتاب ديگرش منتخب الانوار المضيئه نيز آمده است نيلى تنها به نقل روايات اكتفا نكرده و در مواردى به اظهار نظر يا توضيحى در باره آن پرداخته است.
منابع كتاب
محقق كتاب در پاورقى به ذكر مصادرى كه مؤلف از آنها بهره برده است اشاره مى كند. برخى از اين مصادر عبارتند از كمالالدين، الغيبة نعمانى و الغيبة طوسى، الارشاد، الخرائج و الجرائح. به نظر مى رسد برخى روايات نيز كه منبعى جز بحار يا كتب بعدى يا كتب خود مؤلف مانند منتخب الانوار المضيئة ندارد، از همان مصادر پيشين است كه مؤلف آن را از كتبى غير مشهور كه در دست داشته نقل كرده است.
هر چند اين رساله از منابع مجلسى در بحار الانوار است ليكن در ميان مؤلفان بعدى چندان شهرت نداشته و از آن نقل نشده است. شايد اين موضوع به دليل دسترس نبودن رساله بوده است.