توحید شیرازی، محمداسماعیل

    از ویکی‌نور
    توحید شیرازی، محمداسماعیل
    NUR00000.jpg
    نام کاملمحمداسماعیل توحید شیرازی
    تخلصتوحید
    نسبشیرازی
    نام پدرمحمدشفیع وصال شیرازی
    ولادت1246ق
    محل تولدشیراز، ایران
    محل زندگیشیراز، تهران
    رحلت1284ق
    مدفنشاه چراغ شیراز
    طول عمر38
    خویشاوندانبرادران وی داوری، وقار، یزدانی، فرهنگ
    دیناسلام
    مذهبشیعه
    پیشهخطاط
    اطلاعات علمی
    اساتیدمحمدشفیع وصال شیرازی، وقار شیرازی
    برخی آثارقرآن به خط ثلث درشت و نسخ ریز، قرآن بغلی با جلد روغنی، صحیفه سجادیه جانمازی، کتاب الدعا با ترجمه فارسی، تحریر مثنوی معنوی، دیوان اشعار

    میرزا محمداسماعیل توحیدِ شیرازی (1246-1286ق/1830- 1869م)، شاعر با تخلص توحید و خوش‌نویس. برادر محمد بن محمدشفیع داوری شیرازی

    زندگی‌نامه

    او پنجمین فرزند محمدشفیع وصال، شاعر معروف شیرازی است که در شیراز به دنیا آمد.

    تحصیلات

    او نخست نزد پدر به تحصیل علم پرداخت و پس از درگذشت وی در 1264ق/1848م، نزد برادر خویش، وقار به آموختن علوم ادبی و حکمی مشغول شد. او در علم ریاضی و موسیقی که از فروع حکمت به شمار می‌آمد و نیز در خوش‌نویسی مهارت حاصل کرد و افزون بر آن، صدایی بسیار خوش داشت.

    سفر

    توحید در 1277ق/1860م به تهران سفر کرد و پس از مدتی کوتاه به شیراز بازگشت.

    خطاطی

    توحید خوش‌نویس بود و 7 نوع خط، به‌ویژه خط نسخ و ثلث را استادانه می‌نوشت. در ریزنویسی مهارت داشت و قرآن‌هایی با قلم ریز بر کاغذ نازک و نیز بر پوست آهو نوشت.

    شعر

    توحید شیرازی در انواع سخن به‌ویژه در سرودن غزل توانا بوده، طبعی روان داشته، و چکامه‌هایی در ستایشِ بزرگان روزگار خود سروده است. انواع دیگر شعر از جمله مسمط و ترکیب‌بند نیز در میان اشعار او دیده می‌شود. توحید در سرودن شعرهای خود از حافظ، سعدی و ناصرخسرو تأثیر پذیرفته است. او همچنین در نظم قسمتی از تاریخ صفویه و نادرشاه، با دو برادر خویش، یزدانی و فرهنگ همکاری داشت.

    وفات

    وی سرانجام، به بیماری وبا درگذشت و در حرم احمد بن موسى‌(ع) نزدیک برادرش، داوری به خاک سپرده شد.

    آثار

    از جملۀ آثار خوش‌نویسی او اینها ست:

    1. قرآن به خط ثلث درشت و نسخ ریز؛ 2. قرآن بغلی با جلد روغنی، نسخ خفی در 1284ق و به دستور شاهرخ میرزا قاجار؛ 3. صحیفۀ سجادیۀ جانمازی، نسخ خفی در ربیع‌الاول 1278؛ 4. ادعیه، نسخ ممتاز در 1274ق؛ 5. کتاب الدعا، با ترجمۀ فارسی، نستعلیق در 1281ق؛ 6. تحریر مثنوی معنوی، نسخ، حدود سالهای 1264-1267ق در 29 هزار بیت با ویژگی‌های هنری بسیار، از جمله: تذهیب، نقاشی و طلااندازی.

    برادر کوچک او، یزدانی اشعار وی را که بالغ بر 2500 بیت است، گرد آورد[۱]


    پانویس

    1. ملیحه مهدوی، ج 16، ص328


    منابع مقاله

    مهدوی، ملیحه، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، سال چاپ 1378


    وابسته‌ها