نمایش مبدأ برای مجموع رسائل (درقاوی)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR86898J1.jpg
| عنوان = مجموع رسائل
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[درقاوی، محمد عربی‌ بن احمد]] (نويسنده)
[[بارود، بسام محمد ]] (محقق)
[[احمد بن محمد الزکاری، ابو العباس]] (مقدمه نويس)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  /د4م3 284/3 BP 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = المجمع الثقافي
| مکان نشر = امارات - ابوظبی
| سال نشر = 1420ق - 1999م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE86898AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 86898
| کتابخوان همراه نور = 86898
| کد پدیدآور = 65139
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''مجموع رسائل'''، اثر [[درقاوی، محمد عربی‌ بن احمد|ابوعبدالله محمد عربی بن احمد درقاوی شریف حسنی]] (متوفی 1239ق)، مجموعه‌ای است از وصایا و سفارش‌های نویسنده به شاگردان و مریدان خویش در مباحث اخلاقی و عرفانی که با تحقیق [[بارود، بسام محمد|بسام محمد بارود]]، منتشر شده است.

این کتاب، چون فاقد خطبه و تمهید بوده، [[احمد بن محمد الزکاری، ابو العباس|ابوالعباس احمد بن محمد زکاری]]، خطبه‌ای را همراه با مطالبی مربوط به احوال [[درقاوی، محمد عربی‌ بن احمد|درقاوی]] نوشته است و محقق کتاب، آن را برای تکمیل فایده پیش از متن رسائل ذکر نموده است.

اثر حاضر، دربردارنده مجموعه‌ای از رسائلی است که مؤلف آنها را به‌عنوان وصیت و توصیه‌های اخلاقی، برای مریدان و شاگردان خویش، نوشته و به گفته محقق در مقدمه کتاب، این اثر، وصایا و رسائلی است برای تمام صوفیان در تمامی اعصار<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص11</ref>.

نویسنده در این کتاب، روش صحیح تصوف را بیان کرده و در آن، به التزام به قرآن و سنت و آنچه شریعت آورده است، بدون انحراف از آن، هشدار داده است و گویی در این رسائل، با تمسک به آنچه در سنت و کتاب آمده است، منحرفان و غلوکنندگان در راه حق را رد کرده است. وی سپس، به دفاع از روش و طریقت تصوف پرداخته و به کسانی که لجاجت می‌کنند و به خلق خدا با ادعاهای گوناگون و گسترده، با عناوین مختلفی همچون علم و دانش، امر به معروف و نهی از منکر، سلفی‌گری، مبارزه با بدعت‌ها و سایر عناوینی که ظاهر آن حق، ولی باطن آن، مخالفت و دشمنی با طریقت اهل تصوف می‌باشد، اعتراض می‌کنند، پاسخ داده است<ref>ر.ک: همان، ص11-12</ref>.

با مطالعه این رسائل و مباحث کتاب و دقت در تعالیم و آموزه‌های آن، به‌خوبی می‌توان اهمیت و تأثیر مطالب آن را در تربیت نفوس، مشاهده نمود؛ چنان‌که مؤلف مهم‌ترین ویژگی‌های این مسیر را در آنها به زبان ساده، روشن و آسان، بیان کرده و به حقیقت روح، دنیا، زهد، تصوف، ذکر و سایر مؤلفه‌های مهم مطرح‌شده در موضوع تصوف، اشاره نموده و حقیقت تمامی آنها را بر اساس ذوق و وجدان، نه دلیل و برهان، بیان کرده است<ref>ر.ک: همان، ص12-13</ref>.