ابن فرات، محمد بن عبدالرحیم

نام	ابن فرات، محمد بن عبدالرحیم
نام‌های دیگر
نام پدر	عبدالرحیم
متولد	735ق/ 1335م
محل تولد	قاهره
رحلت	29 رمضان 807ق
اساتید	ابوالفرج بن عبدالهادى، ابوبكر بن صناج
برخی آثار	تاريخ ابن الفرات
کد مؤلف	AUTHORCODE03960AUTHORCODE

ناصرالدین محمد بن عبدالرحيم بن على بن حسن بن محمد بن عبدالعزيز بن محمد مصرى حنفى (735-29 رمضان 807ق)، فقيه، مورخ و خطیب مدرسه معزّيه قاهره،

ولادت

در سال 735ق/ 1335م، در خانواده‌اى فقير در قاهره زاده شد.

تحصیلات

از كودكى در طلب علم برآمد و از كسانى چون ابوالفرج بن عبدالهادى و ابوبكر بن صناج، راوى دلائل النبوة حديث شنيد و از حافظ ذهبى، ابوالحسن بندینجى و گروهى ديگر اجازه روايت يافت و از کتاب شفا، تأليف قاضى عياض و ثواب الآدم، تأليف ابن عبدالهادى حديث نقل مى‌كرد.

وى مسلمانى معتقد و مؤمن بود، ولى استعمال بعضى كلمات در نوشته‌هایش، نشانگر آن است كه نسبت به پيروان ساير اديان و مذاهب خشن بوده است.

او شيفته تاريخ بود و همواره به نوشتن مطالب تاريخى اشتغال داشت. يادداشت‌هاى خود را در دفترهایى كه شمار آن را صد جلد گفته‌اند، گرد آورد. آنگاه چكيده این مطالعات را در کتابى در حدود 20 جلد، موسوم به «تاريخ الدول و الملوك»، معروف به «تاريخ ابن الفرات» نگاشت. این تاريخ مشتمل بر حوادث سده ششم تا زمان مؤلف است كه به ترتيب معكوس نوشته شده، بدين معنى كه مؤلف از قرن هشتم آغاز كرده، سپس به ذكر وقايع قرن هفتم، و بعد قرن ششم پرداخته است. وى حوادث قرن پنجم و چهارم را نيز شروع كرده بود، ولى مرگش فرا رسيد ‎و كارش ناتمام ماند.

چنين پيداست كه او وقايع مربوط به سه سال نخست سده نهم‌ق را نيز نوشته بود، ولى دست نوشته وى به دليل بى‌توجهى پسرش فروخته شد.

در هر حال، نسخه‌اى كه امروزه در دست است، صرف‌نظر از پاره‌اى افتادگى‌ها، حوادث بين سال‌هاى 501 -799ق/ 1107-1396م را دربرمى‌گیرد.

او در این تاريخ، به رسم مؤلفان زمان خود، حوادث را برحسب سال‌ها ذكر كرده و در پایان هر سال وفيات رجال را بر آن افزوده است و به‌طورى كه خود در آغاز مجلّد مربوط به حوادث قرن ششم آورده، درباره جلوس خليفه و صفات او، وفات يا خلع او، تصرّف شهرها و سرزمین‌هاى پادشاهان اسلامى، عزل قضات و وزرا و حكّام و سبب آن، اخبار مربوط به پادشاهان، امرا، سرداران، اشراف، علما، فقها، نحویين و شعرا و تاريخ و محل تولدشان، آنچه مى‌دانسته، نقل كرده است.

برخى از نویسندگان، نوشته‌اش را داراى اغلاط فاحش و عباراتش را عامیانه خوانده‌اند.

وى با وجود عنايت به ادبيّات، اعمّ از شعر، نثر و توجه به ادبا و جمع‌آورى و ارائۀ شواهد شعرى از هر حادثه و تدريس نصوص ادبى، داراى یک سبک خاص ادبى نبود.

قرائت متن کتاب، بدون مراجعه به مأخذ مورد استناد مؤلّف، كار دشوارى است. طرز املاى كلمات و مسامحه و سهل‌انگارى در نقطه‌گذارى بر حروف و تعيين حركت كار را بر خواننده مشكل مى‌سازد و باعث اختلاط معانى جملات مى‌گردد.

وى در ذكر مطالب، به اطاله و تفصيل بيش از حدّ لزوم و تكرار پرداخته و برخى از حوادث را روزبه‌روز دنبال كرده است، چندان‌كه جزء اول از جلد نهم آن تنها مربوط به حوادث چهار سال از 789 تا 792ق است. با اينهمه، تاريخ ابن فرات، کتابى ارزشمند است، زيرا نویسنده خود شاهد برخى حوادث بوده، گاه نيز در آن شركت داشته است. وى حوادث را با صداقت و صراحت ذكر كرده است.