ابوالهدی صیادی، محمد

ابوالهدی صیادی، محمد
ابوالهدی صیادی، محمد
نام کامل	بهاءالدین محمدمهدی بن علی رفاعی صیادی
نام پدر	علی
ولادت	رمضان 1266ق/1849م
محل تولد	خان شیخون
رحلت	1328ق/1909م
اطلاعات علمی
اساتید	سید علی آل خیرالله صیادی; محمد بهاء‌الدین مهدی صیادی روّاس رفاعی;
برخی آثار	تنوير الأبصار في طبقات السادة الرفاعية الأخيار; طريق الصواب; ديوان أبي الهدى الصيادي;
	v; t; e;

ابوالهدی محمد صیادی رفاعی (1266-1328ق)، مفسر، مورخ و از متفکرین صوفیه قرن چهاردهم هجری است که آثار فراوانی در معرفی صوفیه رفاعیه و تفسیر قرآن کریم و دیگر موضوعات دارد.

ولادت و نسب

بهاءالدین محمدمهدی بن علی رفاعی صیادی در خان شیخون در ماه رمضان 1266ق/1849م، در خانواده‌ای شریف متولد شد. او نسب خود را تقریباً در همه مؤلفاتش ذکر کرده ا ست. نسب او از طرف پدر به شیخ احمد بن علی رفاعی صوفی قرن ششم می‌رسد.

تحصیل

پدر ابوالهدی عالم «خان شیخون» بود؛ بنابراین ابوالهدی از همان کودکی با علم آشنا شد و ارزش آن را شناخت. در شش‌سالگی قرآن کریم را در طول سه ماه قرائت کرد. در هفت‌سالگی علم تجوید و قرائت و فنون آن را از شیخ صالح، شیخ مذهب شافعی فراگرفت. پس از آن زبان عربی و فقه ابوحنیفه و ادب و دیگر علوم را آموخت و بیشتر متون را حفظ کرد. همچنین در علوم بلاغی، تاریخ، نسب، بیان و بدیع تبحر یافت و در تصوف توانا و محفوظاتش بالغ بر یک‌صدهزار بیت بود.

فعالیت سیاسی

ابوالهدی صیادی از اعلام متفکرین اسلامی در قرن چهاردهم و در اکثر حوزه‌ها شخصیتی ممتاز بود. او صوفی و نقیب اشراف و درعین‌حال شخصیت والای سیاسی بود که مصلحت جامعه را بر مصلحت فرد و مصلحت امت را بر مصلحت گروه مقدم می‌داشت.

اساتید

ابوالهدی خود علاوه بر پدرش به نام علمایی که از آنها بهره برده، اشاره کرده است:

سید علی آل خیرالله صیادی؛
محمد بهاء‌الدین مهدی صیادی روّاس رفاعی.

در حقیقت ابوالهدی به ‌جهت ذکاوت فراوان از حضور در مجالس علما خودداری می‌کرد و به قرائت کتب علمی اکتفا می‌نمود. او حتی از استادش روّاس تنها یک سال، زمانی که در سال 1283ق، در بغداد بود، بهره برد و در همین سال استاد خرقه به او پوشاند و علوم صوفیه و شرعیه را به او تلقین نمود^[۱]‏.