۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
زنجانی، ابوعبدالله: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - '( ' به '('
جز (جایگزینی متن - ' .' به '. ') |
جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
ابو عبدالله كتابها و رسالهها و مقالات متعددى در زمينههاى فلسفى و دينى و اجتماعى نوشت يا ترجمه كرد كه بسيارى از آنها چاپ و منتشر شده است.اين آثار عبارتند از:الافكار،به زبان عربى در عقايد اسلامى(مدرس،همانجا)؛الاسلام و الاروبيون،رسالهاى مختصر در دعوت مسلمانان به اتحاد و استقلال(مشكور،205)؛اصول القرآن الاجتماعية،به عربى(مدرس،همانجا)؛اندرز [[ارسطو]] به اسكندر،كه آن را از عربى به فارسى ترجمه كرد و در مجلۀ دانشكدۀ ادبيات دانشگاه تهران(س 17،شم 3 و 4)منتشر شده است؛تاريخ القرآن،به عربى كه معروفترين اثر ابوعبدالله زنجانى است و بارها در تهران،تبريز و قاهره با مقدمۀ احمد امين به چاپ رسيده است.ترجمۀ فارسى اين كتاب نيز توسط ابوالقاسم سحاب در 1317 ش در تهران منتشر شد.اين كتاب از مآخذ مهم نويسندگان پس از ابوعبدالله در زمينۀ تاريخ و تحقيقات قرآنى است و برخى از كسانى كه در اين موضوعات آثارى پديد آوردند،به آن كتاب استناد جستهاند(مثلا شاهين،78،79؛ صغير،52،59،95-96؛راميار،717)؛«توضيحاتى راجع به عين القضاة همدانى»،مقالهاى است به فارسى كه در مجلۀ يادگار(س 3،شم 4)منتشر شد؛دين الفطرة،به فارسى(مدرس،همانجا)؛رسالة فى التصوف(كحاله،159/6)؛رسالة فى قاعدة فلسفية اغريقية الاصل:الواحد لا يصدر عنه الا الواحد(امين،همانجا)؛رسالة فى لزوم الحجاب يا فلسفۀ حجاب،به فارسى كه در 1302 ش در نجف چاپ شد؛زندگانى محمد(ص)،ترجمه از كتاب الابطال( قهرمانان) نوشتۀ توماس كارلايل.اين كتاب چندين بار و از جمله در 1312 ش در تبريز چاپ شد؛سر انتشار اسلام،به فارسى(مدرس،همانجا)؛بقاء النفس بعد فناء الجسد.اصل اين اثر از [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير الدين طوسى]] است و ابوعبدالله زنجانى شرحى بر آن نوشته است.اين كتاب كه در 1340 ق نوشته شده بود،در 1343 ق در قاهره به چاپ رسيد(واعظ، | ابو عبدالله كتابها و رسالهها و مقالات متعددى در زمينههاى فلسفى و دينى و اجتماعى نوشت يا ترجمه كرد كه بسيارى از آنها چاپ و منتشر شده است.اين آثار عبارتند از:الافكار،به زبان عربى در عقايد اسلامى(مدرس،همانجا)؛الاسلام و الاروبيون،رسالهاى مختصر در دعوت مسلمانان به اتحاد و استقلال(مشكور،205)؛اصول القرآن الاجتماعية،به عربى(مدرس،همانجا)؛اندرز [[ارسطو]] به اسكندر،كه آن را از عربى به فارسى ترجمه كرد و در مجلۀ دانشكدۀ ادبيات دانشگاه تهران(س 17،شم 3 و 4)منتشر شده است؛تاريخ القرآن،به عربى كه معروفترين اثر ابوعبدالله زنجانى است و بارها در تهران،تبريز و قاهره با مقدمۀ احمد امين به چاپ رسيده است.ترجمۀ فارسى اين كتاب نيز توسط ابوالقاسم سحاب در 1317 ش در تهران منتشر شد.اين كتاب از مآخذ مهم نويسندگان پس از ابوعبدالله در زمينۀ تاريخ و تحقيقات قرآنى است و برخى از كسانى كه در اين موضوعات آثارى پديد آوردند،به آن كتاب استناد جستهاند(مثلا شاهين،78،79؛ صغير،52،59،95-96؛راميار،717)؛«توضيحاتى راجع به عين القضاة همدانى»،مقالهاى است به فارسى كه در مجلۀ يادگار(س 3،شم 4)منتشر شد؛دين الفطرة،به فارسى(مدرس،همانجا)؛رسالة فى التصوف(كحاله،159/6)؛رسالة فى قاعدة فلسفية اغريقية الاصل:الواحد لا يصدر عنه الا الواحد(امين،همانجا)؛رسالة فى لزوم الحجاب يا فلسفۀ حجاب،به فارسى كه در 1302 ش در نجف چاپ شد؛زندگانى محمد(ص)،ترجمه از كتاب الابطال(قهرمانان) نوشتۀ توماس كارلايل.اين كتاب چندين بار و از جمله در 1312 ش در تبريز چاپ شد؛سر انتشار اسلام،به فارسى(مدرس،همانجا)؛بقاء النفس بعد فناء الجسد.اصل اين اثر از [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير الدين طوسى]] است و ابوعبدالله زنجانى شرحى بر آن نوشته است.اين كتاب كه در 1340 ق نوشته شده بود،در 1343 ق در قاهره به چاپ رسيد(واعظ، | ||
«يد»؛مجلة المجمع العلمى،4(10)528/)؛طهارة اهل الكتاب،كه گويا سخنرانى ابوعبدالله به عربى بوده(مشكور،204)و در 1345 ق در بغداد چاپ و منتشر شده است؛عظمت حسين بن على(ع)به فارسى كه چندين بار در تبريز انتشار يافته است؛الفيلسوف الفارسى الكبير، صدر الدين الشيرازى،به عربى كه در مجلة المجمع العلمى العربى(س 1929،1930 م،شم 9 و 10)چاپ شده است؛نور المنابر،گرد آورى شده از كتب مقاتل،به فارسى كه در 1312 ش در تهران به چاپ | «يد»؛مجلة المجمع العلمى،4(10)528/)؛طهارة اهل الكتاب،كه گويا سخنرانى ابوعبدالله به عربى بوده(مشكور،204)و در 1345 ق در بغداد چاپ و منتشر شده است؛عظمت حسين بن على(ع)به فارسى كه چندين بار در تبريز انتشار يافته است؛الفيلسوف الفارسى الكبير، صدر الدين الشيرازى،به عربى كه در مجلة المجمع العلمى العربى(س 1929،1930 م،شم 9 و 10)چاپ شده است؛نور المنابر،گرد آورى شده از كتب مقاتل،به فارسى كه در 1312 ش در تهران به چاپ | ||
رسيده است.مقالات متعددى نيز از او در مجلههاى الزهراء مصر و لغة العرب بغداد منتشر شده است(واعظ،«يه»).ابو عبدالله همچنين بر مقالۀ«اسراء»چاپ اول«دائرة المعارف اسلام»حواشى و توضيحاتى | رسيده است.مقالات متعددى نيز از او در مجلههاى الزهراء مصر و لغة العرب بغداد منتشر شده است(واعظ،«يه»).ابو عبدالله همچنين بر مقالۀ«اسراء»چاپ اول«دائرة المعارف اسلام»حواشى و توضيحاتى | ||