ابن شقیر، نصرالله بن عبدالمنعم
اِبْنِ شُقَیْر، ابوالفتح شرف الدین نصرالله بن عبدالمنعم بن نصرالله ابن حواری تنوخى دمشقى(604 -673ق/1207-1274م) محدث و ادیب حنفى مذهب.
زادگاه
وی در 604ق در دمشق زاده شد[۱] و در همانجا علم آموخت و سپس به قصد شنیدن حدیث به مصر و بغداد سفر کرد.
مشایخ و راویان
از مشایخ او در حدیث ابوالفتح بکری و داوود بن مُلاعب و از راویان او دمیاطى، ابن خباز، دواداری و قاضى القضاه ابن صصری را مىتوان نام برد. ابن ابى الوفا او را ثقه شمرده است. لازم به ذکر است که ابن عماد او را حنبلى دانسته است که درست به نظر نمىرسد.
ابن شقیر و ابن خلکان
ابن شقیر در 659ق/1261م که ابن خلکان به قاضى القضاتى دمشق منصوب شد اوقاف مدرسه را در دست داشته و همین امر موجب بروز اختلافى بین آنان شده است. او در اواخر عمر مسجدی در دمشق در حوالى «طواحین الاشنان» بنا نهاد. دست نوشتهای از وی در پایان کتاب الذریه الطاهره وجود دارد که آن را در 669ق/1270م در همان مسجد نوشته است.
ابن شقیر ذوق شاعری نیز داشته است.
وفات
یونینى درگذشت او را در 683ق در دمشق دانسته است.
آثار
به گفته ابن شاکر او دارای آثار متعددی است، اما تنها عنوان دو کتاب او یاد شده است:
1.مختصر کتاب الفتن اثر نعیم بن حمّاد، که نسخه خطى آن در کتابخانه ظاهریه موجود است؛
2.کتاب ایقاط الوسنان، در فضیلت شام که نسخهای از آن به خط مؤلف نزد ابن شاکر موجود بوده است[۲].
پانویس
- ↑ ر.ک: ولادت ابن شقیر تنوخی، پایگاه جامع تاریخ
- ↑ یوسفی اشکوری، حسن، ج4، ص87
منابع مقاله
- یوسفی اشکوری، حسن، دائرهالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377
- پایگاه جامع تاریخ