الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[امامت علي(ع) در آينه عقل و قرآن]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[امامت علی(ع) در آينه عقل و قرآن]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR18778J1.jpg|بندانگشتی|امامت علي(ع) در آينه عقل و قرآن|175px]]
    [[پرونده:NUR18778J1.jpg|بندانگشتی|امامت علی(ع) در آينه عقل و قرآن|175px]]


    '''امامت على (ع) در آينه عقل و قرآن'''، ترجمه كتاب «إمامة علي(ع) بين العقل و القرآن» اثر عربى [[مغنیه، محمدجواد|محمدجواد مغنيه]]  مى‌باشد كه به قلم اكبر ايرانى قمى، به فارسى، برگردان شده است.
    '''امامت على (ع) در آينه عقل و قرآن'''، ترجمه كتاب «إمامة علي(ع) بين العقل و القرآن» اثر عربى [[مغنیه، محمدجواد|محمدجواد مغنيه]]  مى‌باشد كه به قلم اكبر ايرانى قمى، به فارسى، برگردان شده است.

    نسخهٔ ‏۱۲ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۷:۴۴

    امامت علی(ع) در آينه عقل و قرآن

    امامت على (ع) در آينه عقل و قرآن، ترجمه كتاب «إمامة علي(ع) بين العقل و القرآن» اثر عربى محمدجواد مغنيه مى‌باشد كه به قلم اكبر ايرانى قمى، به فارسى، برگردان شده است.

    موضوع كتاب، بررسى گوشه‌هايى از شخصيت حضرت على (ع)، از ديدگاه عقل و قرآن مى‌باشد. در مقدمه مترجم، با استفاده از كتاب شريف «نهج البلاغة»، گوشه‌هايى از شخصيت امام على (ع)، به تصوير كشيده شده است.

    در عنوان اول، به بررسى اين عبارت پرداخته شده است كه: «هيچ پيشوايى جز حق نيست». به اعتقاد نويسنده، اين مطلب، يعنى «امامى جز عقل نيست» و اين امر، حقيقتى است كه قرآن آن را نازل و پيامبر (ص)، بدان تصريح كرده است و بديهى است كه عقل، چيزى نيست كه با چشم ديده و يا با گوش، شنيده شود، بلكه نيرويى است كه در نهاد انسان نهفته و فقط آن را درك مى‌كنيم و اما امامت عقل؛ يعنى همان امامت حق كه عقل، امر به پيروى از آن مى‌كند. پس هر كه همواره با حق باشد، حق نيز با اوست و خود او، به حكم عقل و دين، امام است و پيامبر (ص) داراى اين ويژگى بوده و به شهادت شيعه و عامه، آن حضرت اين مطلب را در مورد حضرت على (ع) نيز فرموده است.

    در عنوان دوم، به دنبال بررسى رابطه امامت با عقل، به اين پرسش پاسخ داده شده است كه آيا راه شناخت توحيد، نبوت و امامت، عقل است يا نه؟ نويسنده، معتقد است از آنجا كه تجربه امور ماوراء طبيعى و متافيزيك، محال است، پس راهى جز عقل براى شناخت خالق وجود ندارد و استدلال بر وجود خداوند توسط وحى نيز، صرف مدعاست، بنابراين، تنها عقل راه حصول معرفت الهى است و لذا قرآن از انسان‌ها مى‌خواهد كه با دليل عقلى به وجود خالق پى ببرند.