فرهنگ‌ها و لغت‌نامه‌ها: گزیده‌ای از مقالات دانشنامۀ زبان و ادب فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''فرهنگ‌ها و لغت‌نامه‌ها: گزیده‌ای از مقالات دانشنامۀ زبان و ادب فارسی''' تألیف گروهی از نویسندگان به سرپرستی اسماعیل سعادت به کوشش سمیه | '''فرهنگ‌ها و لغت‌نامه‌ها: گزیده‌ای از مقالات دانشنامۀ زبان و ادب فارسی''' تألیف گروهی از نویسندگان به سرپرستی [[سعادت، اسماعیل|اسماعیل سعادت]] به کوشش [[پهلوان، سمیه|سمیه پهلوان]]، این کتاب دربرگیرندۀ مقالات مربوط به فرهنگ‌ها و لغت‌نامه‌هاست که در آن افزون بر نوشتاری دربارۀ فرهنگ‌نویسی در ایران، 51 نوشتار دیگر در معرفی فرهنگ‌های فارسی به فارسی، عربی به فارسی، فارسی به عربی، فارسی به ترکی، ترکی به فارسی، کردی به فارسی و دو مقاله دربارۀ فرهنگ‌های عربی به عربی است و دو مقاله هم در معرفی فرهنگ پهلوی و فرهنگ واژه‌های اوستا به پهلوی. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
«دانشنامۀ زبان و ادب فارسی» کتاب گران‌سنگی است که در فرهنگستان زبان و ادب فارسی با مدیریت و نظارت استاد فقید شادروان اسماعیل سعادت به انجام رسید و انتشار یافت. پس از انتشار این مجموعه، تصمیم گرفته شد کتاب‌هایی مختصرتر دربرگیرندۀ مقالاتی که در یک موضوع و مضمون در دانشنامه درج شده است، فراهم آید تا پژوهشگران بتوانند به آنچه می‌خواهند آسان‌تر و ارزان‌تر دست یابند. این کتاب دربرگیرندۀ مقالات مربوط به فرهنگ‌ها و لغت‌نامه‌هاست که در آن افزون بر نوشتاری دربارۀ فرهنگ‌نویسی در ایران، 51 نوشتار دیگر در معرفی فرهنگ‌های فارسی به فارسی، عربی به فارسی، فارسی به عربی، فارسی به ترکی، ترکی به فارسی، کردی به فارسی و دو مقاله دربارۀ فرهنگ‌های عربی به عربی است و دو مقاله هم در معرفی فرهنگ پهلوی و فرهنگ واژه‌های اوستا به پهلوی. | «دانشنامۀ زبان و ادب فارسی» کتاب گران‌سنگی است که در فرهنگستان زبان و ادب فارسی با مدیریت و نظارت استاد فقید شادروان [[سعادت، اسماعیل|اسماعیل سعادت]] به انجام رسید و انتشار یافت. پس از انتشار این مجموعه، تصمیم گرفته شد کتاب‌هایی مختصرتر دربرگیرندۀ مقالاتی که در یک موضوع و مضمون در دانشنامه درج شده است، فراهم آید تا پژوهشگران بتوانند به آنچه می‌خواهند آسان‌تر و ارزان‌تر دست یابند. این کتاب دربرگیرندۀ مقالات مربوط به فرهنگ‌ها و لغت‌نامه‌هاست که در آن افزون بر نوشتاری دربارۀ فرهنگ‌نویسی در ایران، 51 نوشتار دیگر در معرفی فرهنگ‌های فارسی به فارسی، عربی به فارسی، فارسی به عربی، فارسی به ترکی، ترکی به فارسی، کردی به فارسی و دو مقاله دربارۀ فرهنگ‌های عربی به عربی است و دو مقاله هم در معرفی فرهنگ پهلوی و فرهنگ واژه‌های اوستا به پهلوی. | ||
