۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)'
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|- | |- | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
|data-type='authors'|[[علی بن حسین (ع)، امام چهارم]] (نويسنده) | |data-type='authors'|[[علی بن حسین(ع)، امام چهارم]] (نويسنده) | ||
[[خلجی، محمدتقی]] (شارح) | [[خلجی، محمدتقی]] (شارح) | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|- | |- | ||
|موضوع | |موضوع | ||
|data-type='subject'|علی بن حسین (ع)، امام چهارم، 38 - 94ق. صحیفه سجادیه - نقد و تفسیر | |data-type='subject'|علی بن حسین(ع)، امام چهارم، 38 - 94ق. صحیفه سجادیه - نقد و تفسیر | ||
|- | |- | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
کتاب حاضر، علاوه بر «ديباچه‌اى بر دعا»، ترجمه و شرح مجموعه مباركى است كه با نام «صحيفه كامله سجاديّه» و «زبور آل محمّد» و «انجيل اهل بيت» شهره است. | کتاب حاضر، علاوه بر «ديباچه‌اى بر دعا»، ترجمه و شرح مجموعه مباركى است كه با نام «صحيفه كامله سجاديّه» و «زبور آل محمّد» و «انجيل اهل بيت» شهره است. | ||
اين ميراث جاويدان از آل محمد(ص)، پس از شهادت شهيدان و اسارت اسيران، در شكل و قواره دعا شكل گرفت. در روزگار سلطه و عصر سكوتِ سياه آل ابوسفيان و آل مروان، امام(ع) به لحاظ رسالت سنگينى كه بر دوش داشت و مسئوليت ابلاغ و تحقق آن نيز بر عهده او بود، بى‌آنكه امكان تأسيس مجلس درس يا حلقه بحثى داشته باشد اين اثر ماندگار را آفريد و به دو فرزند گرامى‌اش؛ امام محمدباقر (ع) و زيد شهيد، املاء فرمود. | اين ميراث جاويدان از آل محمد(ص)، پس از شهادت شهيدان و اسارت اسيران، در شكل و قواره دعا شكل گرفت. در روزگار سلطه و عصر سكوتِ سياه آل ابوسفيان و آل مروان، امام(ع) به لحاظ رسالت سنگينى كه بر دوش داشت و مسئوليت ابلاغ و تحقق آن نيز بر عهده او بود، بى‌آنكه امكان تأسيس مجلس درس يا حلقه بحثى داشته باشد اين اثر ماندگار را آفريد و به دو فرزند گرامى‌اش؛ امام محمدباقر(ع) و زيد شهيد، املاء فرمود. | ||
در حقيقت امام(ع) به مدد دعا و گفتگوى با خداوند، به روش تربيتى و اسلوب تعليمى مبتنى بر رابطه انسان با خداوند، به همه جوانبِ حيات مادّى و معنوى آدمى و نيازهاى انسانى او پرداخت. به روش و اسلوبى بديع، مباحث نظرى و بحث‌هاى دقيقِ علمى در حوزه‌هاى معرفت را تبيين كرد. | در حقيقت امام(ع) به مدد دعا و گفتگوى با خداوند، به روش تربيتى و اسلوب تعليمى مبتنى بر رابطه انسان با خداوند، به همه جوانبِ حيات مادّى و معنوى آدمى و نيازهاى انسانى او پرداخت. به روش و اسلوبى بديع، مباحث نظرى و بحث‌هاى دقيقِ علمى در حوزه‌هاى معرفت را تبيين كرد. | ||