نمایش مبدأ برای اعترافات قديس آگوستين

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR29788J1.jpg
| عنوان = اعترافات قديس آگوستين
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[آگوستين، قديس]] (نويسنده)
[[میثمی، سایه]] (مترجم)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =/‎‏آ‎‏8‎‏ الف‎‏65 65 BR 
| موضوع =آوگوستین قدیس،  354‏-‏ 430م. - سرگذشت‌نامه - قدیسان مسیحی ‏-‏ سرگذشت‌نامه
|ناشر 
| ناشر = دفتر پژوهش و نشر سهروردی
| مکان نشر = ایران - تهران
| سال نشر = 1381ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE29788AUTOMATIONCODE
| چاپ = 3
| شابک = 964-6980-17-1
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 29788
| کتابخوان همراه نور = 29788
| کد پدیدآور = 19107
| پس از = 
| پیش از = 
}}

''' اعترافات قدیس آگوستین'''، در واقع مناجاتی خالصانه و پرسوزوگداز از زبان عاشقی دردمند است، به‌گونه‌ای که آدمی را به یاد «المنفذ من الضلال» غزالی در عالم اسلام می‌اندازد. کتاب با ترجمه [[میثمی، سایه|سایه میثمی]] منتشر شده است. 

[[آگوستين، قديس|آگوستین]] که می‌توان او را نخستین متفکر بزرگ مسیحی دانست که در سراسر قرون وسطی تأثیری شگرف داشته است و به مدت هشت قرن، یعنی تا ظهور آکویناس در قرن سیزدهم یگانه فیلسوف مؤثر در آرای اندیشمندان است، در این کتاب بی‌پروا علیه نفس گناه‌کار خود اقامه دعوا می‌کند و در این راه از رسوایی این  جهانی ذره‌ای بیم به خود راه نمی‌دهد. او در این کتاب گریبان مقام کلیسایی خود را در برابر معشوق چاک می‌کند و به گناهانی که در طول زندگیش مرتکب شده، خاضعانه اعتراف می‌کند. 

کتاب در سیزده فصل (دفتر) نوشته شده است. ده فصل نخست کتاب قطع نظر از برخی فقرات که در آن‌ها به برخی دیدگاه‌های فلسفی از قبیل آرای افلاطونیان اشاره رفته است، شرح درد فراق نویسنده است پیش از آنکه به آغوش معشوق بازگردد و از این‌روی، حتی برای ناآشنایان به فلسفه نیز می‌تواند جذاب باشد. 

در سه فصل واپسین کتاب [[آگوستين، قديس|آگوستین]] به تأویل سفر تکوین (پیدایش) می‌پردازد و در مقام حکیمی متأله، اندیشه‌های خود را بیان می‌کند. در حقیقت در این کتاب می‌توان دامنه وسیعی از آرای آگوستین و حوزه‌های گوناگون اعم از معرفت‌شناسی، اخلاق، خداشناسی، جهان‌شناسی، فلسفه تاریخ و سیاست، زبان و معنا و فلسفه ذهن روبه‌رو شد. اما آنچه در این کتاب آشکارا نمایان است، تقدم ایمان بر عقل است<ref> ایزانلو، رمضانعلی و همکاران،   ص211</ref>.