بیشتر مقالات این کتاب دربارۀ فرهنگ‌های فارسی به فارسی (شامل 29 مقاله) و دیگری دربارۀ فرهنگ‌های عربی به فارسی (شامل ده مقاله) است. نزدیک به نیمی از فرهنگ‌های فارسی به فارسی در هند چاپ شده است. | بیشتر مقالات این کتاب دربارۀ فرهنگ‌های فارسی به فارسی (شامل 29 مقاله) و دیگری دربارۀ فرهنگ‌های عربی به فارسی (شامل ده مقاله) است. نزدیک به نیمی از فرهنگ‌های فارسی به فارسی در هند چاپ شده است. | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
معرفی فرهنگ‌ها در این مجموعه به ترتیب الفبا صورت گرفته است. ابتدا «آصف اللغات» فرهنگ فارسی به فارسی تألیف شمس‌العلماخان نایطی جنگ معرفی شده که در هفده مجلد تدوین شده، ولی ناتمام مانده است. فرهنگ فارسی به فارسی دیگری به نام «آنندراج» تألیف محمد پادشاه معرفی شده که در اواخر قرن نوزدهم میلادی در هندوستان فراهم آمده است. فرهنگ دیگر از این نوع «انجمن‌آرای ناصری» اثر رضاقلی‌خان هدایت است که تألیف آن در حدود سال 1288 قمری به پایان رسیده است. این فرهنگ بیشترین استفاده را از «فرهنگ جهانگیری» کرده است و به همین دلیل آن را تنظیم جدیدی از این فرهنگ دانسته‌اند. فرهنگ فارسی به فارسی بعد «بحر الفضائل» تألیف افضل‌الدین بدر خزانه‌ای بکری از فاضلان قرن هشتم است. دو فرهنگ بعدی «برهان جامع» و «برهان قاطع» است؛ اولی تألیف مهدی‌قلی تبریزی معروف به ملاباشی از ادبای آذربایجان در قرن سیزدهم است و دومی تألیف خلف تبریزی در سال 1062 قمری. | معرفی فرهنگ‌ها در این مجموعه به ترتیب الفبا صورت گرفته است. ابتدا «آصف اللغات» فرهنگ فارسی به فارسی تألیف شمس‌العلماخان نایطی جنگ معرفی شده که در هفده مجلد تدوین شده، ولی ناتمام مانده است. فرهنگ فارسی به فارسی دیگری به نام «آنندراج» تألیف محمد پادشاه معرفی شده که در اواخر قرن نوزدهم میلادی در هندوستان فراهم آمده است. فرهنگ دیگر از این نوع «انجمن‌آرای ناصری» اثر رضاقلی‌خان هدایت است که تألیف آن در حدود سال 1288 قمری به پایان رسیده است. این فرهنگ بیشترین استفاده را از «فرهنگ جهانگیری» کرده است و به همین دلیل آن را تنظیم جدیدی از این فرهنگ دانسته‌اند. فرهنگ فارسی به فارسی بعد «بحر الفضائل» تألیف افضل‌الدین بدر خزانه‌ای بکری از فاضلان قرن هشتم است. دو فرهنگ بعدی «برهان جامع» و «برهان قاطع» است؛ اولی تألیف مهدی‌قلی تبریزی معروف به ملاباشی از ادبای آذربایجان در قرن سیزدهم است و دومی تألیف خلف تبریزی در سال 1062 قمری. | ||
«بهار عجم» تألیف تیک‌چند دهلوی متخلص به بهار ادیب هندی قرن دوازدهم، «چراغ هدایت» که شامل لغاتی است که شاعران پس از جامی در آثار خود به کار برده‌اند و به سبب اصطلاحات نظامی و اداری دوران بابری نیز اهمیت دارد، | «بهار عجم» تألیف [[تیک‌چند دهلوی]] متخلص به بهار ادیب هندی قرن دوازدهم، «چراغ هدایت» که شامل لغاتی است که شاعران پس از جامی در آثار خود به کار برده‌اند و به سبب اصطلاحات نظامی و اداری دوران بابری نیز اهمیت دارد، «[[دستور الافاضل]]» تألیف حاجب خیرات در سال 743 قمری، از دیگر فرهنگ‌های فارسی به فارسی‌اند. | ||
