ديوان ابن زيدون

    از ویکی‌نور
    ديوان إبن زيدون
    ديوان ابن زيدون
    پدیدآورانابن زیدون، احمد بن عبدالله (نويسنده) فاخوری، حنا (شارح)
    ناشردار الجيل
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر1410ق - 1990م
    چاپ1
    موضوعشعر عربی, -- قرن ‏‫۵ق.‏‬
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    PJA ۳۸۱۷/د۹
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    ديوان ابن زيدون، اثر ابوالولید احمد بن عبدالله بن احمد بن غالب بن زیدون مخزومی (٣٩٤-٤٦٣ق)، عالم و ادیب است.

    کتاب، حاوی مجموعه اشعار نویسنده است که بازتاب‌دهنده زندگی و درگیری‌های او در عصر اندلس است. این دیوان با مضامین گوناگون از مدح و رثا تا شکایت و طنز، تصویری از اخلاق و فرهنگ جامعه و زمانه شاعر را ارائه می‌دهد[۱].

    ساختار کتاب

    کتاب، شامل مقدمه و متن اصلی دیوان است. در مقدمه به معرفی نویسنده و آثار او پرداخته شده است. اشعار دیوان بر اساس ترتیب موضوعی و تحولات زندگی شاعر تنظیم شده‌ است.

    ویژگی‌های اشعار دیوان

    • تنوع و گستردگی مضمونی: اشعار این دیوان، طیف وسیعی از مضامین را شامل می‌شود که از جمله برجسته‌ترین آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
    1. مدح (ستایش): دیوان ابن زیدون سرشار از قصایدی است که در مدح شخصیت‌ها و حکمرانان سروده شده‌ است؛ به‌عنوان مثال، قصیده «هذا الصباح» در مدح ابو‌الحزم جهوری است[۲]. همچنین، اشعار متعددی در مدح ابوالولید محمد بن جهور در صفحات مختلف، دیده می‌شود[۳].
    2. رثا (سوگ): این دیوان، شامل مرثیه‌ها و اشعار سوگ نیز می‌شود؛ مانند آنچه در رثای ابو‌الحزم سروده است[۴].
    3. شکایت و استعطاف (درخواست و التماس): اشعار ابن زیدون به‌وضوح منعکس‌کننده دوران پرفراز و نشیب زندگی اوست. در صفحه 34، به‌صراحت ذکر شده است که قصیده‌ای که در این صفحه است، یکی از قصاید استعطاف است که ابن زیدون در زندان و برای طلب بخشش از ابو‌الحزم سروده است[۵]. اشعار او در صفحات 43 تا 50، مانند قطعه‌ای که با عنوان «أ لم يأن» آغاز می‌شود[۶]، نیز همین مضامین را بازتاب می‌دهند.
    • بازتاب عمیق زندگی و رویدادهای عصر شاعر: اشعار ابن زیدون به شکلی عمیق، تجربه‌های شخصی و درگیری‌های او را در بطن رویدادهای سیاسی و اجتماعی اندلس به تصویر می‌کشد. بخش‌هایی از دیوان که به دوران زندان شاعر و اتهام او به تصرف اموال موکلانش اشاره دارند، گواه این ویژگی هستند. اشعاری مانند «حذار حذار» در صفحه 151 و «ما على ظني بأس» در صفحه 146، که پس از دوران حبس او سروده شده‌اند، نمونه‌های بارزی از این بازتاب زندگی شخصی و سیاسی در شعر او محسوب می‌شوند[۷].
    • فصاحت، بلاغت و ظرافت‌های زبانی و توجه به صناعت (به‌کارگیری آرایه‌های ادبی)، از دیگر ویژگی‌های اشعار دیوان است. هرچند آوردن مثال‌های مستقیم از این ویژگی‌ها مستلزم تحلیل دقیق تک‌تک ابیات و واژگان است، اما وجود حاشیه‌نویسی‌ها و پاورقی‌های فراوان در سراسر دیوان توسط محقق (مانند آنچه در صفحات 20 تا 30 و دیگر صفحات دیده می‌شود)، نشان‌دهنده همین عمق و ظرافت زبانی در اشعار اوست[۸].
    • ساختار متنوع و شامل قطعات بلند و کوتاه: دیوان ابن زیدون شامل قصاید بلند و همچنین قطعات شعری کوتاه است، که نشان‌دهنده گستره هنری و توانایی شاعر در پرداختن به موضوعات مختلف در قالب‌های متنوع است[۹].
    • ارزش هنری و ادبی بالا: این دیوان به دلیل عمق معنایی و ارزش‌های هنری بالای اشعارش مورد توجه و تقدیر بسیاری از علما و ادبا قرار گرفته است[۱۰].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ص‌19-20
    2. ر.ک: متن کتاب، ص21-22
    3. ر.ک: همان، ص‌94 و ص127-128
    4. ر.ک: همان، ص‌94
    5. ر.ک: همان، ص34
    6. ر.ک: همان، ص43
    7. ر.ک: همان، ص151 و ‌146
    8. ر.ک: همان، ص‌21-30
    9. ر.ک: همان، 22-29 و ‌51-53
    10. ر.ک: مقدمه، ص19

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها