نمایش مبدأ برای کلیات اشعار مولانا عرفی شیرازی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR12134J1.jpg
| عنوان = کلیات اشعار مولانا عرفی شیرازی
| عنوان‌های دیگر = دیوان عرفی شیرازی ** شامل رساله نفسیه - قصاید - ترجیع بند - ترکیب بند - غزلیات - رباعیات - ساقی نامه - مثنویات ** کلیات اشعار مولانا عرفی شیرازی
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[جواهری، غلام حسین]] (نويسنده)
[[عرفی شیرازی، جمال‌الدین محمد]] (سراينده)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =  9د 6031 ‏PIR‎‏ 
| موضوع =شعر فارسی - قرن 10ق.
|ناشر 
| ناشر = کتابخانه سنايی
| مکان نشر = ایران - تهران
| سال نشر = 13سده
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE12134AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = -
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 12134
| کتابخوان همراه نور = 12134
| کد پدیدآور = 2542
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''کلیات عرفی شیرازی'''، مشتمل بر رساله نفسیه، قصاید، ترجیع‌بند، ترکیب‌بند، غزلیات، رباعیات، ساقی‌نامه و مثنویات [[عرفی شیرازی، جمال‌الدین محمد|جمال‌الدین عرفی شیرازی]] (م 999ق) شاعر دوره صفوی است که بیشتر در هند مشهور بوده است. این اثر به کوشش [[جواهری، غلام حسین|غلامحسین جواهری (وجدی)]] منتشر شده است.

در ابتدای کتاب، به شرح حال و نام و نسب عرفی به‌اختصار و به اخلاق و عقاید او با تفصیل بیشتر پرداخته شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص2-14</ref>‏. [[عرفی شیرازی، جمال‌الدین محمد|عرفی]]، در زمینه سخن مزیت‌های مخصوصی دارد؛ به‌طوری‌که تمام شعرا و گویندگان هم‌دوره او این حقیقت را تصدیق داشتند؛ حتی فیضی که ملک‌الشعرای دربار و سخن‌شناس توانایی بود نمی‌توانست طرز جدید و ابتکار عرفی را منکر شود و مکرر در مکاتبات خود، او را به وسعت فکر و قدرت ایجاد می‌ستود. نظیری نیشابوری که از سخن‌سرایان مسلم است و قدر او را در قصیده، هم‌سنگ انوری گرفته‌اند، در استقبال یکی از قصاید عرفی شکست خورده و در پایان بعد از عجز و اقرار به ناتوانی، خود را به پیروی از او ملزم می‌کند:

{{شعر}}
{{ب|''به طرز وی دو سه بیتی دگر ادا سازم''|2=''که بهر دعوی او قاطع است برهانی''<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>‏}}
{{پایان شعر}}

[[جواهری، غلام حسین|وجدی]]، معتقد است که تمام آثار منظوم و منثور [[عرفی شیرازی، جمال‌الدین محمد|عرفی]] از فهرست این کتاب خارج نیست؛ چون همان طور که در دیباچه نوشته شده آثار پراکنده عرفی به شکل قصیده و غزل و رساله نفسیه که هرکدام جداگانه چاپ‌ می‌شده، ظن اهل تحقیق را قوی کرده و احتمال داده‌اند که ممکن است آثار دیگری از او به‌جای مانده باشد، ولی با نسخه‌های متعدد و تحقیقاتی که روی آثار او شده، حدود آثار عرفی از فهرست این کتاب خارج نیست<ref>ر.ک: همان، ص23</ref>‏.

به‌طوری‌که در این کتاب ملاحظه می‌کنید تعداد قصاید از 50 و غزلیات از 500 و رباعیات و قطعات، ترکیبات و ترجیعات و مثنویات او از صدها شعر متجاوز است. درباره رساله نفسیه که در ابتدای کتاب آمده و به زحمت زیاد به آن دسترسی پیدا شده، خیلی از تذکره‌نویسان از کلمه آن دچار اشتباه شده‌اند و آن را «نفیسه» نوشته‌اند؛ درصورتی‌که نام آن، «نفسیه» است و کلمه نفس در چند جای آن تکرار شده... نکاتی که این رساله دارد به یک سلسله مواعظ از قبیل تهذیب و تزکیه نفس و ارائه طریق به‌سوی حقیقت اختصاص یافته است<ref>ر.ک: همان، ص23-24</ref>‏.