جایگاه اعتقاد در ارزیابی راویان از دیدگاه اهل سنت
| جایگاه اعتقاد در ارزیابی راویان از دیدگاه اهل سنت | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | افضل آبادی، محسن (نويسنده) |
| ناشر | مشعر |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1394ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-540-584-5 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف7ج2 114 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
جایگاه اعتقاد در ارزیابی راویان از دیدگاه اهل سنت، تألیف محسن افضل‌آبادی (معاصر)، پذیرش یا عدم پذیرش روایت از راویانی که شیعه هستند یا متمایل به تشیع هستند از دیدگاه منابع اهل سنت مورد بررسی قرار گرفته است.
در این پژوهش، سعی شده است با استفاده از معیارهای رجالیون اهل سنت، به تضعیف روایات منقول از راویان شیعی، به دلیل تشیع و تمایلات مذهبی خدشه وارد شود[۱].
مباحث کتاب در چهار بخش ارائه شده است. اولین بخش کتاب، به مفاهیم و کلیات بحث اختصاص یافته است. درباره نوآوری طرح باید گفت که هرچند مقالاتی از اهل سنت درباره این موضوع نگاشته شده، این پژوهش، تحقیق جامع و تحلیل دقیق آرای اندیشمندان اهل سنت درباره روایات اهل بدعت است که با نگاهی استدلالی، به این موضوع پرداخته و با ارزیابی و مقایسه آرای طرح‌شده، آنها را نقد و ارزیابی کرده است[۲].
در بخش دوم، روایات اهل بدعت و مبتدعین مورد بررسی قرار گرفته و نویسنده ادله دیدگاه قبول مطلق روایات اهل بدعت را ذکر می‌کند؛ از جمله اینکه در صورت کنار گذاشتن احادیث اهل بدعت، بخش عظیمی از سنت نبوی از بین خواهد رفت[۳].
در بخش سوم، مبتدع بودن حدیث‌پژوهان اهل سنت و راویان شیعی مورد بحث قرار گرفته است. نویسنده در این بحث تأکید کرده که دشمنان فضیلت، با مطلق روایات مناقب مشکلی ندارند، بلکه تنها با روایاتی مشکل دارند که امتیاز و برجستگی‌هایی ویژه برای حضرت امیر(ع) ذکر کرده‌اند که برای هیچ‌یک از صحابه پیامبر(ص) ذکر نشده است؛ یا روایات مناقب مشتمل بر تنقیص مقام شیخین می‌باشد که در نتیجه، به نپذیرفتن این‌گونه روایات حکم می‌شود[۴].
در بخش چهارم، مسئله تعامل حدیث‌پژوهان اهل سنت با راویان اهل بدعت بررسی شده است. جمع‌بندی مطلب آن است که روش (پذیرش بی‌قیدوشرط روایات مبتدعه)، گویاترین منهج در کیفیت تعامل بزرگان حدیث و رجال، به‌ویژه بخاری و مسلم، با راویان شیعی است؛ زیرا ایشان، روایات آنان را بدون هیچ قیدی پذیرفته‌اند. از سوی دیگر روایات اهل سنت، از جایگاه خاصی نزد اندیشمندان شیعی برخوردارند؛ به‌طوری‌که اخبار ایشان، با عنوان «حدیث موثق» شناخته می‌شود[۵].
پانویس
منابع مقاله
پیشگفتار و متن کتاب.