نمایش مبدأ برای ابن بدرون، عبدالملک بن عبدالله

{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه
| عنوان = ابن بدرون
| تصویر = NUR00000.jpg
| اندازه تصویر = 
| توضیح تصویر = 
| نام کامل = ابن بَدْرون‌، ابوالقاسم یا ابومروان‌، عبدالملک بن عبدالله بن بدرون حضرمى سبتى
| نام‌های دیگر = 
| لقب = 
| تخلص = 
| نسب = 
| نام پدر = عبدالله
| ولادت = 
| محل تولد = 
| کشور تولد = 
| محل زندگی = اندلس‌
| رحلت = د پس از 608ق‌
| شهادت = 
| مدفن = 
| طول عمر = 
| نام همسر = 
| فرزندان = 
| خویشاوندان = 
| دین = 
| مذهب = 
| پیشه = 
| منصب = 
| پس از = 
| پیش از = 
| اساتید = 
| مشایخ  = 
| معاصرین = 
| شاگردان = ابوعبدالله بن صفار ضریر، ابوالخطاب بن خلیل
| اجازه اجتهاد از = 
| درجه علمی = 
| دانشگاه = 
| حوزه = 
| علایق پژوهشی = 
| سبک نوشتاری = 
| آثار = کمامة الزهر و فریدة الدهر یا شرح البسامة باطواق الحمامة
| وبگاه = 
| امضا = 
| کد مؤلف =AUTHORCODE66902AUTHORCODE
}}
''' ابن بَدْرون‌، ابوالقاسم یا ابومروان‌، عبدالملک بن عبدالله بن بدرون حضرمى سبتى'''  (د پس از 608ق‌/1211م‌)، ادیب‌، کاتب و شاعر دوره موحدون اندلس‌. 

از لقب حضرمى وی چنین برمى‌آید که نیاکانش از مردم جنوب عربستان بوده‌اند، اما خود او را اهل شِلْب در غرب اندلس دانسته‌اند. آن‌چه از زندگى او مى‌دانیم این است که در شلب به فراگیری علم و ادب پرداخته و سپس احتمالاً به اشبیلیه رفته و دیر زمانى در روزگار سلطان یوسف بن عبدالمؤمن موحدی (558 -580ق‌/1163-1184م‌) در آن شهر زیسته است. شاید به همین سبب، گاه وی را اشبیلى نیز خوانده‌اند. وجه انتساب او به «سبة» روشن نیست‌. مرگ وی در شلب روی داده است. 

ابن ابار، او را کاتبى بلیغ و خطیبى سخنور خوانده است‌. ابیاتى از سروده‌های وی را نیز ابن ابار و مقری نقل کرده‌اند.