نمایش مبدأ برای آسیب‌شناخت حدیث (مسعودی)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR36468J1.jpg
| عنوان =آسیب شناخت حدیث (مسعودی، عبدالهادی)
| عنوان‌های دیگر =
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران =
[[مسعودی، عبدالهادی]] (نويسنده)
|زبان
| زبان =فارسی
| کد کنگره =/م5آ5 109 BP 
| موضوع =حدیث - نقد و تفسیر - حدیث - علم الدرایه
|ناشر 
| ناشر =آستانه مقدسه قم. انتشارات زائر ** دانشکده علوم حديث
| مکان نشر =ایران - قم
| سال نشر =1389ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE36468AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| شابک =978-964-180-119-1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =36468
| کتابخوان همراه نور =36468
| کد پدیدآور =5914
| پس از =
| پیش از =
}}
'''آسیب‌شناخت حدیث'''، نوشته [[مسعودی، عبدالهادی|عبدالهادی مسعودی]] (متولد 1343ش)، از جمله آثار معاصر شیعه در بررسی آسیب‌هایی است که پژوهشگر و روش ‌پژوهش در حدیث و نیز ماده ‌پژوهش در مرحله صدور و نقل حدیث با آنها مواجه هستند.

این اثر به شیوه‌ای تحقیقی در هفده درس با ذکر اهداف هر درس در ابتدای آن و اشاره به چکیده هر درس و پرسش و پژوهش‌هایی در انتهای آن مطرح شده است.

نویسنده انگیزه و هدف از نگارش اثر را این‌گونه توضیح می‌دهد: «چنین احساس کردیم که نیاز است آسیب‌های مرحله نقل، فهم و حتی نقد حدیث در هر پژوهش حدیثی به شکل مستقل، بررسی و عرضه شود و خطاهای شیوه‌های تعامل با حدیث، شناسایی و در صورت امکان، راه حل آنها ارائه گردد»<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص15</ref>.‏

نویسنده در اشاره به اهمیت آسیب‌شناسی حدیث می‌نویسد: «اگر حدیث، در زندگی اثرگذار و بااهمیت نبود، اگر حدیث، مفسر و مبین ثقل اکبر نبود و اگر حدیث، مادر علوم اسلامی نبود، هیچ‌گاه، شناخت آسیب‌های دامنگیر آن نیز ضروری نبود»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص18</ref>‏.

در این کتاب آسیب‌ها در دو بخش «ماده پژوهش» و «روش پژوهش»، اولی در دو مرحله صدور حدیث و نقل حدیث و دومی در دو بخش روش پژوهش و پژوهشگر، مورد بررسی قرار گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص23</ref>‏. اگرچه در مرحله صدور حدیث چه‌بسا تأخیر بیان، توریه و کتمان و نیز تقیه و نسخ، ضرورت می‌یافت، اما آسیب‌های مرحله نقل حدیث که در جریان انتقال کتبی و شفاهی روایات رخ داده‌اند، بیشتر و اثرگذارترند. نویسنده در فصل دوم از بخش نخست کتاب بیش از ده آسیب مرتبط با نقل حدیث را آورده و برای همه آنها، به‌ویژه آسیب‌های پربسامدی مانند تصحیف، درج و سقط، تقطیع و اختصار و نقل معنا، در درس‌های متعدد نمونه‌هایی را ارائه کرده است. در پایان فصل نیز به آسیب‌های سندی پرداخته و با کمک گرفتن از دانش رجال و اصطلاح‌شناسی حدیث، به ضعف و گسست‌های گریبان‌گیر اسناد احادیث اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان، ص30</ref>‏.

در بخش دوم، ابتدا آسیب‌های روش پژوهش – که فراوانی نسبی بیشتری دارند - بررسی شده است که نخستین آسیب از این دسته، تتبع ناقص است. پس از آن به بیان آسیب‌های مرتبط با پژوهشگر پرداخته شده که هرچند معدود هستند، اما اثرگذار و در گستره بیشتری، زیان‌بار و آسیب‌زا می‌باشند<ref>ر.ک: همان، ص161</ref>‏.