مراغی، محمدمصطفی
| نام | مراغی، محمدمصطفی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | محمد بن عبدالمنعم مراغى |
| متولد | 1298ق یا 1881م |
| محل تولد | مراغه از توابع جرجا مصر |
| رحلت | 1364 ق یا 1945 م |
| اساتید | شیخ علی صالحی |
| برخی آثار | صلة الإسلام بإصلاح المسيحية
بطل الأبطال |
| کد مؤلف | AUTHORCODEM57172AUTHORCODE |
محمدمصطفى مراغى (1298-1364ق)، محقق مصری، قاضی، از مصلحان اجتماعی، چهره تقریبی و شیخ الازهر از سال1928 تا زمان استعفایش در سال 1930
ولادت
او فرزند محمد بن عبدالمنعم مراغى، برادر بزرگتر شيخ احمدمصطفى مراغى، متولد مراغه از نواحی استان سوهاج مصر، او در 7 ربیع الثانی 1298 ق برابر با 9 مارس 1881 میلادی متولد گردید، نسبش به امام حسین ع و فاطمه زهرا س می‌رسد.
اساتید
در نزد اساتید و علمای زمانش علم آموخت. قرآن را حفظ کرد. از جمله افرادی که از اساتید او در علوم عربی بودند شیخ علی صالحی می‌باشد.
پدرش او را برای تحصیل به الازهر فرستاد و از اساتيد بزرگ آن بهره‌ها برد. وی از نظر سنی جوان‌ترین شخصی است كه به درجه علمی «العالمية» رسيده است.
محمد مصطفی در ميان ساير دانش‌پژوهان نفر اول بود و در سال ۱۳۲۲ ه..ق / ۱۹۰۴م. در سن ۲۳ سالگي نزد استاد شیخ محمد عبده و ديگر علما امتحان داده و از عهده آن به خوبی برآمد و پس از آن، مناصب مختلفی را در الازهر به عهده گرفته است.
مسئولیتهای اجرایی
- شيخ مراغی پس از فارغ‌التحصيلی در سال ۱۳۲۲ ه. / ۱۹۰۴ م، از سوی استادش شيخ محمد عبده به سمت قاضی منصوب شد تا در شهر «دنقله» كشور سودان به امر قضاوت بپردازد. وی اين مسئوليت را پذيرفت و تا سال ۱۹۰۷ م (به مدت سه سال) به امر قضا اشتغال داشت و از آن‌جا كه حاكم نظامی انگليس در سودان، به طور مداوم مخالفت و كارشكنی می‌كرد، وی از سمت خويش استعفا داد و به مصر برگشت.
- از سال ۱۹۰۷ به بعد در مصر در منصب قضاوت مشغول به كار بود تا اين كه در سال ۱۹۲۳ م. به رياست محكمه عالي شرعي مصر دست يافت.
- در سال ۱۹۲۸م. در حالي كه ۴۷ بهار از عمرش گذشته بود به عنوان شيخ الازهر برگزيده شد. وی جوان‌ترين فردی بود كه در تاريخ الازهر به این مقام دست یافت.
- نظرات اصلاحی وی درباره برنامه‌های آموزشی و ساختار الازهر با مخالفت ملك فؤاد روبه‌رو شد و او از ریاست الازهر استعفا داد.
- با اعتصاب و فشار اساتيد و دانشجويان الازهر، ملك فؤاد از نظرش برگشت و بار ديگر شیخ مراغی در آوريل ۱۹۳۵ به رياست الازهر برگزيده شد.
وفات
وفات او در شب چهار شنبه 14 ماه رمضان 1364ق برابر با 22 آگوست 1945 می‌باشد.
آثار
استاد مراغی آثار زيادی را در زمينه تفسیر قرآن، فقه و ادبيات عرب و نيز ارایه برنامه‌های اصلاحی، به ويژه برنامه‌های مرتبط با دانشگاه الازهر و قوانین خانواده، از خود به جای گذاشته است.
بحثهاى تفسيرى وى به شكل تفسير مستقل و كامل نبوده است بلكه تفسير-سوره‌هاى حجرات، حديد، لقمان، و العصر، آياتى از سورۀ فرقان و آيات پراكندۀ ديگر بوده است. سبک تفسيرى محمد مصطفى با آنكه در خطوط اصلى تابع مكتب تفسيرى عبده است ولى سنجيده‌تر و مستندتر از تفسير عبده است و بر خلاف عبده به آراى مفسران قديم و احاديث رسول(ص) و مواريث سلف صالح اهل سنت آگاه‌تر و متعهدتر است.
- الاولياء و المحجورون
- تفسير جزء تبارك
- مقاله‌ای در زمينه وجوب ترجمه قرآن كريم
- مقاله‌ای برای كنفرانس اديان در لندن با عنوان «الزمالة الانسانية»
- بحث‌هایی در قوانين اسلامی و مستندات قانون ازدواج به شماره ۲۵ سال ۱۹۲۹
- مباحثی در بلاغت و ادبيات عرب
- جزوه‌های درسی مشتمل بر تفسير برخي از سوره‌های قرآن كه در مجله الازهر چاپ شده است. اين دروس در مساجد بزرگ قاهره و اسكندريه ارايه شد كه ملك فاروق از سال ۱۳۵۶ تا سال ۱۳۶۴ هجريی قمری در آن حضور داشت.