الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۰ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۸:۰۲

ایمان ابیطالب

ایمان ابیطالب

إيمان أبي طالب اثر سيد شمس الدين، فخار بن معدّ موسوى از علماى قرن ششم و هفتم هجرى است. همچنان كه از نامش پيداست در اثبات ايمان ابوطالب، پدر بزرگوار حضرت على (ع) تألیف شده است.

شيخ آقا بزرگ تهرانى نام «حجة الذاهب إلى إيمان أبي طالب» و «الرد على الذاهب إلى كفر أبي طالب» را نيز براى كتاب آورده است.

در نتيجه «إيمان أبي طالب» نام اصلى كتاب نيست و اين نام را «سيد محمد بحر العلوم» كه كار تحقيق كتاب را به عهده داشته براى كتاب انتخاب كرده تا بنا بر آنچه در مقدمه آمده، نام كتاب كوتاه و زيبا باشد و در اولين نظر بيننده را جلب نمايد.

مؤلف استدلالهاى متقن و قوى در طول كتاب طورى ايمان ابوطالب را اثبات كرده كه جاى هيچ شك و شبهه‌اى باقى نماند و نه تنها اجماع مسلّم علماى شيعه را بر اين مطلب اثبات مى‌كند، بلكه بسيارى از اهل سنت را هم كه قائل به اين مطلب بوده‌اند به عنوان مؤيد شيعه ذكر مى‌نمايد. كتاب داراى يك مقدمه و ده فصل و يك خاتمه است.

تحقيق كتاب در چاپ حاضر به عهدۀ سيد محمد بحر العلوم بوده كه با زحمتى فراوان براى راويان و علمايى كه در متن آمده‌اند شرح حال تهيه نموده، كه چند صد ترجمه كوتاه و بلند جمع آورى شده است.

ادامه

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class="boxTitle"><big>'''[[امامت علی(ع) در آينه عقل و قرآن]]'''</big></div>
+<div class="boxTitle"><big>'''[[ایمان ابیطالب]]'''</big></div>
-[[پرونده:NUR18778J1.jpg|بندانگشتی|امامت علی(ع) در آينه عقل و قرآن|175px]]
+[[پرونده:NUR01429J1.jpg|بندانگشتی|ایمان ابیطالب|175px]]
-'''امامت على (ع) در آينه عقل و قرآن'''، ترجمه كتاب «إمامة علي(ع) بين العقل و القرآن» اثر عربى [[مغنیه، محمدجواد|محمدجواد مغنيه]]  مى‌باشد كه به قلم اكبر ايرانى قمى، به فارسى، برگردان شده است.
+'''إيمان أبي طالب''' اثر [[موسوی، فخار بن معد|سيد شمس الدين، فخار بن معدّ موسوى]]  از علماى قرن ششم و هفتم هجرى است. همچنان كه از نامش پيداست در اثبات ايمان ابوطالب، پدر بزرگوار حضرت على (ع) تألیف شده است.
-موضوع كتاب، بررسى گوشه‌هايى از شخصيت حضرت على (ع)، از ديدگاه عقل و قرآن مى‌باشد.
+شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] نام «حجة الذاهب إلى إيمان أبي طالب» و «الرد على الذاهب إلى كفر أبي طالب» را نيز براى كتاب آورده است.
-در مقدمه مترجم، با استفاده از كتاب شريف «نهج البلاغة»، گوشه‌هايى از شخصيت [[امام على (ع)]]، به تصوير كشيده شده است.
-در عنوان اول، به بررسى اين عبارت پرداخته شده است كه: «هيچ پيشوايى جز حق نيست». به اعتقاد نويسنده، اين مطلب، يعنى «امامى جز عقل نيست» و اين امر، حقيقتى است كه قرآن آن را نازل و پيامبر (ص)، بدان تصريح كرده است و بديهى است كه عقل، چيزى نيست كه با چشم ديده و يا با گوش، شنيده شود، بلكه نيرويى است كه در نهاد انسان نهفته و فقط آن را درك مى‌كنيم و اما امامت عقل؛ يعنى همان امامت حق كه عقل، امر به پيروى از آن مى‌كند. پس هر كه همواره با حق باشد، حق نيز با اوست و خود او، به حكم عقل و دين، امام است و پيامبر (ص) داراى اين ويژگى بوده و به شهادت شيعه و عامه، آن حضرت اين مطلب را در مورد حضرت على (ع) نيز فرموده است.
+در نتيجه «إيمان أبي طالب» نام اصلى كتاب نيست و اين نام را «سيد محمد بحر العلوم» كه كار تحقيق كتاب را به عهده داشته براى كتاب انتخاب كرده تا بنا بر آنچه در مقدمه آمده، نام كتاب كوتاه و زيبا باشد و در اولين نظر بيننده را جلب نمايد.
-در عنوان دوم، به دنبال بررسى رابطه امامت با عقل، به اين پرسش پاسخ داده شده است كه آيا راه شناخت توحيد، نبوت و امامت، عقل است يا نه؟
+مؤلف استدلالهاى متقن و قوى در طول كتاب طورى ايمان ابوطالب را اثبات كرده كه جاى هيچ شك و شبهه‌اى باقى نماند و نه تنها اجماع مسلّم علماى شيعه را بر اين مطلب اثبات مى‌كند، بلكه بسيارى از اهل سنت را هم كه قائل به اين مطلب بوده‌اند به عنوان مؤيد شيعه ذكر مى‌نمايد.
-نويسنده، معتقد است از آنجا كه تجربه امور ماوراء طبيعى و متافيزيك، محال است، پس راهى جز عقل براى شناخت خالق وجود ندارد و استدلال بر وجود خداوند توسط وحى نيز، صرف مدعاست، بنابراين، تنها عقل راه حصول معرفت الهى است و لذا قرآن از انسان‌ها مى‌خواهد كه با دليل عقلى به وجود خالق پى ببرند.
+كتاب داراى يك مقدمه و ده فصل و يك خاتمه است.
-<div class="mw-ui-button">[[امامت علی(ع) در آينه عقل و قرآن|'''ادامه''']]</div>
+تحقيق كتاب در چاپ حاضر به عهدۀ سيد محمد بحر العلوم بوده كه با زحمتى فراوان براى راويان و علمايى كه در متن آمده‌اند شرح حال تهيه نموده، كه چند صد ترجمه كوتاه و بلند جمع آورى شده است.
+<div class="mw-ui-button">[[ایمان ابیطالب|'''ادامه''']]</div>