سوری حلبی، ثابت بن اسلم
ثابِتِ بْنِ اَسْلَمِ بْنِ عَبْدُالْوَهّاب، ابوالحسن(مق ح 460ق/ 1068م)، فقیه و نحوشناس شیعیمذهب سوری.
زندگینامه
برخی سال درگذشت ثابت را حوالی سال 420ق/1028م نوشتهاند. بعضی نیز نام پدر او را احمد گفتهاند که ظاهراً تصحیف است.
اخبار مربوط به زندگی ثابت بسیار اندک است. نسبت «حلبی» وی احتمالاً دلالت بر آن دارد که زادگاه و خاستگاه او حلب بوده است.
استادان
گویند که ثابت از شاگردان بزرگ ابوصلاح حلبی(د ح 449ق/ 1057م) بود و پس از استاد خود، به تربیت شاگردان وی پرداخت؛ نیز او را سرپرست کتابخانهای میدانند که سیفالدولۀ حمدانی(حک 333-357ق) در حلب تأسیس کرده بود.
مذهب
گرایش ثابت به آیین تشیع، زندگی را بر وی تباه کرد، زیرا در روایتی کهن چنین آمده است که وی با آیین اسماعیلیه مخالف بود و میکوشید مردم را از گرویدن به آن باز دارد و به همین منظور، کتابی نیز در ردّ اسماعیلیه و انتقاد از عقاید آنان نگاشت. این امر موجب شد که وی را از حلب به مصر بردند و در حدود سال 460ق/ 1068م بهفرمان مستنصر فاطمی(د 487ق/ 1095م) بر دار آویختند و کتابخانۀ شهر حلب را که مشتمل بر 10 هزار جلد کتاب بود، آتش زدند.
آثار
گویا کتابی که اسباب قتل ثابت را فراهم آورده بود، چنین نام داشت: ابتداء دعوه العبیدیین و کشف عُوارهم. اثر دیگری نیز به نام تعلیل قراءه عاصم به او منسوب است[۱]
پانویس
- ↑ هادی نظریمنظم، ج 16، ص739
منابع مقاله
نظریمنظم، هادی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، سال چاپ 1378