مرتضوی لنگرودی، سید محمدحسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ابوالحسن [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى' به 'شعرانى ') |
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رساله توضیح المناسک (دستور و آداب حج و عمره)]] | [[رساله توضیح المناسک (دستور و آداب حج و عمره)]] | ||
[[طلوع الفجر فی اللیالی المقمرة]] | [[طلوع الفجر فی اللیالی المقمرة]] | ||
[[لب اللباب فی طهاره اهل الکتاب]] | [[لب اللباب فی طهاره اهل الکتاب]] | ||
[[جواهر الأصول]] | [[جواهر الأصول]] | ||
[[الدر النضید في الاجتهاد و الاحتیاط و التقلید]] | [[الدر النضید في الاجتهاد و الاحتیاط و التقلید]] | ||
[[ الرسایل التسع فی مسایل فقهیه استدلالیه]] | [[ الرسایل التسع فی مسایل فقهیه استدلالیه]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۱ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۱:۲۶
| نام | مرتضوی لنگرودی، محمد حسن |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 23 صفر 1350 ه. ق |
| محل تولد | نجف اشرف |
| رحلت | 1426 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مولف | AUTHORCODE1681AUTHORCODE |
از فقها و مراجع حوزه علميه قم كه به تدريس و تأليف اشتغال داشتند.
ولادت
ايشان در 23 صفر 1350 ه. ق در نجف اشرف و در جوار بارگاه حضرت امير(ع) در خانواده علم و فضيلت به دنيا آمد و ملقب به عبدالامير گشت.
زندگينامه
حضرت آیت‌الله لنگرودى در آن شهر مقدس به فراگيرى قرآن مشغول شد تا در سال 1361 ه. ق به همراه پدرش رهسپار ايران گرديد و در تهران اقامت گزيدند.
وى در تهران دروس صرف، نحو، منطق، معانى و بيان و خارج را در مدرسه حاج ابوالفتح - كه به دست پدرشان احيا شده بود فرا گرفتند.
پس از سپرى شدن مقدمات علوم دينى به فراگيرى فقه و اصول و معقول پرداختند.
چنان كه كتابهاى رسائل و مكاسب و كفايه را از بزرگانى مانند پدر معظم‌شان و حضرات آيات شهرستانى و جاپلاقى، حكيم متأله محى الدّين قمشه‌اى (شرح منظومه سبزوارى)، علاّمه ميرزا شعرانى (شرح اشارات، هيئت فارسى و شرح چغمينى) فراگرفتند. درسال 1373 ه.ق پس از فراغت از سطوح عالى حوزه علميه تهران به همراه پدر به قم مهاجرت كردند. و شركت فعال در جلسات درسى آيات عظام قم داشتند همچون، مرحوم بروجردى (كتاب صلاة، خمس، قضا و طهارت به مدت هشت سال)، والد معظم (يك دوره اصول)، امام خمينى (اصول)، آقاى گلپايگانى(حج)، محقق داماد (طهارت و صلاة)، حاج ميرزا هاشم آملى (اصول و معاملات)، مرحوم اراكى (خارج اصول) و علامه طباطبائى (اسفار، شفاء بو على، تفسير) قدس سرهم الشريف.
و در نجف از آیت‌الله خويى (اصول) و امام خمينى نيز بهره گرفتند.
از بزرگان و آيات عظام و مشايخ حديثى كه به وى اجازه اجتهاد و روايت حديث داده‌اند عبارتند از:
حجج اسلام و آيات عظام مرحوم حكيم، والد معظم‌شان، گلپايگانى، اراكى، نجفى مرعشى، مرحوم علامه طباطبائى، زنجانى، خوانسارى و مرحوم شمس خويى (قدس الله اسرارهم).
معظم له به هنگام تحصيل به تدريس كتابهاى متعارف حوزه اعم از صرف، نحو، منطق، معانى، بيان، معالم، قوانين، لعمه، رسائل، مكاسب و كفايه ميپرداختند و از سال 1359 ه.ق بحث خارج را شروع و تا كنون ادامه دارد. شيوه تدريس درس خارج فقه وى كتاب (العروة الوثقی ) و در درس خارج اصول تقريرات درس اصول استادشان، امام خمينى (ره) را كه بر محور كفاية الاصول محقق خراسانى است موضوع بحث قرار ميدهند.
تأسيس و اداره دو مدرسه علوم دينى و اقامه نماز جماعت در مسجد سلماسى (بيش از سى سال) از خدمات فرهنگى- دينى ايشان است.
معظم له فعلاً به تدريس خارج فقه و اصول در مسجد سلماسى قم و تأليف كه بالغ بر پنجاه نسخه مى باشد اشتغال دارند.
تأليفات
- الدر النضيد
- لب اللباب فى طهارة اهل الكتاب
- طلوع الفجر فى الليالى المقمره
- الوجيزة في إسناد مروّيات الأئمة(ع)
- جواهر الاصول (7 جلد)
- شجره مباركه
- توضيح المسائل (4 جلد)