نمایش مبدأ برای العلاقة بين التشيع و التصوف

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR77303J1.jpg
| عنوان =العلاقة بين التشيع و التصوف: رسالة مقدمة لنيل درجة العالمية العالية «الدکتوراة»
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[احمد، فلاح اسماعیل]] (گردآورنده)
[[غنيمان، عبدالله‌ بن محمد]] (ساير)
|زبان 
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = کلية الدعوة و أصول‌الدين. قسم الدراسات العليا. شعبة العقيدة 
| مکان نشر =عربستان - مدينه منوره 
| سال نشر =  1411ق. 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE77303AUTOMATIONCODE
| چاپ =يکم  
| شابک =
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =77303
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}

'''العلاقة بين التشيع و التصوف''' تألیف [[احمد، فلاح اسماعیل|فلاح بن اسماعیل بن احمد]] (متوفای 1990م)،  در موضوع وجود ارتباط میان تعالیم تربیتی و نظام آموزشی تصوف با آموزه‌های ائمه شیعه 

نویسنده دارای تفکرات سلفی می‌باشد و مخالف تفکرات شیعه و نیز تصوف است.  اصل این کتاب پایان‌نامه دکتری ایشان بوده است. 

ایشان یکی از مهمترین انحرافاتی که دامنگیر مسلمانان شده و آسیب‌های فراوانی به اسلام زده را غلو می‌داند. زیرا غلو عامل شرک به خداوند متعال است و بزرگترین وسیله سرپیچی کردن فرامین خداوند بزرگ است. ایشان عامل نابودی امتهای سابقه در قرون اولیه مانند قوم نوح و دیگر اقوام را غلو آنان  و سرپیچی نمودن ایشان از فرمان پروردگار می‌داند.<ref>ر.ک:مقدمه، ص7-8</ref>

با وجود روشن بودن راه و هشدارهایی که متون دینی درباره غلو داده‌اند، اما متأسفانه تاریخ اسلامی از وجود غلو در این امت اشاره می‌کند که در اوایل حیات این امت رخ داد و سبب انحرافاتی به راست و چپ در این دین گردید.<ref>ر.ک: همان، ص8</ref>

ایشان مذهب شیعه را بستری مناسب برای تفکرات غلو آمیز دانسته که برای رسیدن به اهدافشان از تصوف بهره می‌گیرند.

فلاح بن اسماعیل یکی از مهمترین دلایل و انگیزه‌های انتخاب این موضوع را برای پایان‌نامه خویش، روشن نمودن حقیقت و بیان ارتباط بدعت تصوف و مهمترین اصول تشیع می‌داند. ایشان تشیع را بستر مناسب برای رشد تفکرات غلوآمیز دانسته که سبب شده‌ افرادی از اهل سنت و جماعت را فریب دهند و از مسیر و جاده دین منحرف گردند.<ref>ر.ک: همان، ص7</ref> 

رساله ایشان از یک مقدمه و سه باب و یک خاتمه تشکیل شده است.

در فصل اول درباره تشیع سخن گفته و در لغت و اصطلاح تشیع را معنا نموده و در باره پیدایش و تکوین تشیع مباحثی را مطرح کرده است.

در فصل دوم ایشان درباره تصوف است. و تصوف را در لغت و اصطلاح معنا کرده و سپس به بیان پیدایش و توسعه تصوف و مراحل تصوف و تاریخ آن پرداخته است.
در فصل سوم در ارتباط با رابطه تشیع و تصوف است، و در آن به ذکر صوفیه و رابطه آنها با تشیع و شیعه و نیز ذکر شیعه و رابطه آنها با تصوف سخن گفته است، همچنین از برنامه‌های درسی آموزشی و پرورشی آنها سخن گفته است. در پایان در بخش خاتمه به نتیجه‌گیری از مباحث مطرح شده پرداخته و وجود ارتباط میان تعالیم تربیتی و نظام آموزشی تصوف با آموزه‌های ائمه شیعه را به اثبات رسانده است.<ref>ر.ک: همان، ص10-11</ref>