نمایش مبدأ برای پژوهش‌های حدیثی معاصر (یک‌صد‌ساله اخیر)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR66960J1.jpg
| عنوان = پژوهش‌های حدیثی معاصر (یک صد ساله اخیر)
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[ربانی، محمد حسن]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =  /ر2پ4 92/6 BP 
| موضوع =مفسران شیعه - سرگذشت‌نامه و کتاب‌شناسی - حدیث - کتابشناسی - حدیث - نقد و تفسیر
|ناشر 
| ناشر = سازمان تبليغات اسلامی. شركت چاپ و نشر بين الملل
| مکان نشر = ایران - تهران
| سال نشر = 1397ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE66960AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 978-964-304-763-4
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 66960
| کتابخوان همراه نور = 66960
| کد پدیدآور = 4482
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''پژوهش‌های حدیثی معاصر (یک‌صد‌ساله اخیر)''' اثر [[ربانی، محمدحسن|محمدحسن ربانی]]، پژوهشی است در بررسی نحوه ارائه پژوهش‌های حدیثی شیعه در یک‌صد‌ساله اخیر.

در دوره معاصر، دانشمندان از جهات گوناگون به حدیث روی آورده و در برخی جهات بر قدما پیش‌گام بوده و در برخی زمینه‌ها، توقف کرده و حرکت چشمگیری نداشته‌اند. نویسنده فعالیت‌های حدیثی دوره معاصر را در یازده فصل زیر، فهرست کرده و به توضیح آن (معرفی اجمالی و مختصر دانشمندان و آثار آن‌ها در هر دوره)، پرداخته است:
# تدوین حدیث: نویسنده بیشترین تألیفات حدیثی در صدساله اخیر را در همین راستا دانسته و معتقد است آغازگر آن در دوره اخیر، [[نوری، حسین بن محمدتقی|میرزا حسین نوری]] (متوفای1322ق) بوده است. از جمله آثار این دوره، عبارت‌اند از «[[مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل|مستدرک وسائل‌الشیعه]]» [[نوری، حسین بن محمدتقی|میرزا حسین نوری]] و «[[سفينة البحار و مدينة الحكم و الآثار مع تطبيق النصوص الواردة فيها علی بحار الأنوار|سفینة البحار]]» [[قمی، عباس|شیخ عباس قمی]]<ref>متن کتاب،ص21- 86</ref>.
# مسندنویسی: که قدیمی‌ترین روش حدیث بوده و در طول تاریخ حدیث، خصوصا حدیث نویسان اهل‌سنت و جماعت، این روش را مدنظر خود قرار داده و تألیفات گسترده‌ای را بر اساس شیوه مسند، تألیف کرده‌اند. «[[مسند الإمام الرضا(ع)]]» [[عطاردی قوچانی، عزیزالله|عزیزالله عطاردی]] و «[[مسند الإمام علی(ع)]]» [[قبانچی، سید حسن|سید حسن قبانچی]]، از جمله این تألیفات است<ref>همان،ص92- 108</ref>.
# تلخیص‌نویسی: ازآنجایی‌که همگان توان مطالعه و دستیابی به موسوعه‌های بزرگ حدیث و توان استفاده از آن را ندارند، لذا برخی از نویسندگان، مجموعه‌های بزرگ را کوچک‌تر و در حجم کمتری ارائه داده تا قابل‌استفاده برای گروه دیگری هم باشد. از جمله این آثار، عبارت‌اند از: «[[مناهج الأبرار في تلخیص بحارالانوار]]» [[حسین درگاهی]] و «[[جواهر البحار]]» [[حبیب کاظمی]]<ref>همان،ص111- 144</ref>.
# حدیث‌پژوهی: در این فصل، شخصیت‌هایی که در احیای حدیث و بررسی تحلیلی تاریخ و ویژگی‌های علوم حدیث، کاوشگری کرده‌اند، معرفی شده است مانند: [[شوشتری، محمدتقی|علامه محمدتقی شوشتری]] و [[محسنی، محمدآصف|آیت‌الله محمد آصف محسنی]]<ref>همان،ص151- 169</ref>.
# احیای حدیث: در این فصل، درباره شخصیت‌هایی صحبت شده است که تا قبل از آنکه هنر تصحیح و نسخه‌شناسی و مقابله نسخه‌ها و انبارکردن تعبیرات نسخه‌های گوناگون در پاورقی کتاب‌ها را داشته باشند، به تصحیح متون روی آورده‌اند. [[محدث، سید جلال‌الدین|سید جلال‌الدین محدث ارموی]] و [[غفاری، علی‌اکبر|علی‌اکبر غفاری]]، از جمله این بزرگان هستند<ref>همان،ص183- 211</ref>.

مناقب‌نویسی<ref>همان،ص226</ref>، پژوهش در تاریخ حدیث<ref>همان،ص253</ref>، نوآوران پژوهش‌های حدیثی<ref>همان،ص270</ref>، معجم‌نگاری احادیث<ref>همان،ص280</ref>، نهج‌البلاغه پژوهان<ref>همان،ص283</ref>، پژوهش‌های تاریخی حدیث<ref>همان،ص292</ref>، پژوهشگران اسناد روایات<ref>همان،ص325</ref>، فوائدنویسی در رجال<ref>همان،ص355</ref> و رویکرد حدیثی قرآن گرایان، عنوان سایر فصل‌ها است.