تربیت از دیدگاه قرآن
تربیت از دیدگاه قرآن، اثر محمد فاضل جمالى و ترجمه سید غلامرضا سعیدى، از اندک پژوهش‌‌های تربیتى قرآنی است که پاره‌اى رویکرد‌های تربیتى قرآن در آن یاد شده است.
| تربیت از دیدگاه قرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | جمالی، محمدفاضل (نویسنده) سعیدی، غلامرضا (مترجم) |
| ناشر | کانون انتشارات محمدي |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1360ش |
| چاپ | دوم |
| موضوع | تعلیم و تربیت |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ج8 ف8041 / 103/3 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نگارنده قرآن را براى مسلمانان بزرگ‌ترین کتاب در فلسفه تربیت و تعلیم مى‌داند و بر آن است که فلسفه تربیتى قرآن فراگیر، توحیدى و دربردارندۀ تطور و تغییر است.
وى پس از شرح هریک از این مقولات به هدف‌های تربیتى در قرآن مى‌رسد و نظر قرآن را دربارۀ شناخت انسان مى‌آورد و به برخى آیات قرآنى دربارۀ ترکیب انسان از جسم و روح، ویژگى خلیفة اللهى انسان در زمین و پیوندش با تربیت‌پذیرى او، تکریم انسان، فردیت او و مسئولیت فردى انسان اشارت مى‌کند. سپس از دیدگاه قرآن، به انسان به عنوان فرد مى‌پردازد و آیاتى را براى نشان دادن هدف‌های تربیت اجتماعى در قرآن برمى‌شمارد. یگانگى اجتماعى، اتحاد و تضامن، برادرى در میان افراد، همکارى و همیارى اجتماعى، شورا که بنیان زندگى دموکراتیک است، دوستى و مهربانى در خانواده، عدالت، مسئولیت تضامنى اجتماعى، دفاع از حقوق شخصى، آمادگى و بیدارى، قصاص، اعتدال در بهره‌گیرى از نعمت‌های دنیایى، پرهیز از شرب خمر و قماربازى، تطور و مقاومت در برابر جمود و آزادى فکر و عقیده اشارات قرآنى این بحث است.
پس از این، یادآور مى‌شود که قرآن مى‌خواهد انسان، جهان و پدیده‌‌های آن را بشناسد و از آنها براى رسیدن به تعالى خویش سود برد. خواست تربیتى دیگر قرآن، شناخت پدیدآورندۀ هستى و پرستش اوست. نویسنده سپس از یاد آیاتى در این زمینه‌ها به بحث محتوا و برنامه تربیتى قرآن مى‌پردازد و از این رهگذر به نکات زیر اشاره مى‌کند: حمایت از حقوق کودک، فطرت و استعداد‌های انسان، نقاط ضعف در نهاد آدمى، پاک‌نهادى انسان، تفاوت‌های فردى، فلسفه وجودى آنها و آموزش و پرورش بر اساس تفاوت‌های فردى.
بحث پایانى کتاب دربارۀ روش‌های تربیتى قرآن است و در آن از روش‌های زیر مى‌گوید: آموزش از راه عمل، نماز، روزه، زکات، حج، جهاد، امر به معروف و توصیۀ به حق، موعظه و پند، داستان، اسوه، محبت، پندگیرى از تاریخ، جوابگویى، ضرب المثل، بیان سحرآمیز، ترغیب، تهدید و توبه[۱].
پانویس
- ↑ رفیعی، بهروز، ص127-128
منابع مقاله
رفیعی، بهروز، کتابشناسی توصیفی و موضوعی تعلیم و تربیت در اسلام، انتشارات بین‌المللی هدی، تهران، چاپ اول، 1378ش