نمایش مبدأ برای آرام بخش دلها در مصیبت و بلاها

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR38891J1.jpg
| عنوان =آرام بخش دلها در مصیبت و بلاها
| عنوان‌های دیگر =مسکن الفؤاد عند فقد الأحبة و الأولاد. فارسی 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران =
[[شهید ثانی، زین‌‎الدین بن علی]] (نويسنده)
[[واسطی، عبد الحمید]] (مترجم)
|زبان
| زبان =فارسی
| کد کنگره =/ش9 م5041 248 BP 
| موضوع =احادیث اخلاقی - اخلاق اسلامی - صبر (اخلاق اسلامی)
|ناشر 
| ناشر =مؤسسه مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلام
| مکان نشر =ایران - مشهد مقدس
| سال نشر =1392ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE38891AUTOMATIONCODE
| چاپ =3
| شابک =978-600-91016-0-3
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =38891
| کتابخوان همراه نور =38891
| کد پدیدآور =81
| پس از =
| پیش از =
}}
'''آرام بخش دل‌ها در مصیبت و بلاها'''، ترجمه کتاب «[[مسكن الفؤاد عند فقد الأحبة و الأولاد]]» از تألیفات عالم بزرگ شیعی در قرن نهم هجری، [[شهید ثانی، زین‌الدین بن علی|زین‌الدین احمد بن علی جبعی عاملی]]، معروف به [[شهید ثانی، زین‌الدین بن علی|شهید ثانی]] (911-966ق) است که به قلم [[واسطی، عبد الحمید|عبدالحمید واسطی]]، به فارسی برگردان شده است.

«[[مسكن الفؤاد عند فقد الأحبة و الأولاد|مسکن الفؤاد]]» در موضوع دستورات پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) در مصائب و مقامات اهل بلا و پاداش‏هاى آنان است. شهید این کتاب را در سال 954ق، نگاشته و علت آن نیز مرگ فرزندان او بوده؛ به‌طورى‌که تمام پسران او در چند سال اول زندگى از دنیا مى‌رفته‌اند و شهید پس از فوت فرزندش محمد براى آرامش دادن به خود و نزدیکان و تمام کسانى که مصیبت مى‌بینند، کتاب [[مسكن الفؤاد عند فقد الأحبة و الأولاد]] را تألیف کرد.

به‌جهت آماده‌سازی محتوا برای فهم بهتر و اثرگذاری بر مخاطب، در قسمت «مقدمه»، جملات کوتاهی اضافه شده که با علامت [] مشخص شده و در برخی عبارات، جابه‌جایی صورت گرفته و در بعضی از روایات تکرارشده در بخش‌ها، به ترجمه یک روایت اکتفا شده است. پس از ترجمه نیز جملات با توجه به فضای فارسی، ویرایش و بازسازی اجمالی شده است<ref>ر.ک: سخن مؤلف، ص11</ref>.

مترجم سعی فراوانی برای رعایت اصل امانت در ترجمه نموده و درعین‌حال، ترجمه‌ای سلیس و روان از متن ارائه داده است. به‌منظور آشنایی بیشتر با نوع و سبک ترجمه، به بخشی از آن اشاره می‌شود:

متن:

«فلما كان الموت هو الحاديث العظيم و الأمر الذي هو علی تفريق الأحبة مقيم و كان فراق المحبوب يعد من أعظم المصائب، حتی يكاد يزيغ له قلب العاقل و الموسوم بالحدس الصائب، خصوصا و من أعظم الأحباب الولد، الذي هو مهجة الألباب»<ref>ر.ک: جبعی عاملی، علی بن احمد، ص18</ref>.

ترجمه:

«مرگ، پدیده‌ای با آثاری بسیار سنگین است، چیزی که به‌طور دائم، سبب جدایی محبوبان از یکدیگر می‌شود؛ جدایی‌ای که از سنگین‌ترین مصیبت‌هاست؛ سنگینی‌ای که می‌تواند قلب و دل انسان عاقل و هوشمند را کور کند. از سوی دیگر، محبت فرزند، شدیدترین محبت‌هاست؛ فرزندی که پاره جگر انسان است»<ref>ر.ک: سخن مؤلف، ص10</ref>.