نمایش مبدأ برای عجالةالمعرفة في أصول‌الدین

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR01258J1.jpg
| عنوان =عجالةالمعرفة في أصول‌الدین
| پدیدآوران = 
[[راوندی، محمد بن سعید]] (نویسنده)

[[حسینی جلالی، محمدرضا]] (محقق)
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏210‎‏ ‎‏/‎‏ر‎‏2‎‏ع‎‏3‎‏
| موضوع =
شیعه - اصول دین

شیعه - عقاید
| ناشر = 
مؤسسة آل البیت علیهم‌السلام لإحیاء التراث
| مکان نشر =قم - ایران
| سال نشر = 1419 ق یا 1998 م

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01258AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =01258
| کتابخوان همراه نور =01258
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
 
'''عجالةالمعرفة في أصول‌الدین''' تأليف [[راوندی، محمد بن سعید|ظهيرالدين ابى الفضل محمد بن سعيد بن هبةاللّه بن الحسن الراوندى]]، فرزند عالم بزرگ [[قطب راوندی، سعید بن هبةالله|قطب راوندى]]، از عالمان و انديشمندان بزرگ قرن هفتم هجرى، كتابى است در علم كلام كه با روشى نو به اثبات اصول دين پرداخته است.

از قديم الايام عالمان دينى با روشهاى مختلف به اثبات اين امر پرداخته‌اند اما مرحوم راوندى در اين كتاب با روشى تازه و بديع به اثبات اين حقايق مى‌پردازد.اين روش مبتنى بر اصل«حاجت» و «نيازى» است كه هر فرد انسانى در وجود خود نسبت به موجودى ديگر احساس مى‌كند، احساس فطرى و بديهى كه به هيچ‌وجه قابل انكار نيست.همانگونه كه خداوند فقر و نياز انسان‌ها را در اين آيه شريفه يادآور شده است:'''يا ايها الناس أنتم الفقراء الى اللّه و اللّه هو الغنى الحميد.'''

و از آن‌جا كه رفع و نفى اين احتياج امرى مطلوب است، انبياء با كتب و شرايع و آموزه‌هاى خويش و با روشهاى گوناگون و ابزار متنوع انسان‌ها را نسبت به اين نقص آگاه كرده و او را از نقص به سوى كمال فراخوانده‌اند، كمالى كه در سايۀ آن انسان از غير خدا بى‌نياز مى‌شود، براساس اين اصل بديهى و غير قابل انكار، راوندى اثر حاضر را پديد آورده و با عبارات و ترتيبى دلپسند آن را آراسته است.اين اثر از هرگونه پيچيدگى و صعوبت تهى است و تك تك قضاياى آن با برهان و استدلال به اثبات مى‌رسد، تا جائيكه هيچ ادعاى غير مبرهنى در آن نمى‌توان يافت.ترتيب و چينش مطالب كتاب نيز به گونه‌اى است كه تمام فصول كتاب عليرغم اختلاف موضوعات و مباحث داراى چنان ربط و اتصالى هستند كه خواننده آنها را همچون حلقه‌هايى به هم پيوسته مى‌بيند.

در مقدمه كتاب مؤلف به بيان روش خود در اثبات عقايد دينى پرداخته و سپس در فصل اول براساس همان روش به اثبات وجود صانع و صفات ثبوتى و سلبى خداوند پرداخته است.

در فصل دوّم به بحث از نبوت و ويژگى‌ها و لوازم آن پرداخته شده است.

فصل سوم به مبحث امامت اختصاص يافته و شرائط آن معين گشته و از كسانى كه شايستگى مقام امامت را دارند نام برده شده است؛ در انتهاى اين فصل به عنوان ورود در مباحث مربوط به معاد مطالبى را عنوان مى‌كند.ورود به مبحث معاد در انتهاى فصل مربوط به امامت از آن جهت است كه انگيزۀ وجود امام كه حفظ نظام است جز با ثبوت پاداش و عقاب براى بندگان محقق نمى‌گردد.

در فصل چهارم به بحث از عدل و وعد و وعيد و ساير شؤون معاد پرداخته شده است.