نمایش مبدأ برای نسیم وحی در مثنوی عشق

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR14439J1.jpg
| عنوان =نسیم وحی در مثنوی عشق
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[ابراهیمی، مهدی]] (نویسنده)
|زبان 
| زبان =
| کد کنگره =‏‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏ن‎‏5 / 5307 ‏PIR‎‏ 
| موضوع = مولوی، جلال‌الدين محمد بن محمد، 604 - 672ق. - معلومات - قرآن
مولوی، جلال‌الدين محمد بن محمد، 604 - 672ق. مثنوی- نقد و تفسير
قرآن در ادبيات فارسي
شعر فارسي - قرن 7ق. - تاريخ و نقد
|ناشر 
| ناشر =کتاب طه و انجمن معارف اسلامی 
| مکان نشر =قم
| سال نشر =

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE14439AUTOMATIONCODE
| چاپ =اول
| شابک =964-7019-63-7
| تعداد جلد =
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
'''نسیم وحی در مثنوی عشق''' تألیف [[ابراهیمی، مهدی|مهدی ابراهیمی]]؛ این کتاب، تحقیقی‌است عالمانه، درباره مبانی اندیشه و روش‌های [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] در تفسیر قرآن کریم؛ و در آن شیوه‌های تفسیری [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، زمینه‌های فکری، مبانی علمی و آرای تفسیری مفسرانی که در تکوین تفکر و اندیشه تفسیری او نقش داشته، به طور مبسوط مورد تحقیق و بررسی قرارگرفته است. این پژوهش بر اساس کتاب [[مثنوی معنوی|مثنوی]] و در اصل به عنوان رساله دکتری تدوین شده و بی‌تردید، یکی از بهترین و عالی‌ترین تحقیقی است که تاکنون در این زمینه، صورت گرفته است.

کتاب حاضر، شامل پیش‌گفتار و سه بخش(در شش فصل) است.

در پیش گفتار به تاریخچه و اهداف تحقیق، مسأله و فرضیه‌های آن اشاره نموده است.

در بخش نخست، طی دو فصل، مباحث مقدماتی و زمینه‌های نظری بحث مطرح می‌شود.

در فصل اول، زندگی‌نامه [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، آثار و افکار، سیر تحولات عرفانی و علمی او و رابطه او با قرآن و جایگاه قرآن در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] مورد بررسی قرار می‌گیرد. در فصل دوم، به بعضی از مباحث علوم قرآن در زمینه تفسیر و روش تفسیری [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] می‌پردازد؛ تا ارتباط بحث مثنوی با روش‌ها و مبانی‌تفسیری معلوم شود.

بخش دوم (در دو فصل) دربارۀ روش‌های تفسیری [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] بحث می‌کند. در فصل نخست؛ با عنوان نقش ادبیات و جنبه‌های بلاغی در روش تفسیر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]، گونه‌های مختلف استفاده ادبی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] در تفسیر بررسی می‌گردد. نگارنده در این زمینه، از اقتباس، تلمیح، استنادهای صرفی و نحوی، قصه، و تمثیل به عنوان پاره‌ای از این جنبه‌ها یاد می‌کند و هر یک را با ارائه نمونه‌ها و شواهد بسیار از مثنوی مورد بحث قرار می‌دهد و نشان می‌دهد که [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] هیچگاه خود را در قید و بند اصول مدرسی علمی و پیروی از سبک‌های رایج محصور نکرده است و با وجودآگاهی از آن‌ها، در قالب‌های پذیرفته شده خود، آیات را تفسیر می‌کند. در فصل دوم، بحث روش‌های تفسیری که در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] به کار رفته و گرایش‌های علمی او مورد توجه قرار می‌گیرد.

بتدا تفسیر مأثور مطرح و دیدگاه [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] در این زمینه بیان می‌شود. آنگاه به بررسی ابعاد مختلف تفسیر اجتهادی در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] می‌پردازد و گرایش‌های عرفانی، کلامی، فلسفی و فقهی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را در تفسیر به تفصیل و همراه با شواهد و نمونه‌هایی از [[مثنوی معنوی|مثنوی]] مورد تحقیق و بررسی قرار می‌دهد و سرانجام نتایج بحث را نیز بیان می‌کند.

در بخش سوم، وارد بحث مبانی تفسیری [[مثنوی معنوی|مثنوی]] می‌شود و آن را نیز در دو فصل بررسی می‌کند. در فصل نخست، زمینه‌های تفسیری و برداشت‌های قرآنی در مثنوی را مورد تحقیق قرار می‌دهد. به نظر مؤلف، [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] در تفسیر و یا برداشت‌های خود از قرآن، علاوه بر تکیه بر اصول تفسیری، بر سلسله‌ای از مبانی و زمینه‌های خاص تکیه کرده است. 

وی از اندیشه عرفانی، تأویل، و داستان‌های انبیاء به عنوان مهم‌ترین زمینه‌های تفسیری او یاد می‌کند. در فصل دوم، از [[غزالی، محمد بن محمد|غزالی]]، [[سلطان‌ولد، محمد بن محمد|بهاء ولد]]، [[محقق ترمذی، سید برهان‌الدین حسین|محقق ترمذی]]، [[سلمی، محمد بن حسین|ابوعبدالرحمن سلمی]] و [[ابن عربی، محمد بن عبدالله|ابن عربی]] به عنوان شخصیت‌هایی که از نظر علمی یا از نظر عرفانی مورد نظر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] بوده و از آنها تا حدودی تأثیر پذیرفته، یاد می‌کند. در پایان، فهرست منابع و مآخذ، فهرست آیات، روایات، اشعار و اعلام درج است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص248-249</ref>