«زفان گویا و جهان پویا»، | «زفان گویا و جهان پویا»، «[[سراج اللغة]]»، «سرمۀ سلیمانی»، «شرف‌نامۀ منیری»، «[[صحاح الفرس]]» و «[[غياث اللغات|غیاث اللغات]]» نیز که به تریب الفبایی در این مجموعه در پی یکدیگر آمده‌اند، همه فرهنگ‌های فارسی به فارسی‌اند. از دیگر فرهنگ‌های فارسی به فارسی که همه با عنوان «فرهنگ» آمده‌اند، به ترتیب الفبا عبارت‌اند از: [[فرهنگ جهانگیری]]، [[فرهنگ رشیدی]]، [[فرهنگ قواس]]، [[فرهنگ فارسی (متوسط)|فرهنگ معین]]، [[فرهنگ نظام: فارسی به فارسی، با ریشه‌شناسی و تلفظ واژه‌ها به خط اوستایی|فرهنگ نظام]]، [[فرهنگ نفیسی]]، [[فرهنگ وفایی]]. | ||
از دیگر فرهنگ‌های فارسی به فارسی این مجموعه باید نام برد از «کشف اللغات و الاصطلاحات»، «لغت فرس» و «لغت‌نامۀ دهخدا» که نخستین فرهنگ دایرةالمعارف‌گونه است، | از دیگر فرهنگ‌های فارسی به فارسی این مجموعه باید نام برد از «کشف اللغات و الاصطلاحات»، «لغت فرس» و «لغت‌نامۀ دهخدا» که نخستین فرهنگ دایرةالمعارف‌گونه است، «[[فرهنگ مجمع الفرس|مجمع الفرس]]»، «[[مدار الأفاضل|مدار الافاضل]]»، «[[معیار جمالی]]» و «[[هفت قلزم]]» که در هند تألیف شده است. | ||
فرهنگ‌های عربی به فارسی در این مجموعه عبارت‌اند از: البلغة، تاج المصادر، دستور اللغة، السامی فی الاسامی، کنز اللغات، لسان التنزیل، مقدمة الادب، منتهی الارب، نصاب الصبیان. | فرهنگ‌های عربی به فارسی در این مجموعه عبارت‌اند از: البلغة، تاج المصادر، دستور اللغة، السامی فی الاسامی، کنز اللغات، لسان التنزیل، مقدمة الادب، منتهی الارب، نصاب الصبیان. | ||
از فرهنگ‌های فارسی به ترکیب سه فرهنگ به نام‌های | از فرهنگ‌های فارسی به ترکیب سه فرهنگ به نام‌های «[[بحر الغرائب]]»، «[[دقایق الحقائق]]» و «فرهنگ شعوری» در این مجموعه معرفی شده است. دو لغت‌نامه، یکی ترکی به فارسی به نام «لغت‌نامۀ ترکیب به فارسی» تألیف ایمانی هروی و دیگری کردی به فارسی نیز به نام «بدایع اللغة» در این مجموعه معرفی شده است. نیز یک لغت‌نامۀ عربی به عربی اثر محمد مرتضی زبیدی به نام «[[تاج العروس من جواهر القاموس|تاج العروس]]» که شرحی است بر «[[القاموس المحيط|لغت‌نامۀ قاموس]]» [[فیروزآبادی، محمد بن یعقوب|فیروزآبادی]] به این مجموعه افزوده شده است. همچنین «فرهنگ اویم» که فرهنگ واژه‌های اوستا به پهلوی است و تألیف آن احتمالاً به زمانی در حدود اواخر دورۀ ساسانی باز می‌گردد و «[[فرهنگ پهلوی]]» که فرهنگ کوچکی و احتمالاً مربوط به دورۀ ساسانی است، در این کتاب آورده شده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/7106 ر.ک: کتابخانه تخصصی ادبیات] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات(تیر) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(تیر) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1403]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۰۷
