۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
اختران فقاهت (بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۵ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۰۹:۱۶
، ۲۵ مارس ۲۰۱۷جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ':ف' به ': ف') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
او با اين عمل خود معارف اصيل تشيع را از خطر از بين رفتن و كهنه شدن رهايى بخشيد و به‌وسيله نقل از جوامع حديثى و يا نسخه‌بردارى و گنجانيدن عين آنها در لابه‌لاى بحار، به احياى آثار سلف صالح اقدام شايسته‌اى نمود و بسيارى از آنها را از خطر فراموشى و انهدام نجات داد <ref>ر.ك: همان، ج1، ص32-31</ref>. | او با اين عمل خود معارف اصيل تشيع را از خطر از بين رفتن و كهنه شدن رهايى بخشيد و به‌وسيله نقل از جوامع حديثى و يا نسخه‌بردارى و گنجانيدن عين آنها در لابه‌لاى بحار، به احياى آثار سلف صالح اقدام شايسته‌اى نمود و بسيارى از آنها را از خطر فراموشى و انهدام نجات داد <ref>ر.ك: همان، ج1، ص32-31</ref>. | ||
[[شبیری زنجانی، موسی|آيت‌الله شبيرى زنجانى]] در تعليقه‌اش با مراجعه به منابع، تاريخ‌هاى ذكرشده در کتاب را مورد بررسى و نقد قرار داده است؛ به‌عنوان مثال درباره رفيع‌الدين محمد حسنى طباطبايى، تاريخ وفات (1099ق) را صحيح نمى‌داند. وى اشاره مى‌كند كه اگرچه تاريخ وفات رفيع‌الدين را به اختلاف 1079، 1080 و 1082 نوشته‌اند، اما تاريخ 1099 را [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] | [[شبیری زنجانی، موسی|آيت‌الله شبيرى زنجانى]] در تعليقه‌اش با مراجعه به منابع، تاريخ‌هاى ذكرشده در کتاب را مورد بررسى و نقد قرار داده است؛ به‌عنوان مثال درباره رفيع‌الدين محمد حسنى طباطبايى، تاريخ وفات (1099ق) را صحيح نمى‌داند. وى اشاره مى‌كند كه اگرچه تاريخ وفات رفيع‌الدين را به اختلاف 1079، 1080 و 1082 نوشته‌اند، اما تاريخ 1099 را [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] از [[جامع الرواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق و الأسناد|جامع الرواة]] نقل كرده، ولى در نسخه چاپى [[جامع الرواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق و الأسناد|جامع الرواة]] كه از روى نسخه اصل طبع شده، ألف و تسع و سبعين (1079) است <ref>ر.ك: اردبيلى، محمد بن على، ج1، ص322؛ تعليقات [[شبیری زنجانی، موسی|آيت‌الله شبيرى زنجانى]] بر جلد اول، ص677</ref>. | ||
در جلد اول و دوم کتاب، هر مقاله مشتمل بر شرح زندگى و آثار يك شخصيت است و تنها در آخرين مقاله از جلد دوم تحت عنوان «شاگردان حاج [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملا احمد نراقى]]» ابتدا زندگى‌نامه خود او به‌اختصار ارائه و سپس شرح حال 23 تن از شاگردان ايشان در چند سطر بيان شده است <ref>ر.ك: متن کتاب، ص555-543</ref>. درباره برخى از فقهاى بزرگ نيز شاگردان فراوان آنها ليست شده‌اند كه ذكر 169 تن از شاگردان [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] از آن جمله است <ref>ر.ك: همان، ص93-84</ref>. | در جلد اول و دوم کتاب، هر مقاله مشتمل بر شرح زندگى و آثار يك شخصيت است و تنها در آخرين مقاله از جلد دوم تحت عنوان «شاگردان حاج [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملا احمد نراقى]]» ابتدا زندگى‌نامه خود او به‌اختصار ارائه و سپس شرح حال 23 تن از شاگردان ايشان در چند سطر بيان شده است <ref>ر.ك: متن کتاب، ص555-543</ref>. درباره برخى از فقهاى بزرگ نيز شاگردان فراوان آنها ليست شده‌اند كه ذكر 169 تن از شاگردان [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] از آن جمله است <ref>ر.ك: همان، ص93-84</ref>. | ||