نمایش مبدأ برای العرش و ما روي فيه

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR126961J1.jpg
| عنوان = العرش و ما روي فيه
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[ابن ابی‌شیبه، محمد بن عثمان]] (نويسنده)
[[حمود، محمد بن حمد]] (محقق)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  4ع2الف 218 BP 
| موضوع =خدا - صفات - عرش - کلام اهل سنت - قرن3ق.
|ناشر 
| ناشر = پرینت تودی  
| مکان نشر = کویت - کویت
| سال نشر = 1406ق - 1986م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE126961AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 126961
| کتابخوان همراه نور = 126961
| کد پدیدآور = 65221
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''كتاب العرش و ما روي فيه'''، مجموعه‌ای است از روایاتی که از طریق [[ابن ابی‌شیبه، محمد بن عثمان|محمد بن عثمان بن ابی‌شیبه عبسی]] (متوفی 297ق)، درباره عرش الهی و استقرار خداوند بر آن، روایت شده است.

این کتاب، چنان‌که در مقدمه بدان اشاره شده، برای پاسخ به جهیمه نوشته شده است. آنان گمان دارند که خدا در همه جا هست و بودن او را بالای عرش انکار کرده و پنداشته‌اند معنای آن تشبیه خدا به خلقش است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص11</ref>.

کتاب با مقدمه‌ای از محقق آغاز شده است که در آن، ضمن اشاره به موضوع کتاب، انکار جهمیه و نظر ایشان درباره عرش، مورد بررسی قرار گرفته و پس از اشاره به تألیفاتی که در موضوع عرش نوشته شده، شرح حال مختصری از نویسنده در اختیار خواننده قرار گرفته و در پایان، از نسخه خطی کتاب، توثیق نسبت آن به مؤلف و روش تحقیق در آن، سخن به میان آمده است<ref>ر.ک: همان، ص7-41</ref>.

[[ابن ابی‌شیبه، محمد بن عثمان|ابن ابی‌شیبه]] در این کتاب، مجموعا 90 روایت را درباره استقرار خداوند بر عرش، از شیوخ و اساتید خود، نقل کرده است. وی سلسله سند هریک از روایات را از اساتید خود تا صحابی و پیامبر(ص)، به‌صورت کامل ذکر کرده است. نخستین روایت کتاب، روایتی است که ابن ابی‌شیبه با سند خود از پیامبر(ص) نقل می‌کند که فرمودند: «كان الله و لا شيء غيره و كان عرشه علی الماء و كتب في الذكر كل شيء هو كائن ثم خلق السماوات...» <ref>ر.ک: متن کتاب،ص51</ref>.
ترجمه: خدا بود و هیچ چیزی جز او نبود و عرش او بر آب بود و هرآنچه را که قرار بود باشد در ذکر نوشت، سپس آسمان‌ها را آفرید...

توجه: در آخر نسخه خطی‌ای که محقق آن را مبنای کار خود قرار داده، سماعاتی مربوط به برخی از علما، همچون: [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|احمد بن تیمیه]]، [[حافظ مزی، یوسف بن عبدالرحمن|ابوالحجاج مزی]] و [[برزالی، قاسم بن محمد|قاسم بن محمد برزالی]]، وجود داشته که عینا در آخر کتاب به چاپ رسیده است<ref>ر.ک: همان، ص97-98؛ مقدمه محقق، ص33</ref>.