| فرهنگ‌ها و لغت‌نامه‌ها: گزیده‌ای از مقالات دانشنامۀ زبان و ادب فارسی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | گروهی از نویسندگان (نویسنده)
سعادت، اسماعیل (سرپرست نویسندگان) پهلوان، سمیه (به کوشش) |
| ناشر | فرهنگستان زبان و ادب فارسی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۴۰۲ |
| شابک | 1ـ86ـ8735ـ600ـ978 |
| کد کنگره | |
فرهنگ‌ها و لغت‌نامه‌ها: گزیده‌ای از مقالات دانشنامۀ زبان و ادب فارسی تألیف گروهی از نویسندگان به سرپرستی اسماعیل سعادت به کوشش سمیه پهلوان، این کتاب دربرگیرندۀ مقالات مربوط به فرهنگ‌ها و لغت‌نامه‌هاست که در آن افزون بر نوشتاری دربارۀ فرهنگ‌نویسی در ایران، 51 نوشتار دیگر در معرفی فرهنگ‌های فارسی به فارسی، عربی به فارسی، فارسی به عربی، فارسی به ترکی، ترکی به فارسی، کردی به فارسی و دو مقاله دربارۀ فرهنگ‌های عربی به عربی است و دو مقاله هم در معرفی فرهنگ پهلوی و فرهنگ واژه‌های اوستا به پهلوی.
گزارش کتاب
«دانشنامۀ زبان و ادب فارسی» کتاب گران‌سنگی است که در فرهنگستان زبان و ادب فارسی با مدیریت و نظارت استاد فقید شادروان اسماعیل سعادت به انجام رسید و انتشار یافت. پس از انتشار این مجموعه، تصمیم گرفته شد کتاب‌هایی مختصرتر دربرگیرندۀ مقالاتی که در یک موضوع و مضمون در دانشنامه درج شده است، فراهم آید تا پژوهشگران بتوانند به آنچه می‌خواهند آسان‌تر و ارزان‌تر دست یابند. این کتاب دربرگیرندۀ مقالات مربوط به فرهنگ‌ها و لغت‌نامه‌هاست که در آن افزون بر نوشتاری دربارۀ فرهنگ‌نویسی در ایران، 51 نوشتار دیگر در معرفی فرهنگ‌های فارسی به فارسی، عربی به فارسی، فارسی به عربی، فارسی به ترکی، ترکی به فارسی، کردی به فارسی و دو مقاله دربارۀ فرهنگ‌های عربی به عربی است و دو مقاله هم در معرفی فرهنگ پهلوی و فرهنگ واژه‌های اوستا به پهلوی.
بیشتر مقالات این کتاب دربارۀ فرهنگ‌های فارسی به فارسی (شامل 29 مقاله) و دیگری دربارۀ فرهنگ‌های عربی به فارسی (شامل ده مقاله) است. نزدیک به نیمی از فرهنگ‌های فارسی به فارسی در هند چاپ شده است.
در مقالۀ کلی «فرهنگ‌نویسی در ایران» که مجموعه با آن آغاز شده است، به فرهنگی از قطران تبریزی اشاره شده که گویا کهن‌ترین فرهنگی است که نام آن به دست ما رسیده است؛ اما در دست نیست؛ اما شواهدی نشان می‌دهد قبل از قطران فرهنگ لغتی فارسی به قلم ابوعبدالله قواس از شعرا و دانشمندان اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم تألیف شده بود. مؤلف سپس از سومین، چهارمین و پنجمین فرهنگ‌هایی که در ایران نوشته شده است، نام می‌برد: لغت فرس، سخن‌نامۀ نظامی و مجموعة الفرس.
