نمایش مبدأ برای شرح تائية إبن الفارض الکبري

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR10480J1.jpg
| عنوان =شرح تائية إبن الفارض الکبری
| عنوان‌های دیگر =تائيه. شرح

نظم السلوک. شرح

شرح القیصری علی تائيه ابن الفارض الکبری
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = [[قیصری، داود بن محمود]] (نویسنده)

[[مزیدی، احمد فرید]] (مصحح)

[[ابن فارض، عمر بن علی]] (نویسنده)
|زبان 
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏/ق9 ت28 / 4244 PJA
| موضوع = شعر عربی - قرن 7ق. - تاریخ و نقد

شعر عرفانی عربی

عرفان در شعر - متون قدیمی تا قرن 14

ابن فارض، عمر بن علی، 576 - 632ق. تائیه - نقد و تفسیر

|ناشر 
| ناشر = دار الکتب العلمیة 
| مکان نشر =لبنان - بیروت 
| سال نشر = 1425ق.   = 2004م.

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10480AUTOMATIONCODE
| چاپ =چاپ  یکم
| شابک =2-7451-4355-7
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =00807-00805-04577
| پس از =
| پیش از =
}}
 
'''شرح تائیة إبن الفارض الکبری''' عنوان شرحی است 1 جلدی به زبان عربی بر تائیه ابن فارض که توسط [[قیصری، داود بن محمود|داود بن محمود قیصری(متوفی 751ق)]] نوشته شده است. تائیه[[ابن فارض، عمر بن علی|(576 -632ق)]] از قصاید عرفانی است که به زبان عربی سروده شده. نام اصلى و مشهور قصيده تائيه كبراى ابن فارض، «نظم السلوك» است که مراحل مختلف سلوک عرفانی را در آن به نظم درآورده است.

به علت اهمیت قصیده تائیه ابن فارض، شرح‌های مختلفی به فارسی و عربی بر آن نوشته شده است. سراج هندی، شمس بساطی، جلال قزوینی، حسن بورینی، [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|عبدالغنی نابلسی]]، قاشانی، فرغانی، و [[قیصری، داود بن محمود|قیصری]] از جمله این شارحان هستند.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص3</ref> [[شرح نظم الدر (شرح قصیده تاییه ابن فارض)|شرح نظم الدر]] [[ترکه اصفهانی، علی بن محمد|صائن‌الدین ابن ترکه]] و [[مشارق الدراري شرح تائيه ابن فارض|مشارق الدراری]] [[فرغانی، سعید بن محمد|سعیدالدین فرغانی]] از جمله شروح فارسی آن هستند و شرح حاضر از جمله شروح عربی آن است.

تعداد ابیاتی که در این کتاب شرح شده، 759 بیت است؛ شارح ابتدا بیت مورد نظر را با شماره می‌آورد و معمولا در چند سطر به صورت مختصر با ذکر همان شماره که در بیت آورده بود، به شرح و توضیح آن بیت می‌پردازد. او گاه، از روایات در توضیح ابیات بهره می‌جوید مثلا در بیت 759 که روایتی از پیامبر(ص) و [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین علی(ع)]] در توضیح مطلب آورده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص192</ref> پس از پایان مطالب کتاب، ابیات تائیه ابن فارض مجددا به صورت کامل و پشت سر هم(بدون توضیحات شارح) آورده شده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص193-221</ref>

'''''اسفار اربعه از منظر‌ قیصری‌:'''''

قیصری در مواضعی از مقدّمه و شرح خود بر فصوص الحکم، به چهارگانه‌ بودن‌ اسفار (سیر و سفر انسان)، عناوین سه سفر اول و برخی احکام‌ آن‌ها‌ اشاره‌ کرده و از عنوان سفر چهارم ذکری به‌ میان‌ نیاورده است. اما در شرح تائیّه ابن فارض، عنوان هر چهار سفر و مواردی‌ از‌ احکام و احوال سالک در سه‌ سفر‌ نخست (به‌ ویژه‌ سفر‌ سوم) را ذکر کرده، ولی دربارة‌ احکام‌ سفر چهارم به اجمال بسنده کرده است. وی در رسالة التوحید و النبوّة‌ و الولایة‌، که در واقع مقدّمة او بر‌ شرح تائیّه است، برخی‌ مباحث‌ مربوط به سفر اول را‌ ذکر‌ کرده و بدون یاد از سفر دوم و سوم، از مقام «جمع» و «فرق بعد الجمع‌»، که‌ در شرح تائیّه، ذیل سفر‌ دوم و سوم‌ آورده، مطالبی مطرح‌ کرده‌ است.