زرکوب شیرازی، احمد بن ابیالخیر
| زرکوب شیرازی، اح‍م‍دب‍ن ابیالخیر | |
|---|---|
 | |
| نام پدر | ابیالخیر |
| ولادت | حدود 670ق |
| محل تولد | اصفهان |
| رحلت | ذی‌الحجه سنه 789ق |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | |
| برخی آثار | شیرازنامه |
احمد بن ابیالخیر زرکوب شیرازی (حدود 670-789ق)، از عرفا و نویسندگان مشهور اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری، مؤلف کتاب «شیرازنامه» است.
نام و نسب
نام کامل وی، ابوالعباس معین‌الدین احمد بن شهاب‌الدین ابیالخیر حمزة بن الفضل حسن بن عزالدین مودود ذهبی، مشهور به زرکوب بن ابی‌الفضل محمد بن معین الدین محمود اصفهانی شیرازی، می‌باشد[۱].
جنید شیرازی در ذیل ترجمه حال شیخ عزالدین مودود، جد سوم مؤلف «شیرازنامه»، می‌نویسد که: «جد او معین‌الدین محمد، اهل اصفهان بود و شیخ عزالدین که تحت ارشاد شیخ روزبهان بقلی بود، پس از بازگشت از بغداد، در شیراز متوطن شد و زاویه‌ای اختیار و با دختر شیخ روزبهان دوم ازدواج کرد. در سن 90 سالگی به سال 663ق، درگذشت»[۲].
او در سفر بغداد بسیار مورد لطف شیخ شهاب‌الدین سهروردی متوفی 623ق، قرار گرفت؛ لذا تخمینا می‌شود گفت که در حدود سال 630ق، خانواده زرکوب اصفهانی‌الاصل، شیرازمسکن شد و از این تاریخ به بعد است که به شیرازی معروف گشتند[۳].
ولادت
تاریخ تولد ابوالعباس زرکوب مشخص نیست، هرچند حدس زده شده است که در تاریخ 681ق، به سن 10 یا 12 سالگی بوده، یعنی در حدود 670ق، متولد شده است[۴].
اساتید
ابن زرکوب در دوران نوجوانی و جوانی به تحصیل پرداخت. اساتید او عبارت بودند از:
- حاج رکن‌الدین منصور بن المظفر روزبهان (متوفی 740ق)؛
- ظهیرالدین عبدالرحمن علی بن بزغش (متوفی 714ق)؛
- رکن‌الدین یونس بن محمد بن صفی (متوفی 717)؛
- نورالدین محمد خراسانی (متوفی 742ق)؛
- قطب‌الدین ابو‌سعید محمد سیرافی (متوفی 721ق)؛
- تاج‌الدین محمد بن ابراهیم زنجانی (متوفی 722ق)؛
- امین محمد بن علی بن مسعود (متوفی 745ق)[۵].
وفات
جنید شیرازی تاریخ درگذشت او را ذی‌الحجه سنه 789ق، ذکر می‌کند و مدفن وی بقعه‌ای است که پدر و برادرش در آن به خاک سپرده شده‌اند و قبر او پس آرامگاه آن دو می‌باشد.
آثار
- شیرازنامه[۶]؛
- عهد الشاه الشیخ أبي إسحاق إینجو
پانویس
منابع مقاله
- زرکوب شیرازی، ابوالعباس، «شیرازنامه»، اسماعیل واعظ جوادی، تهران، بنیاد فرهنگ ایران، 1350.
- ساسان‌پور، شهرزاد، «شیرازنامه ابن زرکوب شیرازی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، اردیبهشت 1391- شماره 168.