رجب‌نیا، مسعود
مسعود رجب‌نیا (1298-1377ش)، مترجم ایرانی که فعالیت خود را بر روی تاریخ عمومی، اجتماعی و هنر ایرانی و اسلامی متمرکز نمود.
| نام | رجب‌نیا، مسعود |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1298ش |
| محل تولد | تهران |
| رحلت | 1377ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | میراث باستانی ایران
عصر زرین فرهنگ ایران |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03275AUTHORCODE |
ولادت
ایشان در سال 1298ش (یا 1299ش)، در تهران به دنیا آمد.
تحصیلات
رجب‌نیا، آموزش دوره ابتدایی را در مدرسه فیروز بهرام و دوره متوسطه را در کالج البرز تهران، دبیرستان البرز کنونی، به پایان رساند. تحصیل وی در دبیرستانی که در آن به زبان انگلیسی بسیار توجه می‌شد، بر انتخاب راهی که وی در آینده در پیش گرفت، بسیار تأثیر نهاد.
رجب‌نیا در 1322 در رشته ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و در سال 1342 از مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران به دریافت دانشنامه فوق لیسانس نائل آمد.
مشاغل و مناصب
او پس از آن در سال 1325 به استخدام دولت درآمد. پس از مدتی محل خدمت خویش را به وزارت فرهنگ انتقال داد.
ایشان تا سال 1358 که با سمت معاونت کتابخانه ملی بازنشسته شد، مشاغل متعددی را در رشته‌های فرهنگی و اجتماعی برعهده گرفت. اداره مستشاری وزارت جنگ، دبیری دبیرستان شاهپور کرمانشاه، وزارت کشور، وزارت دارایی، سازمان برنامه و بودجه، از جمله نهادهایی بودند که مرحوم رجب‌نیا در هرکدام مدتی مشغول به خدمت بود.
مترجم چیره‌دست
رجب‌نیا کار ترجمه را به‌طور جدی و پیگیر از سال 1329 با ترجمه رمان دیوید کاپرفیلد، اثر چارلز دیکنز آغاز کرد، ولی پس از این کتاب، کار خود را منحصراً به زمینه تاریخ عمومی، تاریخ اجتماعی و تاریخ هنر محدود کرد و در این زمینه بیشتر آثاری را در زمینه تاریخ اجتماعی و تاریخ هنر ایران و اسلام برای ترجمه برگزیده است.
کار ترجمه وی از حیث تسلط بر فارسی نوین شاخص و کم‌نظیر بود و بی‌تردید از آشنایی عمیق و همه‌جانبه او با نثر فارسی از دوران کهن تا امروز مایه می‌گرفت. نگارش فارسی او در عین آنکه سادگی فاخر فارسی کهن را داشت، از دیدگاه خواننده امروزی نیز سلیس و آسان است. خود استاد این تسلط بر نثر و واژگان فارسی را مرهون مطالعه مکرر آثار نویسندگان نامدار فارسی‌زبان، به‌ویژه نویسندگان پیش از دوران صفویه می‌دانست[۱].
وفات
مسعود رجب‌نیا در سال 1377ش در کشور ترکیه از دنیا رفت[۲].
آثار
- دیوید کاپرفیلد، تألیف چالز دیکنز؛
- سازمان اداری حکومت صفوی (شرح و تعلیقات بر تذكرة الملوك)، نوشته ولادیمیر مینورسکی؛
- تذكرة الملوك، تألیف میرزا سمیعا؛
- رابین هود، تألیف کارلا امن؛
- تاریخ طب اسلامی، نوشته ادوارد براون؛
- سفرنامه کلاویخو، نوشته روی گونترالس کلاویخو؛
- دون ژوان ایرانی، نوشته اوروج بیک بیات؛
- سرزمین و مردم ایرلند، تألیف آن‌تری وایت؛
- میراث باستانی ایران، تألیف ریچارد. ن.فرای؛
- تاریخ هنر اسلامی، تألیف کریستین پرایس؛
- زرتشت و جهان غرب، تألیف ژ.دوشن گیمن؛
- کلیات تاریخ، تألیف هربرت جرج ولز؛
- سفیران پاپ به دربار خانان مغول، نوشته دوراکه ویلتس؛
- پارتیان، نوشته مالکوم کالج؛
- ارمنیان، نوشته سیرارپی درنرسسیان؛
- عصر زرین فرهنگ ایران، تألیف ریچارد نلسون فرای؛
- ایرانیان (تاریخ ایران با تکیه بر اوضاع اقتصادی و اجتماعی)، تألیف الساندرو باوزانی؛
- نقش‌های هندسی در هنر اسلامی، تألیف عصام السعید و عایشه پارمان؛
- تاریخ و فرهنگ ژاپن، تألیف اسکات مرتون؛
- هنر اسلامی، زبان و بیان، تألیف تیتوس بورکهارت؛
- تاریخ سیاسی و اجتماعی خراسان در زمان حکومت عباسیان، تألیف التون ال. دنیل؛
- زندگی اجتماعی در حکومت عباسیان (170-289ق/789/902م)، نوشته محمد مناظر احسن؛
- تاریخ تمدن جهان، نوشته ویلیام مک نیل؛
- کتاب تاریخ باستانی ایران، نوشته ریچارد نلسون فرای[۳].
پانویس