۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '، ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
فخرالدين حجازى از زمان اقامت در مشهد، به دليل قدرت بيان فراوان و تسلطى كه بر سخنورى داشت، به عنوان يكى از سخنرانان مشهور مذهبى مطرح شد. پس از آن كه به تهران منتقل شد، همراه با تدريس در دبيرستان به سخنرانى‌هاى مذهبى پرداخت. وى از نخستين سخنرانان حسينيه ارشاد بود. | فخرالدين حجازى از زمان اقامت در مشهد، به دليل قدرت بيان فراوان و تسلطى كه بر سخنورى داشت، به عنوان يكى از سخنرانان مشهور مذهبى مطرح شد. پس از آن كه به تهران منتقل شد، همراه با تدريس در دبيرستان به سخنرانى‌هاى مذهبى پرداخت. وى از نخستين سخنرانان حسينيه ارشاد بود. | ||
فخرالدين حجازى، به سخنرانى‌هاى تند و آتشين در انتقاد از وضعيت سياسى و اجتماعى ايران كه با لحنى گيرا و پرهيجان ايراد مى‌شد، شهرت داشت. از اين رو هيئت مديره حسينيه ارشاد براى مهار كردن يا پايان دادن به سخنرانى‌هاى او تحت فشار ساواك قرار داشت. برخى از روحانيون به خصوص [[فلسفی، محمدتقی|محمدتقى فلسفى]] | فخرالدين حجازى، به سخنرانى‌هاى تند و آتشين در انتقاد از وضعيت سياسى و اجتماعى ايران كه با لحنى گيرا و پرهيجان ايراد مى‌شد، شهرت داشت. از اين رو هيئت مديره حسينيه ارشاد براى مهار كردن يا پايان دادن به سخنرانى‌هاى او تحت فشار ساواك قرار داشت. برخى از روحانيون به خصوص [[فلسفی، محمدتقی|محمدتقى فلسفى]] از مخالفان جدى حجازى بودند. لازم به ذكر است كه وى با صورت تراشيده و كت و شلوار از مبلغان مذهبى با چهره متمايز محسوب مى‌شد. با فشار ساواك، فخرالدين حجازى سرانجام از آبان به سخنرانى در حسينيه ارشاد پايان داد. وى برخى از روحانيون را در اين ماجرا مقصر مى‌دانست. وى به سخنرانى‌هاى خود با همان لحن سابق در مساجد و محافل مذهبى ديگر ادامه داد. | ||
در بهمن، پس از يكى از سخنرانى‌هايش دستگير مى‌شود. وى تا زمان پيروزى انقلاب دست كم دو بار ديگر مورد بازجويى قرار مى‌گيرد و هر از گاهى از سخنرانى‌هايش جلوگيرى مى‌شود؛ ولى همچنان فعاليت خود را تداوم مى‌بخشد. | در بهمن، پس از يكى از سخنرانى‌هايش دستگير مى‌شود. وى تا زمان پيروزى انقلاب دست كم دو بار ديگر مورد بازجويى قرار مى‌گيرد و هر از گاهى از سخنرانى‌هايش جلوگيرى مى‌شود؛ ولى همچنان فعاليت خود را تداوم مى‌بخشد. | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
حسين رزمجو، پس از اخذ مدارك ليسانس و فوق ليسانس ادبيات فارسى، به تدريس در دبيرستان‌ها و مراكز تربيت معلم در مشهد پرداخت. وى در عين حال به تحصيل علوم حوزوى نيز مى‌پرداخت. | حسين رزمجو، پس از اخذ مدارك ليسانس و فوق ليسانس ادبيات فارسى، به تدريس در دبيرستان‌ها و مراكز تربيت معلم در مشهد پرداخت. وى در عين حال به تحصيل علوم حوزوى نيز مى‌پرداخت. | ||
ايشان از اساتيد بزرگى همانند؛ دكتر شهيدى، دكتر محقق، [[زرین‌کوب، عبدالحسین|دكتر زرين‌كوب]]، | ايشان از اساتيد بزرگى همانند؛ دكتر شهيدى، دكتر محقق، [[زرین‌کوب، عبدالحسین|دكتر زرين‌كوب]]، دكتر ناتل خانلرى، استاد [[افشار، ایرج |ايرج افشار]] و دكتر اسلامى ندوشن از استادان حسين رزمجو در دانشگاه تهران بوده‌اند. | ||
حسين رزمجو، پس از اخذ مدرك دكترى زبان و ادبيات فارسى در سال 1358، عضو هيئت علمى دانشگاه فردوسى مشهد شد و ضمن تصدى برخى مسئوليت‌هاى اجرايى در آن جا به تحقيق و تألیف نيز مى‌پرداخت. حسين رزمجو، پس از اخذ مدرك ليسانس ادبيات فارسى از دانشگاه فردوسى مشهد، به عنوان معلم و سپس استاد مراكز تربيت معلم، به استخدام وزارت آموزش و پزورش درآمد. از سال1360، وى پس از اخذ مدرك دكتراى به استخدام دانشگاه فردوسى مشهد درآمد. وى علاوه برمسئوليت‌هاى اجرايى در آن دانشگاه؛ از جمله رياست كتاب‌خانه و نيز دانشكده علوم انسانى، سرپرستى كميسيون ملييون سكو در ايران را نيز برعهده داشته است. | حسين رزمجو، پس از اخذ مدرك دكترى زبان و ادبيات فارسى در سال 1358، عضو هيئت علمى دانشگاه فردوسى مشهد شد و ضمن تصدى برخى مسئوليت‌هاى اجرايى در آن جا به تحقيق و تألیف نيز مى‌پرداخت. حسين رزمجو، پس از اخذ مدرك ليسانس ادبيات فارسى از دانشگاه فردوسى مشهد، به عنوان معلم و سپس استاد مراكز تربيت معلم، به استخدام وزارت آموزش و پزورش درآمد. از سال1360، وى پس از اخذ مدرك دكتراى به استخدام دانشگاه فردوسى مشهد درآمد. وى علاوه برمسئوليت‌هاى اجرايى در آن دانشگاه؛ از جمله رياست كتاب‌خانه و نيز دانشكده علوم انسانى، سرپرستى كميسيون ملييون سكو در ايران را نيز برعهده داشته است. | ||