نمایش مبدأ برای متن كامل صحيفه سجاديه (محمد رسولی)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR127219J1.jpg
| عنوان = متن كامل صحيفه سجاديه
| عنوان‌های دیگر = الصحيفة السجادية. فارسی - عربی ** صحیفه سجادیه ** صحیفه کامله سجادیه (ترجمه مقابل)
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[علی بن حسین(ع)، امام چهارم]] (نويسنده)
[[رسولی، محمد]] (مترجم)
|زبان
| زبان = عربی - فارسی
| کد کنگره = 1382الف 3041ص8ع 267/1 BP 
| موضوع =دعاها
|ناشر 
| ناشر = فاطمه الزهراء
| مکان نشر = ایران - قم
| سال نشر = 1382ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE127219AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 964-5968-71-2
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 127219
| کتابخوان همراه نور = 127219
| کد پدیدآور = 2079
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''متن کامل صحیفه سجادیه'''، متن کامل کتاب «[[الصحيفة السجادية الكاملة|صحیفه سجادیه]]» است که با ترجمه فارسی [[رسولی، محمد|محمد رسولی]]، توسط انتشارات فاطمة الزهراء(ع)، منتشر شده است.

کتاب، فاقد هرگونه مقدمه‌ای است که در آن، شیوه و رویکرد مترجم در ترجمه ادعیه و یا ویژگی‌های ترجمه، در آن بیان شده باشد، اما با دقت در متن ترجمه‌شده، می‌توان دریافت که مترجم سعی فراوانی در رعایت اصل امانت در ترجمه داشته و بااین‌حال، تلاش نموده است تا ترجمه‌ای که در اختیار خواننده قرار می‌گیرد، روان بوده و از شیوایی و رسایی مطلوب، برخوردار باشد.

متن عربی دعاها در صفحات زوج و ترجمه آنها در صفحات فرد ذکر شده است.
به‌منظور آشنایی بیشتر با نوع ترجمه، به بخشی از آن، اشاره می‌شود:

متن:

«(1) الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلَا أَوَّلٍ کانَ قَبْلَهُ، وَ الْآخِرِ بِلَا آخِرٍ یکونُ بَعْدَهُ. (2) الَّذِی قَصُرَتْ عَنْ رُؤْیتِهِ أَبْصَارُ النَّاظِرِینَ، وَ عَجَزَتْ عَنْ نَعْتِهِ أَوْهَامُ الْوَاصِفِینَ. (3) ابْتَدَعَ بِقُدْرَتِهِ الْخَلْقَ ابْتِدَاعاً، وَ اخْتَرَعَهُمْ عَلَی مَشِیتِهِ اخْتِرَاعاً. (4) ثُمَّ سَلَک بِهِمْ طَرِیقَ إِرَادَتِهِ، وَ بَعَثَهُمْ فِی سَبِیلِ مَحَبَّتِهِ، لَا یمْلِکونَ تَأْخِیراً عَمَّا قَدَّمَهُمْ إِلَیهِ، وَ لَا یسْتَطِیعُونَ تَقَدُّماً إِلَی مَا أَخَّرَهُمْ عَنْهُ. (5) وَ جَعَلَ لِکلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتاً مَعْلُوماً مَقْسُوماً مِنْ رِزْقِهِ، لَا ینْقُصُ مَنْ زَادَهُ نَاقِصٌ، وَ لَا یزِیدُ مَنْ نَقَصَ مِنْهُمْ زَائِدٌ.».

ترجمه:

«(1) سپاس و ستایش خدایی را سزاست که اول است و اولی پیش از او نبوده و آخر است و آخری پس از او نخواهد بود. (2) خدایی که چشم‌های بیننده‌ها از دیدن او نارسا و خیال وصف‌کنندگان از وصف او ناتوان است. (3) با قدرت خویش آفریده‌ها را نیکو و زیبا آفرید و آنها را طبق اراده خود با آفرینش تازه و بدیع و بی‌سابقه به وجود آورد. (4) سپس آنها را به اراده خویش راه برد و در راه محبت خود برانگیخت. آنها از آنچه خدا آنان را به آن مقدم داشته، نمی‌توانند تأخیر کنند و از آنچه خدا آنها را از آن تأخیر انداخته، نمی‌توانند پیشی بگیرند. (5) و برای هریک از آنها روزی معین و تقسیم‌شده‌ای را از عطای خود قرار داد. کسی را که خدا روزی او را زیاد داده، هیچ کاهنده‌ای نمی‌تواند از آن بکاهد و کسی که روزی او کم است، هیچ افزاینده‌ای نمی‌تواند آن را زیاد کند»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص36، 37 و 39</ref>.