معرفی فرهنگ‌ها در این مجموعه به ترتیب الفبا صورت گرفته است. ابتدا «آصف اللغات» فرهنگ فارسی به فارسی تألیف شمس‌العلماخان نایطی جنگ معرفی شده که در هفده مجلد تدوین شده، ولی ناتمام مانده است. فرهنگ فارسی به فارسی دیگری به نام «آنندراج» تألیف محمد پادشاه معرفی شده که در اواخر قرن نوزدهم میلادی در هندوستان فراهم آمده است. فرهنگ دیگر از این نوع «انجمن‌آرای ناصری» اثر رضاقلی‌خان هدایت است که تألیف آن در حدود سال 1288 قمری به پایان رسیده است. این فرهنگ بیشترین استفاده را از «فرهنگ جهانگیری» کرده است و به همین دلیل آن را تنظیم جدیدی از این فرهنگ دانسته‌اند. فرهنگ فارسی به فارسی بعد «بحر الفضائل» تألیف افضل‌الدین بدر خزانه‌ای بکری از فاضلان قرن هشتم است. دو فرهنگ بعدی «برهان جامع» و «برهان قاطع» است؛ اولی تألیف مهدی‌قلی تبریزی معروف به ملاباشی از ادبای آذربایجان در قرن سیزدهم است و دومی تألیف خلف تبریزی در سال 1062 قمری.
«بهار عجم» تألیف تیک‌چند دهلوی متخلص به بهار ادیب هندی قرن دوازدهم، «چراغ هدایت» که شامل لغاتی است که شاعران پس از جامی در آثار خود به کار برده‌اند و به سبب اصطلاحات نظامی و اداری دوران بابری نیز اهمیت دارد، «دستور الافاضل» تألیف حاجب خیرات در سال 743 قمری، از دیگر فرهنگ‌های فارسی به فارسی‌اند.
«زفان گویا و جهان پویا»، «سراج اللغة»، «سرمۀ سلیمانی»، «شرف‌نامۀ منیری»، «صحاح الفرس» و «غیاث اللغات» نیز که به تریب الفبایی در این مجموعه در پی یکدیگر آمده‌اند، همه فرهنگ‌های فارسی به فارسی‌اند. از دیگر فرهنگ‌های فارسی به فارسی که همه با عنوان «فرهنگ» آمده‌اند، به ترتیب الفبا عبارت‌اند از: فرهنگ جهانگیری، فرهنگ رشیدی، فرهنگ قواس، فرهنگ معین، فرهنگ نظام، فرهنگ نفیسی، فرهنگ وفایی.
از دیگر فرهنگ‌های فارسی به فارسی این مجموعه باید نام برد از «کشف اللغات و الاصطلاحات»، «لغت فرس» و «لغت‌نامۀ دهخدا» که نخستین فرهنگ دایرةالمعارف‌گونه است، «مجمع الفرس»، «مدار الافاضل»، «معیار جمالی» و «هفت قلزم» که در هند تألیف شده است.
فرهنگ‌های عربی به فارسی در این مجموعه عبارت‌اند از: البلغة، تاج المصادر، دستور اللغة، السامی فی الاسامی، کنز اللغات، لسان التنزیل، مقدمة الادب، منتهی الارب، نصاب الصبیان.
از فرهنگ‌های فارسی به ترکیب سه فرهنگ به نام‌های «بحر الغرائب»، «دقایق الحقائق» و «فرهنگ شعوری» در این مجموعه معرفی شده است. دو لغت‌نامه، یکی ترکی به فارسی به نام «لغت‌نامۀ ترکیب به فارسی» تألیف ایمانی هروی و دیگری کردی به فارسی نیز به نام «بدایع اللغة» در این مجموعه معرفی شده است. نیز یک لغت‌نامۀ عربی به عربی اثر محمد مرتضی زبیدی به نام «تاج العروس» که شرحی است بر «لغت‌نامۀ قاموس» فیروزآبادی به این مجموعه افزوده شده است. همچنین «فرهنگ اویم» که فرهنگ واژه‌های اوستا به پهلوی است و تألیف آن احتمالاً به زمانی در حدود اواخر دورۀ ساسانی باز می‌گردد و «فرهنگ پهلوی» که فرهنگ کوچکی و احتمالاً مربوط به دورۀ ساسانی است، در این کتاب آورده شده است.[۱]
پانويس