نمایش مبدأ برای ألفية السيوطي في علم الحديث

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR86053J1.jpg
| عنوان = ألفية السيوطي في علم الحديث
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر]] (نويسنده)
[[شاکر، احمد محمد]] (مصحح)
[[حافظ عراقی، عبد الرحیم بن حسین]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  /س9الف8 108 BP 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = المکتبة العلمیة
| مکان نشر = [بی جا]
| سال نشر = 13سده
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE86053AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 86053
| کتابخوان همراه نور = 86053
| کد پدیدآور = 615
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''ألفية السيوطي في علم الحديث'''، نوشته [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|جلال‌الدین عبدالرحمن بن ابی‌بکر سیوطی شافعی]] (849-911ق) است. او در این اثر، اصول و قاعده‌های علم حدیث را گرد آورده و به نظم کشیده است. این قاعده‌ها میزانی برای ارزیابی درستی و کژی روایاتند. [[شاکر، احمد محمد|احمد محمد شاکر]]، پژوهش کتاب را انجام داده است.

هرچند، این الفیه به الفیه عراقی می‌ماند، از مباحث بیشتر و نظم‌یافته‌تری برخوردار است که به‌گونه‌ای موجز بیان شده‌اند. [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] نظم خود را بدیع، روان و دارای بیان شیرین توصیف می‌کند که در فهم خواننده گِره نمی‌اندازد و در آن، درازگویی دیده نمی‌شود<ref>ر.ک: متن کتاب، ص3</ref>‏. او می‌گوید: این الفیه را در پنج روز سروده است<ref>ر.ک: همان، ص146</ref>‏.

[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] کتابش را با تعریف حدیث آغاز می‌کند و اقسام آن را می‌شناساند. او سپس، مباحث علم حدیث را با روش شناخت راویان مقبول و مردود پی ‌می‌گیرد و با شناخت تاریخ زادروز و مرگشان پایان می‌دهد. او در این میان، مباحث بسیاری را بیان می‌کند. برخی از آن‌ها عبارتند از: مراتب تعدیل و تجریح، تحمّل حدیث و اقسام آن، کتابت حدیث، الفاظ غریب حدیث، شناخت صحابه و تابعین و اتباع آنان، روایت فرزند از پدر و برعکس آن، لقب‌ها، کنیه‌ها، روایت مؤتلف و مختلف، شناخت راویان و...<ref>ر.ک: همان، ص152-149</ref>‏.

این اثر با عنوان ألفية السيوطي في مصطلح الحديث و با جایگزینی واژه «مصطلح» به‌جای علم، کتاب‌شناسی شده است. [[شاکر، احمد محمد|احمد محمد شاکر]] (محقق) کتاب‌ها و اَعلامی را که در متن آمده‌اند، می‌شناساند<ref>ر.ک: همان، ص142 و 145</ref>‏ و برای تبیین بهتر علم حدیث، برخی عبارت‌های متن را توضیح بیشتری می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص146</ref>‏.