هویت تشیع: تفاوت میان نسخه‌ها

مترجم در مقدمه‌اش بر کتاب، رعایت انصاف و عدالت را در بحث پیرامون فرقه‌های مختلف اسلامی و نسبت‌های گوناگونی که هریک ممکن است به دیگری اظهار کنند، بسیار مهم دانسته است؛ چراکه گاهی مطالبی را به فرقه‌ای نسبت می‌دهند و آن فرقه هم آن مطلب را قبول دارد... اما دردآور و جان‌سوز جایی است که گاهی عقائدی را به فرقه‌ای نسبت می‌دهند که آن فرقه نه‌تنها آنها را قبول ندارد و از آن دفاع نمی‌کند، بلکه صریحاً با آن مخالف است و خودش را از آن نسبت‌ها پاک می‌داند و هیچ‌گاه آن را نپذیرفته است، لکن در طول تاریخ متهم به داشتن و قبول آن عقیده شده است و گاهی شدت آن به‌حدی رسیده است که دیگران آن فرقه را با مشخصه همان عقیده‌ای می‌شناسند که خودش منکر و مخالف آن است؛ مثل مسئله تحریف قرآن کریم و الوهیت ائمه(ع) و ناسزاگویی به صحابه و امثال اینها که به‌عنوان عقائد شیعه در دیدگاه سایر فرقه‌های اسلامی وجود داشته است و متأسفانه هنوز هم دارد<ref> ر.ک: مقدمه، صفحه ج<ref/>.

سپس به مسئولیت سنگین عالمانی که قدرت دفاع و بیان حقایق مربوط به شیعه را دارند اشاره کرده و شیخ احمد الوائلی را یکی از کسانی می‌داند که به این امر مهم اقدام کرده و به سهم خودش در روشنگری و تبیین عقائد صحیح شیعه گام مؤثری برداشته است<ref> ر.ک: همان<ref/>.

مترجم درباره آیات تنها به ذکر نص آنها بسنده کرده است<ref> ر.ک: متن کتاب، ص1، 8 و 9<ref/>، ولی درباره روایات این‌گونه عمل نکرده، بلکه پس از نص روایت، ترجمه آن را نیز ذکر نموده است<ref> ر.ک: همان، ص18<ref/>؛ مثل ذکر آیه ولایت بدون ترجمه به‌همراه نص سخن پیامبر اکرم(ص) با ترجمه<ref> ر.ک: همان، ص24<ref/> و مانند ذکر آیه ابلاغ رسالت بدون ترجمه و پس از آن عبارت کوتاه «ألست أولی بالمؤمنين من أنفسهم»؟ به‌همراه ترجمه. این نمونه‌ها حاکی از این است که مترجم بنای بر ذکر ترجمه آیات نداشته است<ref> ر.ک: همان <ref/>.

سلمانی ایزدی تنها اثر را ترجمه نموده و در جهت اصلاح و تحقیق کتاب اقدامی نفرموده؛ به‌عنوان نمونه در مواردی که نویسنده در ذکر آدرس به نام باب یا فصل اکتفا کرده، مترجم نیز همین را تکرار کرده است؛ مثلاً: «شرح عقاید صدوق، شیخ مفید، باب غلات»<ref> ر.ک: همان، ص180، پاورقی 3؛ الوائلی، احمد، ص166، پاورقی 2<ref/> و یا «الصلة بين التصوف و التشيع، فصل غلات»<ref> ر.ک: همان، ص183، پاورقی 1؛ همان، ص169، پاورقی 1<ref/>، را بدون ذکر صفحه آورده است. لازم به ذکر است که کلمه «بين» در عبارت مزبور، در ترجمه، به‌غلط «بني» ذکر شده است که حتی در صورت اشتباه تایپی باید در صفحه جداگانه‌ای با عنوان غلط‌نامه تذکر داده می‌شد که پژوهشگر به اشتباه نیفتد.