نمایش مبدأ برای نسب السادة العلويين السوامرة في ديالی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR31627J1.jpg
| عنوان = ‏نسب السادة العلويين السوامرة في ديالي
| عنوان‌های دیگر =  دراسة نسبية - تاريخية
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[مشهدانی، محمد جاسم]] (نويسنده)
[[زیدی، عبد الرسول سلمان]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  /م5ن5 53/7 BP 
| موضوع =سامرا - تاریخ
|ناشر 
| ناشر = مطبعه العمال المرکزيه
| مکان نشر = عراق - بغداد
| سال نشر = 1994م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE31627AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = -
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 31627
| کتابخوان همراه نور = 31627
| کد پدیدآور = 14327
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''نسب السادة العلويين السوامرة في ديالی'''، تألیف نویسندگان معاصر، [[مشهدانی، محمد جاسم|محمد جاسم حمادی مشهدانی]] و [[زیدی، عبد الرسول سلمان|عبدالرسول سلمان زیدی]]، مطالعه‌‎ای در نسب و تاریخ سادات سامراء است که به دیالی در مرز ایران و عراق مهاجرت کرده‌اند.

در مقدمه کتاب به اهمیت علم نسب‌شناسی به‌عنوان یکی از منابع اساسی در غنی‌سازی اندیشه تاریخی عربی و در زمینه تدوین تاریخ عربی اشاره شده است. قبیله در واقع نزد عرب به‌منزله وحدت سیاسی و اجتماعی و نسب به‌منزله هسته‌ای است که هر قبیله حول آن جمع می‌شود و حلقه وصلی قوی است که بین فرزندان یک قبیله اتصال برقرار می‌کند. همچنان‌که این قضیه در هم‌بستگی افراد در دفع دیه و وظیفه دفاع از قبیله و مانند آن ظاهر می‌شود<ref>ر.ک: مقدمه، ص5</ref>.

در این کتاب بحث از سادات عشایر علوی اهل سامره در استانداری دیالی در ضمن چند فصل مطرح شده است:

در فصل اول به‌اختصار بحثی تاریخی در رابطه با شهر سامراء مطرح شده است تا تصویری از مکانی که سادات علوی و عشایر آن، از آنجا به دیالی مهاجرت کردند و «سوامره» نامیده شده‌اند، ارائه شود. در این فصل تاریخ مختصری از سامراء با استفاده از آنچه در منابع آمده، مطرح شده است.

در فصل دوم، در رابطه با اصل و نسب عشایر سادات علوی دیالی بحث شده است؛ بدین‌ترتیب که از امام هادی(ع) که این عشایر به آن حضرت منتسبند، آغاز و به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی بن ابی‌طالب(ع)]] ختم شده است. تسلسل نسب به‌دقت از خلال مصادر و مراجع انساب موثق و معتبر استخراج شده است.

در فصل سوم، هجرت سادات علوی از شهر سامراء به استانداری دیالی و پراکندگی جغرافیایی اماکن استقرار آنها در سراسر استان و استقرار هر عشیره در منطقه‌ای که در آن ساکن شده‌اند، ذکر شده است.

در فصل چهارم، عشایر سادات علوی در دیالی و شاخه‌های هر عشیره توضیح داده شده است. با توجه به گستردگی این فصل و تنوع مباحثش تنها به نام‌گذاری هر عشیره و رئیس آن و برجسته‌ترین افراد آن پرداخته شده و خواننده به مشجر عشیره در بخش الحاقی کتاب ارجاع داده شده است.

در فصل پنجم، با استناد به منابع و مراجع، نقش ملی فرزندان سادات محترم سامرایی در دیالی بررسی شده است.

در بخش الحاقی کتاب، برخی از اسناد متعلق به سادات سامرایی مقیم دیالی و برجسته‌ترین شاخه‌های عشایری ایشان از طریق مشجر عشیره ارائه شده است<ref>ر.ک: همان، ص10-11</ref>.