۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
«شمس الدين احمد افلاكى عارفى»، از شاگردان و مريدان شيخ جلال الدين عارف، نواده جلال الدين محمد مولوى و مؤلف کتاب «مناقب العارفين» مىباشد. | «شمس الدين احمد افلاكى عارفى»، از شاگردان و مريدان شيخ جلال الدين عارف، نواده جلال الدين محمد مولوى و مؤلف کتاب «مناقب العارفين» مىباشد. | ||
اين کتاب با اينكه از جهت اشتمال بر احوال مشايخ سلسله مولويه و خاندان [[مولوی، جلالالدین محمد|جلالالدين مولوى]] | اين کتاب با اينكه از جهت اشتمال بر احوال مشايخ سلسله مولويه و خاندان [[مولوی، جلالالدین محمد|جلالالدين مولوى]] داراى اهميت و فوايد بسيار است، اما از زندگانى مؤلف اطلاعات چندانى به دست نمىدهد. | ||
اينكه ثاقب دده، نام پدر او را اخى ناطور نوشته است، درست نمىنمايد، زيرا اخى ناطورى كه افلاكى در مناقب العارفين از او ياد كرده و ظاهراً مستند ثاقب دده بوده، نمىتواند پدر او باشد، زيرا كه وى در زمان حيات جلال الدين مولوى، بيش از 100 سال داشته است. | اينكه ثاقب دده، نام پدر او را اخى ناطور نوشته است، درست نمىنمايد، زيرا اخى ناطورى كه افلاكى در مناقب العارفين از او ياد كرده و ظاهراً مستند ثاقب دده بوده، نمىتواند پدر او باشد، زيرا كه وى در زمان حيات جلال الدين مولوى، بيش از 100 سال داشته است. | ||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
افلاكى شهرت خود را مديون تأليف بسيار مهم خود «مناقب العارفين» است. وى اين اثر را در 718ق1318/م شروع كرد و در 754ق/ 1353م به پايان رساند. | افلاكى شهرت خود را مديون تأليف بسيار مهم خود «مناقب العارفين» است. وى اين اثر را در 718ق1318/م شروع كرد و در 754ق/ 1353م به پايان رساند. | ||
يكى از مآخذ عمده اين کتاب، رساله [[سپهسالار، فریدون بن احمد|فريدون بن احمد سپهسالار]] بوده و افلاكى نزديك به سه چهارم مطالب آن را با تغييرى مختصر در عبارات و بدون ذكر مآخذ نقل كرده است، ولى چون نمونهاى كه در اين كار در نظر داشته، تذكره الاولياء [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] | يكى از مآخذ عمده اين کتاب، رساله [[سپهسالار، فریدون بن احمد|فريدون بن احمد سپهسالار]] بوده و افلاكى نزديك به سه چهارم مطالب آن را با تغييرى مختصر در عبارات و بدون ذكر مآخذ نقل كرده است، ولى چون نمونهاى كه در اين كار در نظر داشته، تذكره الاولياء [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] بوده است، روايات گردآورى شده را به ترتيب تاريخى تنظيم كرده است. اين کتاب از لحاظ اشتمال بر شرح آداب و مراسم صوفيانه آن روزگار، داراى اهميت خاصى است و در سراسر آن اصطلاحات عرفانى و خانقاهى همهجا به چشم مىخورد. وى در مطالب مربوط به دوران حيات خود غالباً به مشاهدات خود و يا به نقل و روايت سخنان اشخاص مختلفى كه مورد اعتماد او بودهاند، استناد جسته است. | ||
از افلاكى چهار غزل به تركى و دو رباعى به فارسى موجود است كه به مناسبت درگذشت عارف چلبى سروده شده است. | از افلاكى چهار غزل به تركى و دو رباعى به فارسى موجود است كه به مناسبت درگذشت عارف چلبى سروده شده است. |
ویرایش