سلاوی، محمد فتحا بن احمد
| ناصری سلاوی، محمد بن احمد | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابوعبداللّه محمد فتحا بن احمد |
| لقب | سلاوی |
| نام پدر | احمد |
| ولادت | 1313ق |
| رحلت | 1139ق |
| خویشاوندان | جعفر |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | الحسبة |
ابوعبداللّه محمد «فتحا» بن احمد (1313-1139ق/1895-1976م)[۱]، فقیه مالکی، اهل مغرب، برادر جعفر بن احمد ناصری.
خاندان
وی از خاندان ابن ناصر است. ابن ناصر، عنوان افراد خاندانی از عالمان و صوفیان شاذلی و فقیهان مالکی سده‌های 10-13ق/16-19م در مغرب است. ناصر نام یکی از نیاکان این خاندان است. اینان که اصلاً عرب‌نژاد بودند، از حجاز به مصر رفته، سپس در سده 5ق/11م وارد مغرب شدند. به گفته‌ی سلاوی که خود از این خاندان است، نسب آنان به عبداللّه بن جعفر بن ابی‌طالب می‌رسد و به همین سبب به جعفری زینبی نیز شهرت دارند، چنانکه به دَرعی نیز مشهورند، زیرا غالب آنان در درعه، شهری در نزدیکی سجلماسه می‌زیستند. شخصیت‌های متأخر این خاندان بیشتر به سلاوی شهرت دارند. [۲]
آثار
- الحسبة، مجموعه‌ای است از گفتارهای فقهی همراه با سخنرانی او در رادیو مراکش در 1937م که نسخه‌ای از آن در کتابخانه‌ی صبیحیه (شم 1313) موجود است.
- تألیفی در مناقب پدر خود که با برادرش جعفر آن را تهیه کرده است. [۳].
پانویس
منابع مقاله
یوسفی اشکوری، حسن، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.