۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' .' به '. ') |
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
5. نويسنده تأكيد كرده است كه: «... منع از تدوين حديث، آثار زيانبارى بههمراه آورد. اين نتايج از نظر محققان فريقين مىتواند گوناگون و متعدد باشد؛ برخى مانند [[علی شهرستانى]] در كتاب «[[منع تدوين الحديث]]»، اسباب و نتايج آنها را بيش از بيست مورد دانسته و [[محمدرضا حسينى جلالى]] نيز در كتاب «[[تدوين السنة الشريفة]]»، بهتفصيل از آنها بحث كرده است كه تعدادى از مهمترين آن عبارتند از: 1. محروم ماندن مسلمانان از اهلبيت(ع) و تبلور مذهب رأى و قياس در قرن اول توسط حاكمان اموى...؛ 2. تفرقه مسلمانان...؛ 3. نابودى بخشى از روايات...؛ 4. جعل و دستاندازى در روايات...؛ 5. فراهم شدن زمينه تشكيك در اعتبار روايات موجود...» <ref>ر. ك.: متن كتاب، ص 194 - 198</ref>. | 5. نويسنده تأكيد كرده است كه: «... منع از تدوين حديث، آثار زيانبارى بههمراه آورد. اين نتايج از نظر محققان فريقين مىتواند گوناگون و متعدد باشد؛ برخى مانند [[علی شهرستانى]] در كتاب «[[منع تدوين الحديث]]»، اسباب و نتايج آنها را بيش از بيست مورد دانسته و [[محمدرضا حسينى جلالى]] نيز در كتاب «[[تدوين السنة الشريفة]]»، بهتفصيل از آنها بحث كرده است كه تعدادى از مهمترين آن عبارتند از: 1. محروم ماندن مسلمانان از اهلبيت(ع) و تبلور مذهب رأى و قياس در قرن اول توسط حاكمان اموى...؛ 2. تفرقه مسلمانان...؛ 3. نابودى بخشى از روايات...؛ 4. جعل و دستاندازى در روايات...؛ 5. فراهم شدن زمينه تشكيك در اعتبار روايات موجود...» <ref>ر. ك.: متن كتاب، ص 194 - 198</ref>. | ||
6. نويسنده در مورد مشكلات روياروى حديث اهل سنت، چنين نوشته است: «محدثان اهل سنت در قرن سوم كه فضاى باز سياسى را هنگام تدوين حديث در برابر خود مىديدند، مصمم بودند مجموعههاى حديثى منسجم و كاملى را فراهم آورند، ولى با مشكلات جدّى نيز روبهرو گرديدند. آنان مىكوشيدند راه حلّ مناسبى بيابند تا با مشكلات فراروى خود بستيزند. دشوارىهاى آنان كه برخى ميراث قرنهاى پيشين بود و بعضى در همان قرن ظاهر شده بود، عبارت بود از: الف)- گسترش احاديث دستساز. ..؛ ب)- گسترش نقل به معنا در روايات. ..؛ ج)- كافى نبودن مصنفات و مسندها. ..؛ د)- نزاع محدثان و متكلمان...» <ref>ر. ك.: همان، ص 222 - 225</ref>. | 6. نويسنده در مورد مشكلات روياروى حديث اهل سنت، چنين نوشته است: «محدثان اهل سنت در قرن سوم كه فضاى باز سياسى را هنگام تدوين حديث در برابر خود مىديدند، مصمم بودند مجموعههاى حديثى منسجم و كاملى را فراهم آورند، ولى با مشكلات جدّى نيز روبهرو گرديدند. آنان مىكوشيدند راه حلّ مناسبى بيابند تا با مشكلات فراروى خود بستيزند. دشوارىهاى آنان كه برخى ميراث قرنهاى پيشين بود و بعضى در همان قرن ظاهر شده بود، عبارت بود از: الف)- گسترش احاديث دستساز...؛ ب)- گسترش نقل به معنا در روايات...؛ ج)- كافى نبودن مصنفات و مسندها...؛ د)- نزاع محدثان و متكلمان...» <ref>ر. ك.: همان، ص 222 - 225</ref>. | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == |
ویرایش