بدعت چیست؟: تفاوت میان نسخه‌ها

# ابن رجب حنبلی می‌گوید: «البدعة ما أحدث ممّا لا أصل له في الشريعة يدلّ عليه، أمّا ما كان له أصل من الشرع يدلّ عليه فليس ببدعة شرعاً و إن كان بدعة لغة»؛ «بدعت، امر نوظهورى است که براى آن در شریعت، دلیلى نباشد که بر آن دلالت کند و اگر دلیلى در شرع وجود داشته باشد، شرعاً بدعت نیست؛ اگرچه در لغت آن را بدعت نامند».

# ابن حجر عسقلانى مى‌گوید: «البدعة ما أحدث و ليس له أصل في الشرع و ما كان له أصل يدلّ عليه الشرع فليس ببدعة»؛ «بدعت امر حادثى است که براى او دلیلى در شریعت نباشد و اگر دلیلى بر آن در شرع باشد، بدعت نیست».

با مراجعه به کتاب‌هاى فتوایى مفتیان وهابى پى به مصادیقى از بدعت مى‌بریم که تعجّب انسان را برمى‌انگیزاند. بدین منظور در عنوان چهارم، به گوشه‎هایی از فتاوی وهابیان که در مصادیق بدعت صادر شده، اشاره گردیده است که از جمله آنها عبارتند از اینکه: شیخ عبدالعزیز بن باز مى‌گوید: «التوسل بجاه فلان أو ببرکة فلان أو بحقّ فلان بدعة و ليست من الشرك، فإذا قال: أللهمّ إنّي أسألك بجاه أنبيائك أو بجاه وليك فلان أو بعبدك فلان أو بحقّ فلان أو ببرکة فلان فذلك لا يجوز و هو من البدع و من وسائل الشرك؛ لأنّه لم يرد عن النبي(ص) و لا عن الصحابة فيكون بدعة...»؛ «توسّل به جاه فلان یا به برکت فلان یا به حق فلان شخص بدعت است، ولى شرک نیست. پس اگر شخصى بگوید: بارخدایا! به جاه انبیایت یا به جاه فلان ولیت یا به فلان بنده‌ات یا به حق فلان یا به برکت فلان از تو مى‌خواهم، این نوع درخواست جایز نیست و از جمله بدعت‌ها و از وسایل شرک است؛ زیرا این نوع درخواست نه از پیامبر(ص) رسیده و نه از صحابه؛ لذا بدعت است».<ref>همان، ص47-48</ref>